“หวานเป็นบ้า!” เจ้าของใบหน้าแดงก่ำผละห่างพร้อมคำรามลั่น
“ไอ้คนปากมอม ไอ้คนกักขฬะ!” สติที่เหลืออยู่น้อยนิดผลักดันให้วาเนสซ่าเค้นเสียงก่นด่าสามีไม่ยั้ง พลางระดมกำปั้นทุบตีทุกที่ที่คิดว่าจะสามารถหยุดยั้งการกระทำอันป่าเถื่อนของเขาได้ ปีเตอร์ทำทุกอย่างตามอำเภอใจ ไม่มีแม้กระทั่งเศษเสี้ยวของความนุ่มนวล
“หุบปาก แล้วฉีกยิ้มกว้างๆ รับ ‘ความเป็นผัว’ ที่ฉันจะยัดเยียดให้ซะแม่ตัวดี เพราะอันที่จริงเธอก็อยากได้ฉันทำผัวจนตัวสั่นระริกอยู่แล้ว ไม่ใช่หรือ” เสียงกระด้างตะคอกลั่น ไม่นำพาแรงขัดขืน แถมยังจับกดข้อมือกลมกลึงทั้งสองข้างแนบไปกับที่นอน จนเธอสิ้นฤทธิ์ต่อต้าน
“ได้โปรด อย่าทำอะไรฉันเลย” หญิงสาวส่ายหน้าวิงวอน หยาดน้ำใสๆ ไหลรินออกมาจากดวงตาใสซื่อไร้มารยา แสดงออกอย่างชัดเจนว่ากำลังหวาดกลัวสุดขีวิต หากแต่อีกฝ่ายกลับแค่นยิ้มด้วยความสมเพชแกมเยาะหยัน
“อย่าจริตมารยา และทำท่าไร้เดียงสาให้มันมากนักแม่คุณ
