บ่วงรัก ซาตานเจ้าเล่ห์

เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นมา เมื่อเจ้าของห้องฟังรายงานจากลูกน้องจบ ใบหน้าคมคายมองรูปถ่ายนับสิรู้ด้วยความฉุนเฉียว เขาอุตส่าห์เตือนตั้งไม่รู้กี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำตัวแบบนี้ แต่ดูเหมือนแม่คนตัวเล็กของเขาจะไม่ยอมเชื่อฟังสักนิด “ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟังสักที นี่พี่จะทำอย่างไรกับเราดีหนูอร” คนอารมณ์ไม่ดีบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด เขาเพิ่งสั่งห้ามไปเมื่อเดือนที่แล้ว แต่ทำไมพินทุอรถึงกล้าขัดคำสั่งของเขา ส่วนตัวคาร่าอะไรนั่นกลับมาอีกทำไม จะสร้างความรำคาญให้เขาไปถึงไหน เมื่อสามเดือนก่อนเขาก็พูดไปแล้วว่าพินทุอรเป็นคู่หมั้นของเขาและกำลังจะแต่งงานกันในไม่ช้านี้ แต่ดูเหมือนยัยผู้หญิงผิดเพศคนนี้จะยังไม่เข้าใจกับเรื่องที่เขาพูด เห็นทีเขาคงต้องใช้มาตรการเด็ดขาดเสียที ว่าแต่เขาส่งไปใครไปดีล่ะ จะจัดการเพื่อนสนิทของน้องสาวเขาก็ต้องวางแผนให้รอบครอบ เกิดเพียงตะวันกับพินทุอรจับได้ มีหวังเขาคงโดนทั้งสองเกลียดเอาได้ “ทำไมทำหน้าแบบนั้นคะพี่กร” ภาสกรเงยหน้าขึ้นมามองอย่างตกใจเมื่อเห็นน้องสาวเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า ใบหน้าคมสันซีดเล็กน้อยก็จะปรับให้เป็นปกติ โชคดีนะที่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาไม่อย่างนั้นเรื่องคงยุ่งน่าดู ว่าแค่น้องบ้านี่เข้ามาในห้องเขาทำไมถึงไม่เคาะประตูเสียก่อน “ทำไมถึงไม่เคาะประตุ้ยแก้ม” “ก็เคาะแล้ว แต่พี่กรไม่ได้ยินเองนิคะ ว่าแต่ทำอะไรอยู่ค่ะ หน้าตาชีเรี่ยน่าดู” “ก็จะอะไรเสียอีกก็นี่ไง” ภาสกรทำเสียงเข้มก่อนจะส่งรูปถ่ายในมือให้น้องสาวดู เขาอยากนั่งเครื่องลงใต้ไปหาแฟนสาวยับยั้งคาร่าจอมตื้อนั้นจริงๆ คิดแล้วมันแค้น พูดดีๆ ก็พูดแล้ว ขู่ก็ขู่แล้ว แต่ไม่เห็นยัยดี้บ้านั้นจะเลิกยุ่งกับคนของเขาเสียที “รูปของไอ้อรกับคาร่านี่นา พี่กรถ่ายรูปสองคนนี้มาทำไมค่ะ” เพียงตะวันมองรูปถ่ายในมืออย่างแปลกใจ พี่ชายเธอคิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้ส่งคนไปถ่ายรูปของพินทุอรกับคาร่ามา ใบหน้าหวานละสายตาจากรูปถ่ายแล้วก้มมามองใบหน้าพี่ชายอย่างยิ้มๆ ก่อนจะมองรูปถ่ายในมืออีกครั้ง “กลัวไอ้อรเปลี่ยนใจไปชอบคาร่าหรือค่ะพี่กร ถึงได้ส่งคนไปตามสืบ” “มันเรื่องของพี่นะยัยแก้ม ว่าแต่เราเถอะทำไมวันนี้ถึงมาคนเดียวได้ล่ะ แฟนหายไปไหนหรือว่าทะเลาะกันอีก” ภาสกรนึกไปถึงว่าที่น้องเขยอย่างไม่สบอารมณ์ อาจเพราะก้องภพเป็นน้องชายของพยัคฆ์ด้วยก็ได้ เขาก็เลยไม่ชอบ พี่นิสัยเสีย เอาแต่ใจ บ้าอำนาจแบบนั้นแล้วน้องจะไม่เป็นได้ยังไง คิดแล้วก็อยากยกน้องสาวให้มันเลยจริงๆ “ไม่ได้ทะเลาะหรอกค่ะพี่กร แต่ไม่อยากเจอหน้าก็เท่านั้น” “อ้าว! ไม่อยากเจอหน้า นี่นะที่บอกว่าไม่ทะเลาะกันนะ” “ก็มันหงุดหงิดนิค่ะ อุตส่าห์ขอร้องให้ช่วยพาแก้วมาหาที่นี่เสียหน่อย แต่พี่กลางก็ทำไม่ได้ พอถามก็บอกว่าไอ้พี่ใหญ่ไม่ยอมให้มา แถมช่วงนี้ก็พาแก้วไปทำงานด้วยทุกวัน นี่มันก็สามเดือนแล้วนะคะที่ไอ้พี่ใหญ่กับแก้วคืนดีกัน แต่ไอ้พี่ใหญ่มันยังตามติดประคบแก้วเกือบตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย” “ดูท่าหนูแก้วคงจะลำบากน่าดูที่กลับไปคืนดีกับผู้ชายขี้หึงเอาแต่ใจคนนั้น” ภาสกรพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พอนึกถึงเรื่องปิยะดา นี่ก็สามเดือนมาแล้วที่ปิยะดาคืนดีกับพยัคฆ์ แต่ความหึงหวงของพยัคฆ์ไม่ได้ลดน้อยลงเลย นับวันก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น แต่ก็นั่นแหละรักมากก็หึงหวงมากเป็นธรรมดา เฮ้อ...อย่าว่าแต่พยัคฆ์เลยที่เป็นแบบนั้น เขาก็คงจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วยเหมือนกัน เพียงแค่เห็นใครเข้ามาใกล้พินทุอรเขาก็ยิ่งหัวเสีย พอนึกถึงยัยดี้จอมกวนประสาท หัวใจก็ยิ่งเดือดดาล “ก็คงประมาณนั่นแหละค่ะ” เพราะแบบนี้นี่ไงถึงเธอได้หัวเสียแล้วพาลเอากับแฟนหนุ่ม และที่น่ากลัวไปกว่านั้นก็คือไอ้นิสัยเอาแต่ใจและบ้าอำนาจของพยัคฆ์นี่แหละ หากก้องภพเป็นเหมือนพี่ชาย สงสัยชีวิตนี้เธอคงจะลำบากไม่น้อย มีแฟนที่เอาแต่ใจตัวเอง ขี้หึง บ้าอำนาจแค่คิดก็สยอง “ถ้าคิดถึงแก้วพี่ว่าเราก็น่าจะลงไปหาที่กรุงเทพสิ ไม่เห็นจะยากเลย” “ก็อยากลงไปหรอกค่ะ พี่พรุ่งนี้ไอ้พี่ใหญ่จะพาแก้วไปเที่ยวที่มิลานสองอาทิตย์ค่ะ” “อ้าวแล้วคุณใหญ่ไม่ทำงานเหรอ?” ภาสกรถามอย่างสงสัย “พี่กลางลงไปดูแลแทนค่ะ ส่วนรีสอร์ทและโรงแรมที่เชียงใหม่ก็ให้คุณโชคเป็นคนดูแลแทน เพราะแบบนี้นี่แหละแก้มถึงหัวเสียไงค่ะ” เพียงตะวันถอนหายใจออกมาเมื่อพูดจบ “เอาน่า เดี๋ยวน้องแก้วก็กลับมา พี่ว่าเราอย่าคิดมากไปเลย คุณใหญ่อยากมีเวลาอยู่กับแก้วก็ได้ เลิกกันไปตั้งสี่ปีนี่นาอย่าลืมสิ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองน้องสาว เขาน่ะเข้าใจความรู้สึกของพยัคฆ์ดี เพราะสี่ปีที่พยัคฆ์เลิกรากับปิยะดาไปนั่นทรมานแค่ไหน ที่สำคัญเรื่องทั้งหมดก็เป็นเพราะความหึงหวงของพยัคฆ์เองทั้งนั้น พอกลับมาคืนดีกับปิยะดาก็คงคิดที่จะทำดีไถ่โทษเพื่อให้ปิยะดายอมตกลงแต่งงานนั้นเอง “แก้มไม่ได้ลืมหรอกค่ะพี่กรว่าไอ้พี่ใหญ่เลิกกับแก้วตั้งสี่ปีและสี่ปีนั่นก็ทำให้แก้วเจ็บปวดแค่ไหน แล้วยังเรื่องลูกอีก คิดแล้วก็แค้นใจเป็นบ้า จริงๆ แก้มกับอรน่าจะแก้แค้นไอ้พี่ใหญ่ให้มากกว่านี้” “จะแค้นไปทำไม ในเมื่อตอนนี้คุณใหญ่กับน้องแก้วก็คืนดีกันแล้ว พี่ว่าเราน่าจะจัดการเรื่องของตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ เพราะอีกไม่นานเรากับนายกลางต้องแต่งงานกันไม่ใช่เหรอ” “แก้มยังไม่ได้คิดหรอกค่ะพี่กร รอให้แก้วแต่งงานไปก่อน ในเมื่อมีแฟนก่อนแก้มกับอร ดังนั้นถ้าแก้วไม่แต่งงาน แก้มกับอรก็จะไม่แต่งเหมือนกัน” เพียงตะวันเอ่ยด้วยสีหน้าเอาจริงเอาจัง จนภาสกรถึงกับหน้างอ ถ้าเป็นอย่างที่น้องสาวเขาพูดจริงๆ ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะไม่มีทางได้แต่งงานกับพินทุอร แบบนี้ก็ยุ่งล่ะสิ! “สัญญาบ้าบออะไรของเรานะยัยแก้ม แล้วแบบนี้เมื่อไหร่พี่จะได้แต่งงานกับหนูอร” “ไม่รู้สิค่ะพี่กร เมื่อไหรที่แก้วแต่งงานกับพี่ใหญ่ แก้มกับอรก็จะแต่งงานทันที แต่ดูท่าแก้วจะไม่แต่งงานกับพี่ใหญ่ง่ายๆ หรอกค่ะ การแก้แค้นเพิ่งจะเริ่มเอง” เธอไม่อยากเชื่อเลยว่าเพื่อนรักจะคิดแผนนี้ขึ้นมาได้ ยอมกลับไปคืนดีกับพี่ชายของแฟนหนุ่ม เพื่อที่จะแก้แค้น เกือบสามเดือนแล้วที่ทั้งสองนอนห้องเดียวกันแต่พยัคฆ์ก็ไม่สามารถทำอะไรเพื่อนรักเธอได้ อย่างมากก็แค่กอดหรือหอมแก้มเท่านั้น หากทำมากกว่านั้นก็ถือว่าผิดกฎและปิยะดาจะยกเลิกเรื่องงานแต่งงานทันที “แก้แค้นเหรอ?” “ค่ะ เอาเป็นว่าแก้วกำลังเอาคืนเล็กๆ น้อยๆ เรื่องที่พี่ใหญ่เคยทำเอาไว้ในอดีต เรื่องมันก็มีอยู่แค่นี้แหละค่ะพี่กร แก้มว่าพี่กรอย่าไปใส่ใจเลย เอาเรื่องของตัวเองให้รอดก่อนเถอะค่ะ” เพียงตะวันเตือนพี่ชายด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ไม่ใช่แต่ปิยะดาหรอกที่คิดเอาคืนว่าที่สามีในอนาคต แต่พินทุอรก็กำลังเอาคืนพี่ชายเธออยู่เหมือนกัน ถึงแม้พินทุอรจะรู้ว่าคาร่าเป็นดี้ก็เถอะ แต่การเอาคาร่ามาแก้แค้นพี่ชายเธอก็นับว่าเป็นเรื่องที่บ้าสิ้นดี แต่ก็นั่นแหละยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ที่สำคัญคาร่าไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังตกเป็นเครื่องให้พินทุอรแก้แค้นพี่ชายของเธอและเหนือสิ่งอื่นใด พินทุอรกำลังหาทางจับคู่คาร่ากับญาติผู้พี่นั่นเอง ภาสกรได้แต่นั่งอึ้งเมื่อฟังน้องสาวพูดจบ นี่สรุปว่าปิยะดากำลังคิดแก้แค้นพยัคฆ์อยู่เหรอ เขาล่ะไม่อยากเชื่อเลยเห็นท่าทางเรียบร้อย อ่อนโยนซะขนาดนั้นจะกล้าคิดวางแผนทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ แต่จะว่าไปเขาเองก็ยังแปลกใจอยู่เหมือนกันที่จู่ๆ ปิยะดากลับไปคืนดีกับพยัคฆ์ง่ายๆ ///////////// ...โปรดติดตามตอนต่อไป...