“ปล่อยแก้มเดี๋ยวนี้นะคะพี่กลาง ไม่อายคนสนิทของพี่บ้างหรือไงค่ะ”
เพียงตะวันพูดใส่หน้าคนเอาแต่ใจเสียงเขียว แม้มันจะไม่ดังนักแต่ก็ทำให้ใบหน้าคมหล่อยิ้มกลับมาให้คนหน้าตาบูดบึ้งที่นั่งอยู่บนตักของเขา
“สองคนนั้นไม่เห็นหรอกครับน้องแก้ม ถึงจะเห็นพี่ก็ไม่อาย คราวก่อนพี่จูบน้องแก้มโชว์สองคนนั้น พี่ก็ยังไม่อายเลย แค่น้องแก้มนั่งบนตักพี่แล้วพี่จะอายทำไม”
“พี่กลางไม่อายแต่แก้มอายค่ะ ใครมาเห็นมันจะดูไม่ดี”
“ใครจะมาเห็นล่ะครับ ในเมื่อน้องแก้มนั่งอยู่ในรถกับพี่”
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงขบขัน ใครจะมาเห็นว่าเขากับแฟนสาวทำอะไรกัน ในเมื่อรถคันนี้เขาติดฟิล์มดำแถมยังมีผ้าม่านปิดเอาไว้อีก ส่วนคนสนิทนั่นไม่ต้องพูดถึง ไม่เห็นอยู่แล้วหรือถ้าเห็นก็คงจะตอบแฟนสาวเขาว่าไม่เห็นอยู่ดี
“แล้วพี่กลางจะพาแก้มไปไหนค่ะเนี่ย นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านนิค่ะ” พูดจบคนหวาดระแวงเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของแฟนหนุ่มอย่างไม่ไว้
