หลังจากสังเวยพรหมจรรย์ให้แก่ความคลุ้มคลั่งของปีเตอร์ ด้วยการอุทิศเรือนร่างผุดผ่องรองรับอารมณ์ของเขาจนสาแก่ใจ วาเนสซ่าก็นอนตะแคงข้างหันหลังให้สามี แล้วร้องไห้น้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวดและเสียใจอย่างสุดแสน ไหล่ทั้งสองข้างสะท้านไหวทำให้คนที่ยังคุกรุ่นด้วยไฟปรารถนาสบถดังลั่น แล้วลากเอวอ้อนแอ้นเข้าไปกกไว้ในอ้อมอกอุ่น ร่างเพรียวระหงเหนื่อยล้าและร้าวระบมเกินกว่าจะพยศ จึงยอมนอนนิ่งๆ อยู่ในอ้อมกอดของคนเถื่อน
ปฏิเสธไม่ได้ว่าปีเตอร์แสนจะภาคภูมิใจที่ได้เป็นชายคนแรกของแม่ตัวดี มันอาจจะไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไรสำหรับคนชาติตะวันตก แต่ไม่รู้ทำไมพรหมจรรย์ของเธอถึงมีค่าสำหรับจิตใจหยาบกระด้างของเขายิ่งนัก หนำซ้ำความน่ารักน่าชังระคนไร้เดียงสาของสาวน้อยที่นอนน้ำตานองในอ้อมกอดยังทำให้พ่อหนุ่มพันธุ์ดิบเกือบสำลักความสุขตาย
“ดีใจที่ได้ฉันเป็นผัว จนต้องร้องห่มร้องไห้เลยหรือคนสวย” กระแสเสียงเย้ยหยันที่ดังชิดใบห
