EP03.1 ll Fucking Bad Guy [1]
1436 คำ
“ปั้นหยา” อีตาตอหม้อนั่นพูดเสียงแหบพร่าพร้อมเป่าลมร้อนๆ ที่ลำคอให้ฉันปั่นป่วนเล่นๆ นัยน์ตานั่นทอดมาอย่างหยาดเยิ้มยั่วยวนและเชิญชวนเป็นที่สุด หยุดเถอะ หยุดพฤติกรรมแบบนั้นเดี๋ยวนี้นะ! ฉันกำลังจะคลั่งแล้วนะ TOT
ฟืดดด เสียงอะไร O.o? ฉันเบิกตาโตเมื่ออยู่ๆ มีเสียงอันแปลกประหลาดนอกจากเสียงหัวใจของฉันก็พบว่า...อีตาบ้านั่นรูดซิปเสื้อวอร์มฉันแล้ว! ย้ากกก! พลาดสุดชีวิต ทำไมฉันไม่หาเสื้อที่มันถอดยากๆ มาใส่ฟ่ะ TOT ว่าแต่ฉันอุตส่าห์ใส่เสื้อผ้าสุดเซฟตี้มาแล้ว มันยังจะกระตุ้นต่อมหื่นของนายได้อีกเหรอ T^T แงๆ ๆ ๆ
“ถ้าร้อน...ก็ถอดออก” เขาพูดพลางสะกดฉันด้วยสายตาให้ตกอยู่ในจักรวาลเล็กๆ ของเขาได้อย่างง่ายดาย
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก!
เวร! อีตานี่ไม่ได้ทำของใส่ฉันหรอกใช่มั้ย? ทำไมฉันพูดอะไรไม่ออกเลยฟะ อยากจะด่า อยากจะโวยวายและเตะเขาออก แต่กลับขยับไม่ได้เลยสักนิด แถมตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตาเริ่มพร่ามัวเห็นมีแสงระยิบระยับอยู่รอบใบหน้าเขาด้วยล่ะ @.@ ยา ฉันโดนวางยาชัวร์ๆ
เฮือก! ฉันนอนเกร็งเมื่อริมฝีปากอุ่นๆ สัมผัสลากไล้กับลำคอเรียวจนทำเอาฉันวูบวาบและหายใจผิดจังหวะ กลิ่นกายของอีตาตอหม้อลอยมาแตะจมูกให้ความรู้สึกแปลกประหลาดมันดึงดูดและกระตุ้นให้หัวใจฉันทำงานหนักมากขึ้น...บ้าเอ๊ย หมอนี่ต้องแอบวางยาหรืออะไรแน่ๆ เลยใช่มั้ย? ไม่งั้นคงไม่มีทางที่ฉันจะเคลิบเคลิ้มตามเขาได้แน่! ไม่นะ ฉันเปล่าเคลิ้ม ไม่ได้แล้ว! ถ้าฉันไม่ทำอะไรสักอย่าง ฉันต้องโดนเจ้าบ้านี่ปล้ำแน่ๆ!
“คริส...” ฉันพูดเสียงอ่อนตาปรือ “เจ็บ”
“?” เขาชะงักก่อนจะหันมาสบตานิ่งๆ
“มือฉันแดงไปหมดแล้ว” ฉันบีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสารเพื่อล่อลวงให้อีตานี่ปล่อยมือฉันให้เป็นอิสระ ถ้านายปล่อยเมื่อไหร่ ฉันจะทิ่มตานายให้บอดเลยคอยดู! ข้อหาลวนลามฉันโดยไม่ได้รับอนุญาต และทำให้ฉันเคลิ้มอีก! เลวที่ซู้ด!
“แล้ว?” อีตานั่นเลิกคิ้วสูง
แล้วก็ต้องปล่อยไงเฟ้ย ถามโง่ๆ -_-^
“ปล่อยมือฉันก่อนได้มั้ย?” ฉันว่าพลางกะพริบตาขอความเห็นใจจากอีตานั่นที่ยังคงทำตาแป๋วไม่เข้าใจฉันอยู่
เหนื่อยชิบ TOT
“เจ็บมือ T^T”
“...”
ยังจะทำหน้างง ฉันพูดเข้าใจยากตรงไหนฟะะ T^T
“เจ็บมากๆ” ฉันพูดต่อแล้วเบ้หน้าสุดชีวิตให้อีตานั่นเห็นว่าฉันโคตรเจ็บเลยนะเว้ยเฮ้ย ปล่อยสักทีเหอะ!
“เมื่อวาน...” เขาพูดเสียงเรียบแล้วสบตาฉันอย่างลังเล “แรงไป?”
OoO! อุ่ แค่กๆ ๆ ๆ ฉันสำลักน้ำลายก่อนจะหน้าขึ้นสีอย่างไม่รู้ตัวเมื่ออีตานั่นพูดอะไรไม่รู้เรื่องอีกแล้ว! แต่ถ้าเป็นคำพูดของอีตาตอหม้อละก็ไม่พ้นเรื่องแบบนั้นหรอก T^T จะย้ำอะไรหนักหนาวะเนี่ย ปั้นหยาอยากตายจุงเบย ฉันไม่กล้าตอบอะไรก่อนจะเดือดสุดๆ เมื่ออีตานั่นเออออเองตามความเข้าใจพร้อมกับเลื่อนสายตามองต่ำทำให้ฉันสะดุ้งโหยง
มะ มองอะไรของนายฟะ –O-^
“หยุดแม้แต่จะคิด ฉันหมายถึงมือต่างหาก Hand อ่ะ เข้าใจมั้ย?”
“อ๋อ”
ได้ผล หมอนั่นคลายแรงที่มือออกทำให้ฉันสะบัดแขนก่อนจะพุ่งเข้าใส่เขาสุดตัวเตรียมส่งเขาลงนรกด้วยกำปั้นลุ่นๆ ที่แม้ดูจะมีเรี่ยวแรงน้อยนิดแต่ก็คงพอจะทำให้คนตรงหน้าสตั๊นได้ไม่ยาก!
ตุบ!
“...”
=O=! อุ่ คุณพระ!
ฉันอ้าปากพะงาบๆ เมื่อนัยน์ตาสีเฮเซลนั่นเริ่มมีประกายความกรุ่นโกรธเล็กๆ และหมัดน้อยกระจ้อยร่อยศิษย์บัวเผือกของฉันก็ไม่ได้สัมผัสกับใบหน้าหล่อๆ นั่นแม้แต่มิลเดียว แต่สัมผัสกับฝ่ามือใหญ่ที่ยื่นมาบังหมัดของฉันได้ทันท่วงทีแทน! เปล่านะ ฉันเปล่าคิดจะทำร้ายนายนะ ฉันจะตบยุงเท่านั้นเอง อย่ามองกันแบบนั้นสิจ๊ะ T^T
สาบานได้ว่าฉันเห็นอีตานั่นกรีดยิ้มร้ายกาจชนิดชวนขนหัวลุกแวบนึงก่อนจะตีหน้ากลับมาเป็นปกติ แม้ตอนนี้ปั้นหยาจะไม่ใช่เจ๊เจน ยานจุงก็รู้ว่ามันมีพลังงานอะไรบางอย่างกำลังออกมาจากตัวของคนตรงหน้า เป็นคลื่นความรู้สึกอันมืดมิดและสุดแสนอำมหิตที่ชวนสยดสยองสุดๆ
“เธอ...” เขาเค้นเสียงต่ำทำเอาใจฉันเต้นตึกตักเป็นซาวน์ดนตรีเมทัลหนักๆ ที่สุดแสนจะกดดัน
“ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคริส มันคืออุบัติเหตุ T^T” ฉันแถเสียงสั่นเล็กๆ แล้วมองตาอีตานั่นปริบๆ ร้องขออภัยโทษ สายตาคมหรี่ลงเล็กน้อยราวกับจับผิดก่อนจะกระตุกยิ้มเล็กๆ ที่ทำเอาใจฉันตกลงไปถึงตาตุ่ม
ปั้นหยาไม่ได้ตั้งใจน้า แค่จงใจและเจตนาเท่านั้นเอง แต่เบ้าหน้านายก็ยังดีอยู่เหมือนเดิมนี่ งั้นอย่าถือโทษโกรธกันเลยนะ โหสิแล้วไปที่ชอบๆ เถอะ T^T
“เหรอ” เขาพยักหน้ารับ มันเป็นเรื่องน่าดีใจที่อีตาบ้านี่ซื่อเลยตามไม่ทันกลชั่วๆ ของฉันคนนี้ ไม่งั้นฉันอาจโดนหมัดสวนก็เป็นได้ หน้าตาเขายิ่งหล่อเลวอยู่ ดูไม่น่าแปลกถ้าเขาจะลงมือขยี้ชะนีเยาวชนอย่างฉันให้ตายคามือ =..=
“มือ” อีตานั่นโพล่งขึ้นมาลอยๆ ก่อนจะดึงมือฉันและทำเรื่องที่น่าตกใจสุดๆ อย่างเช่น...
ฟู่ว~ เป่าลมร้อนๆ ใส่พร้อมกับสายตานิ่งๆ ที่ดูไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่
ฟู่ว~ ฉันเลิกคิ้วสูงอีกครั้งเมื่ออีตานั่นยังคงเป่าต่อไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย เป่าอะไร? เป่าทำไม? ปั้นหยาเงิบ! “ความเจ็บจงหายไป เพี้ยงๆ ๆ ๆ ~ นายกำลังคิดแบบนี้อยู่ในใจรึเปล่า?” ฉันโพล่งขึ้นมาก่อนจะเบิกตาโตเมื่ออีตานั่นพยักหน้ารับและตอบสั้นๆ ตามสไตล์ว่า ‘อือ’
OoO! คุณพระ! ไม่จริงน่า เบ้าหน้านายไม่ให้เลยนะ บ่องตง! ฉันขมวดคิ้วก่อนจะชะโงกหน้าไปสำรวจคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ มองมุมซ้ายก็เลว มุมขวาก็ชั่ว มองข้างหน้าก็หล่อลากกระชากใจแต่ร้ายกาจเหมือนพวกแบดบอยซะขนาดนี้ แต่การกระทำของอีตานี่ดันหน่อมแน้มสิ้นดี น่ารักเกินไปแล้วนะ >O
ฉันคิดว่าเราน่าจะไปกันได้ดีถ้านายไม่มาปล้ำฉันเมื่อคืนน่ะนะ! Shit! พอคิดแล้วความเจ็บปวดบริเวณท้องน้อยก็แล่นปลาบเข้าสู่โสตประสาททันที
“หายแล้ว พอเถอะ” ฉันว่าพร้อมดึงมือกลับและตีหน้าโหดๆ เพื่อข่มขู่ชายตรงหน้าให้ออกห่างจากฉัน เอาล่ะ ฉันว่านี่มันก็มากพอสำหรับคนแปลกหน้าแล้วกับการมายุ่มย่ามในเรื่องของฉัน! กล้าดียังไงมาจับมือถือแขนจูบซุกไซร้ไล้คอฉันหา! ฉันจำได้ทุกรายละเอียดความชั่วที่นายทำนะบอกเลย!
อีตานั่นทำหน้านิ่งก่อนจะกลอกตาไปมาคิดอะไรแวบนึงแล้วฉีกยิ้มตาหยี รอยยิ้มหื่นๆ นั่นมันกลับมาอีกแล้วค่า
“ฉันจะไม่มีอะไรกับนายอีก” ฉันประกาศกร้าวและพูดเสียงดังฟังชัดย้ำหนักแน่นทุกคำทำให้เขาชะงักไปนิดนึง
นิดนึงจริงๆ ย้ำ นิดนึง -_-
“อือ” อีตานั่นตอบรับแต่กลับเอาขาวางพาดลงมาบนเตียงพร้อมกับเขยิบเข้ามาด้วยนัยน์ตาสีเฮเซลที่ประกายไปด้วยความกระหาย กระหายอะไร ฉันคงไม่ต้องบอกใช่มั้ย?
“คริส! ถ้านายเขยิบเข้ามาอีกฉันโกรธนายแน่” ฉันถอยหลังกรูดแล้วโยนหมอนใส่หน้าเขาเป็นการเตือนครั้งที่หนึ่ง
“ทำไม?” เขาเอียงคอไม่เข้าใจแต่ก็หยุดอยู่กับที่ตามคำสั่ง
“ฉันกับนายไม่ได้รู้จักมักจี่อะไรกันสักหน่อย! เมื่อวานฉันแค่เมาและยอมรับว่าพลาดที่ไปมีอะไรกับนาย!” ฉันพูดรัวจนลิ้นแทบพันกันก่อนจะพักหายใจสองวิและเปิดฉากโวยต่อ “แต่มันจะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้ว! ให้ตายสิถ้าฉันท้องขึ้นมาจะทำยังไง!!!”
“ก็โทรมา”
[1]
- ผู้เขียน
