สาวน้อยขวัญไพรรีบขยับถอยห่าง ในขณะที่ข้อมือน้อยยังถูกคนป่วยจับยึดไว้อย่างเหนี่ยวแน่น ดวงตาหวานตื่นตระหนก เธอก้มมองข้อมือตนเองในอุ้งมือใหญ่ด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น นึกกลัวเมื่อมันเริ่มมีปฏิกิริยาขยายใหญ่ขึ้น
“ชูว์!ใจเย็นๆสิครับ มันน่ารักออกจะตาย เห็นไหม”
“แต่ว่าเอ่อ...ฉันกลัวนี่นา”
“ไม่ต้องกลัว เพราะว่าเจ้าสิ่งนี้มันไม่เคยทำร้ายใคร ลองดูนะครับ” คนเอ่ยชวนพยักหน้าส่งสายตาออดอ้อน มันมีแต่จะคอยสร้างความสุขให้เสียมากกว่า ชาคร์พูดต่อในใจ
ขวัญไพรมองสิ่งแปลกใหม่ตรงหน้า ใจหนึ่งไม่กล้าอีกใจนั้นก็อยากลอง
“สิครับ...”
หลังจากพูดปลุกปลอบใจให้สาวน้อยหายตื่นกลัวกับสิ่งหฤหรรษ์ และเป็นช่วงจังหวะที่เขาเห็นความลังเลจากดวงตาของสาวน้อย นัยน์ตาสีฟ้าอมเทาวาววับ คิดว่าเหยื่อน่าจะติดเบ็ดได้ไม่ยากอะไรนักถ้าหากเขาพูดจาหว่านล้อมกับเจ้าหล่อนดีๆ
พร้อมกันนั้นนัยน์ตาพราวเสน่ห์ยังแอบเหลือบสำรวจรูปทรงองเอว ส่วนเ
