บ่วงรัก...ซาตานเจ้าเล่ห์ EP.09 ความทรงจำที่มิอาจเลือน (2)
1498 คำ
“ทำไมมันถึงเศร้าแบบนี้ล่ะแอลลี่” คาร่าพูดออกมาด้วยความโศกเศร้ากับความรักของหนุ่มสาวในตำนาน หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองพินทุอรก่อนจะเอ่ยขึ้นมาอีกว่า “ไม่สมหวังกันแบบนั้นน่าสงสารมากเลยนะแอลลี่” เธอไม่อยากอกหักแบบนั้นด้วยสิ ไม่รู้ว่าความรักของเธอจะเป็นอย่างไร แต่ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ล่ะความพยายามเด็ดขาด ไม่ว่ายังไงเธอก็จะหาทางทำให้พินทุอรหันกลับมารักเธอให้ได้
“มันเป็นแค่ตำนานนะคาร่า จริงๆ มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นก็ได้”
เพียงตะวันเอ่ยปลอบเพื่อนรักอย่างเห็นใจ เพราะจริงๆ แล้วเธอรู้ดีว่าตอนนี้คาร่ากำลังคิดเรื่องของตัวเองต่างหาก และเธอก็ยังอดหวั่นใจกับแผนการของพี่ชายไม่ได้ ไม่รู้ว่าชายหนุ่มกำลังคิดแผนการกำจัดคาร่ายังไง แต่ที่แน่ๆ การที่ไกรวินลงมากระบี่มันไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก
“ลืมบอกไปอีกนิดว่าถ้ำพระนาง ถือเป็นถ้ำศักดิ์สิทธิ์เป็นที่นับถือของชาวเรือ กราบสักการะเพื่อความเป็นสิริมงคล”
“จริงเหรอแอลลี่”
คาร่าพูดอย่างตื่นเต้น ไม่คิดว่าถ้ำแห่งนี้จะมีตำนานที่น่าเศร้าถึงขนาดนั้นแต่ก็ยังเป็นถ้ำศักดิ์สิทธิ์เป็นที่นับถือของชาวบ้านอีก นับว่าไม่ธรรมดาเลยจริงๆ
“พวกเราลงกันไปได้แล้วล่ะ มัวแต่ซาบซึ้งกับตำนานมากไปเดี๋ยวจะเที่ยวไม่ครบตามโปรแกรมที่วางเอานะสาวๆ เอ้า...ลงกันไปสิครับ ชักช้าแบบนี้เดี๋ยวพี่ให้วิทิตกับสุเมธอุ้มลงจากเรือนะ”
ก้องภพพูดเย้าบรรดาสามสาวด้วยท่าทีกวนๆ ใบหน้าคมมองแฟนสาวอย่างเข้าใจในความรู้สึกของเธอ สงสัยเขาคงทำให้เธอกังวลแล้วแน่ๆ กับเรื่องที่เขาพูดไปเมื่อก่อนหน้านี้กับความสัมพันธ์ที่ชวนให้สงสัยของพินทุอรกับคาร่า
พินทุอร เพียงตะวันและคาร่ารีบลุกจากเรือแล้วเดินลงเรือ ก่อนก้องภพจะเดินลงมาอีกคน จากนั้นสุเมธและวิทิตก็ช่วยกันขนอาหารและของใช้บางส่วนลงมาจากเรือแล้วตรงไปยังจุดที่เจ้านายหนุ่มยืนอยู่ ก่อนจะวางของลงและเดินไปช่วยขนที่เหลือจากเรือลงมาเพิ่มอีกจนครบ
“ต้นหูกวางที่ใหญ่กว่าเมื่อก่อนเยอะเลยนะอร”
“มันก็แน่อยู่แล้วแก้ม อย่าลืมสิว่าพวกเราไม่ได้มาเที่ยวที่ถ้ำพระนางกี่ปีแล้ว ต้นหูกวางมันก็ต้องใหญ่ขึ้นเป็นธรรมดา ถ้าจำไม่ผิดก็ประมาณ 5 ปีแล้วสินะที่พวกเราไม่ได้มาเที่ยวที่นี่”
พินทุอรบอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ห้าปีแล้วที่พวกเธอไม่ได้มาเที่ยวที่ถ้ำพระนาง อาจเพราะพวกเธอเดินทางไปเรียนต่างประเทศ ช่วงเวลาสี่ปีนั้นก็เลยไม่เคยได้กลับมาเที่ยวที่นี่อีกเลย มันก็ไม่แปลกหรอกที่ต้นหูกวางมันจะใหญ่โตถึงขนาดนี้
“เสียดายนะที่แก้วไม่ได้มาด้วย ไม่อย่างนั้นก็คงสนุกกว่านี้อีกเยอะ”
“นั่นสิเนอะ ไอ้พี่ใหญ่ไม่น่าพาแก้วไปเที่ยวมิลานเลย”
เพียงตะวันต่อว่าไปถึงสามีของปิยะดา นึกแล้วก็แค้นใจเป็นบ้า เธอไม่เข้าเลยว่าทำไมชายหนุ่มถึงไม่ยอมให้เพื่อนรักขึ้นไปหาเธอที่เชียงใหม่
เชอะ! คิดหรือว่าเธอจะแคร์ รอให้ปิยะดากลับมาจากมิลานก่อนเถอะ เดี๋ยวเธอจะฉุดปิยะดาไปเที่ยวต่างประเทศอีกสักรอบ แต่รอบนี้จะไปแบบเงียบๆ ไม่ยอมบอกให้ใครรู้ว่าพวกเธอจะไปเที่ยวไหน ปล่อยให้คนขี้หึงขี้หวงทุรนทุรายอยู่กับการตามหาเพื่อนรักของเธอน่าจะดี มันคงสนุกพิลึก หึ!หึ!
“คิดอะไรอยู่นะน้องแก้ว ดูเจ้าเล่ห์ๆ ชอบกล”
ก้องภพถามพร้อมกับมองสบตาแฟนสาวอย่างสงสัย ท่าทางครุ่นคิดกับสายตาเจ้าเล่ห์คู่นี้มันทำให้เขารู้สึกเสียวสันหลังวาบ ไม่รู้ว่าหญิงสาวกำลังคิดวางแผนอะไรอยู่ แต่ที่แน่ๆ มันไม่ปลอดภัยกับร่างกายและชีวิตของเขาเลย
เฮ้อ...ขออย่าให้เป็นอย่างที่เขาคิดเลย ไม่อย่างนั้นต่อให้เขามีอีกสักสิบสักร้อยชีวิตก็คงไม่พอให้พี่ชายฆ่าเป็นแน่
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่กลาง คิดมากไปได้ แก้มจะคิดวางแผนทำอะไรได้ล่ะค่ะ”
“ไม่มีก็ไม่ครับ แต่น้องแก้มอย่าคิดทำอะไรแผลงๆ ขึ้นมาอีกล่ะ”
ก้องภพปรามแฟนสาวเสียงเข้ม เขาไม่อยากมีปัญหากับพี่ชายหรอก เพราะเท่าที่รู้ดูเหมือนว่าตอนนี้พี่ชายของเขาจะกลายเป็นศัตรูของแฟนสาวกับพินทุอรไปแล้ว
นับตั้งแต่ปิยะดากลับไปคืนดีกับพี่ชาย เขาได้แต่หวังเอาไว้ลึกๆ ว่าทั้งสองสาวคงไม่ได้คิดกันรวมหัวเพื่อวางแผนจัดการเอาคืนแทนปิยะดาอีกหรอกนะ
“คุณกลางกับคุณแก้มจะไต่หน้าผาหรือพายเรือแคนู/คยัคหรือเปล่าครับ”
“น้องแก้มว่าไงครับจะไต่หน้าผาหรือพายเรือ” ก้องภพก้มลงมาถามแฟนสาว
“ไม่เอาดีกว่าค่ะพี่กลาง” เพียงตะวันเอ่ยตอบคนรัก ก่อนจะหันมาสนใจเพื่อนรักทั้งสอง
“แล้วอรกับคาร่าล่ะอยากไต่หน้าผาหรือพายเรือหรือเปล่า”
เธอนะไต่หน้าผากับพายเรือแคนูจนเบื่อแล้ว เพราะทุกครั้งที่เธอและปิยะดามาเที่ยวบ้านพินทุอร พวกเธอก็มักจะมาไต่หน้าผาที่นี่บ่อยๆ
แม้จะไม่ได้มาเกือบห้าปีแล้ว แต่เธอก็ไม่อยากทำกิจกรรมเหล่านี้หรอก ขาดปิยะดาไปไม่ว่าทำกิจกรรมอะไรก็ไม่สนุก เพียงตะวันบอกตัวเองในใจ
“อรกับคาร่าอยากไต่หน้าผาหรือเปล่า”
“ไม่ล่ะ อรไต่หน้าผาจนเบื่อแล้ว”
พินทุอรหันหน้ามาตอบเพียงตะวันก่อนจะหันไปมองทะเลเบื้องหน้าด้วยความคิดถึงวันเก่าๆ หากปิยะดามาเที่ยวในครั้งนี้ก็คงจะดีไม่น้อย คิดแล้วก็นึกชิงชังอีตาพี่ใหญ่เหลือเกิน ไม่รู้จะขัดขวางเธอกับเพียงตะวันไปถึงไหน กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง คิดบ้าๆ ว่าพวกเธอจะพาปิยะดาหนีไปจากเขา
“แต่คาร่าอยากลองไต่หน้าผาดูนะแกมมี่ คาร่ายังไม่เคยได้ไต่หน้าผาที่นี่เลย”
“งั้นเดี๋ยวผมให้ลูกน้องไปจัดการให้ก็แล้วกัน”
“ไม่ดีกว่าค่ะ ถ้าแอลลี่ไม่เล่น คาร่าก็ไม่เล่นเหมือนกัน”
คาร่าตัดสินใจปฏิเสธการไต่หน้าผาในครั้งนี้ ทั้งๆ ที่เธอเองก็อยากลองไต่หน้าผาแห่งนี้สักครั้ง แต่ก็ช่างเถอะในเมื่อพินทุอรไม่ยอมไต่หน้าผา เธอก็ไม่ไต่หน้าผาเหมือนกัน เอาไว้พินทุอรอารมณ์ดีๆ แล้วเธอค่อยชวนผู้หญิงที่เธอรักมาอีกครั้งก็แล้วกัน
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ไปเล่นนี้ทะเลกันเถอะ ทุกคนเตรียมชุดว่ายน้ำมาด้วยใช่ไหม”
พินทุอรพูดก่อนจะเดินกลับไปที่ต้นหูกวางต้นใหญ่ที่วิทิตวางกระเป๋าใบเล็กของเธอ จากนั้นคาร่าเดินตามไปติดๆ ก่อนจะถอดเสื้อกับกางเกงตามพินทุอรแล้วก็วิ่งตามพินทุอรลงทะเล
ก้องภพกับเพียงตะวันยืนมองพินทุอรกับคาร่าไปด้วยความกังวล เห็นแล้วก็อดเครียดขึ้นมาไม่ได้ เห็นทีพวกเขาคงต้องรีบจัดการแยกคาร่าออกมาจากพินทุอรให้เร็วที่สุด ก่อนที่ภาสกรจะลงมือจัดการคาร่าด้วยตัวเอง หากไม่เช่นนั้นเห็นทีคาร่าอาจจะเอาชีวิตมาทิ้งอยู่ที่เมืองไทยก็ได้
“นี่ถ้าพี่กรมาเห็น แก้มว่าคาร่าคงถูกพี่กรเล่นงานแน่ๆ”
“พี่ก็คิดแบบน้องแก้มนั่นแหละ ถ้าขืนปล่อยเอาไว้แบบนี้ น้องอรเสร็จคาร่าอย่างไม่ต้องสงสัย พี่ว่าเรารีบตามสองคนนั้นไปดีกว่า ให้อยู่ใกล้ๆ กันมากไม่ดี”
ชายหนุ่มหันชวนแฟนสาว จากนั้นก็ดึงแขนเรียวให้เดินกลับไปที่จุดพัก ก่อนจะถอดเสื้อแล้วเดินออกไปยังชายหาด ตรงไปยังที่พินทุอรและคาร่าเล่นน้ำกันอยู่
ไม่นานเพียงตะวันก็วิ่งตามแฟนหนุ่มลงไปอีกคน เพราะพวกเธอมีเวลาเล่นน้ำที่ชายหาดแห่งนี้ประมาณสองชั่วโมง หลังจากนั้นพวกเธอก็จะนั่งเรือไปต่อที่เกาะแหวก
/////////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
