“ไงล่ะ ห่วงมันมากนัก โดนฉกซะบ้าง เจ็บไหม?”
ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วที่แต้วกับเจ๊หอมไม่ถูกกัน เธอเกลียดเจ๊หอมเฉกเช่นเดียวกับการปฏิบัติตัวเหมือนไม่เห้นหัวของพี่โตและพี่คำราม โดยให้เหตุผลว่า เจ๊น้ำหอม ไม่เคยหวังดีกับใครเข้ามาอยู่ในบ้านเพื่อทำลายความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว
ฉันกับแต้วมักจะมีข้อขัดแย้งเรื่องประเด็นของเจ๊หอมอยู่ทุกครั้ง และดูเหมือนว่าครั้งนี้มันจะชัดที่สุด ฉันอาจจะเชื่อและไว้ใจคนมากเกินไปเพราะความเกรงใจ แต่มันจะไม่มีอีกแล้ว
“งูเห่ามันฉก...แต่ฉันก็ยังไม่ตาย” นั่นคือคำพูดฉัน แต่ก่อนที่แต้วจะอ้าปากเพื่อต่อว่าเพราะคิดว่าฉันกำลังจะแย้งเข้าข้างเจ๊หอมเหมือนทุกครั้ง ฉันจึงอาศัยจังหวะนั้นพูดออกไปก่อน “ถ้าไม่อยากถูกมันกัดซ้ำสอง เราก็ต้องทุบ...”
“...”
“ทุบจนกว่ามันจะตาย” สีหน้าของแต้วหลังได้รับฟัง แลดูตกใจเล็กน้อย แต่ขณะเดียวกันมันก็ทำให้เธอยิ้มได้ด้วยเช่นกัน
“แล้ววันนี้น่ะ กับพี่การ์ตูน
