17 : 45 นาฬิกา ณ คฤหาสน์เลิศอัครเกรียงไกร
เพียงตะวันลุกจากโซฟาแล้วสาวเท้าเดินตรงไปหาร่างบอบบางด้วยความดีใจ กี่อาทิตย์แล้วนะที่เธอไม่ได้เจอปิยะดา ใบหน้าหวานแต้มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นพี่ชายของแฟนหนุ่มเดินจับมือของเพื่อนรักเดินเข้ามาภายในห้องนั่งเล่น
“คิดถึงแก้วที่สุดเลย”
ปิยะดารีบปล่อยมือสามีหนุ่มก่อนจะก้าวเท้าเดินไปกอดเพื่อนรักด้วยความคิดถึง เพราะเธอเองก็ไม่ได้เจอเพียงตะวันมาหลายอาทิตย์แล้วเหมือนกัน ยิ่งช่วงนี้เธอถูกสามีหนุ่มคอยตามประกบแทบจะยี่สิบสี่ชั่วโมง เวลาชายหนุ่มไปทำงานก็ต้องพาเธอไปด้วยเสมอ
อาจเพราะเหตุนี้นี่แหละ เธอและเพื่อนๆ ก็เลยไม่ค่อยได้มาเจอกันสักเท่าไร ใบหน้าหวานน่ารักเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนหวานเมื่อเห็นอาการดีใจของเพื่อนรักที่เดินตรงเข้ามาหาเธอ
“แก้วก็คิดถึงแก้มเหมือนกัน”
“แล้วไปเที่ยวมาสนุกไหม” เพียงตะวันเอ่ยถาม
“ต้องสนุกสิครับน้องแก้ม”
พยัคฆ์เป็นคนตอบแทนภรรยาทันทีที่
