“ไปเถอะค่ะ ขึ้นรถ...” ฉันถูกทำให้ละสายตาจากพี่น้ำหอมด้วยแรงกระตุกบริเวณข้อมือเบาๆ และถูกพี่โตพาตัวไปยังรถของเขาซึ่งจอดอยู่ไม่ห่างบริเวณนั้นนัก
“นี่พี่โต…” ความเห็นอกเห็นใจ มันทำให้ฉันลืมตัวเอ่ยปากเรียกคนตัวใหญ่ออกไป โดยสายตายังคอยมองพี่น้ำหอมที่เดินออกไปจากหน้าบ้านคนเดียวอย่างเงียบๆ “เราแวะไปส่งพี่น้ำหอมด้วยได้ไหมคะ?”
“พูดอะไรอย่างงั้นล่ะคะ ปล่อยให้เขาไปเองก็ดีอยู่แล้วนี่”
“หนูสงสารพี่น้ำหอม...อะ” พี่โตหยุดคำพูดเห็นอกเห็นใจฉันลงด้วยการบีบข้อมือแน่นขึ้น พานให้ต้องละสายตาจากพี่น้ำหอมหันกลับไปมองหน้าเขาอีกครั้ง และพบว่าพี่โตกำลังเหลือบมองฉันอยู่
ตอนแรกเขาทำหน้าดุ แต่พอเราสบตากับเขาก็ยิ้มตาหยีแล้วพูดเพื่ออธิบาย
“จี๊ดรู้อะไรไหมคะ รถพี่น่ะมีอยู่ไม่กี่คนหรอกที่พี่จะอนุญาตให้นั่งซ้อน ถ้าไม่ใช่พ่อ แม่ น้องสาว หรือเพื่อนสนิท พี่ไม่ให้คนอื่นซ้อนหรอกค่ะ…”
“...”
“นอกจากว่า เขาจะเป็นเมีย พี่ถึงอน
