แผนรักกับดักคุณทนาย (ฐานทัพ+อบเชย)

อยากลอง

อบเชยขับรถไปตามโลเคชั่นที่ฐานทัพส่งมาให้เธอในแอพเขียว พอมาถึงก็ตรงไปยังล็อบบี้ของคอนโดตามที่เขาสั่งทันที

“สวัสดีค่ะ ติดต่อสอบถามเรื่องอะไรคะ” พนักงานที่ล็อบบี้ก็ยิ้มแย้มแจ่มใสน่ารักเหลือเกิน

“เอ่อ ชื่อไอยวริญค่ะ มาเอาคีย์การ์ดของคุณ...เอ่อ...สักครู่นะคะ” เมื่อจำไม่ได้ว่าอีตาทนายบ้ากามนั้นชื่อจริงชื่ออะไร จริงรีบหยิยโทรศัพท์มือถือทักไปถามชื่อเขาในไลน์แทน แต่พนักงานที่ล็อบบี้ก็เอ่ยขึ้นมาก่อนที่เธอจะได้พิมไปหาเขา

“คุณฐานทัพใช่ไหมคะ”

“อ้อ...ใช่ค่ะ” เธอตอบ

“นี่คีย์การ์ดค่ะ คุณฐานทัพแจ้งไว้แล้ว เดี๋ยวเดินขึ้นลิฟต์ส่วนตัวตรงนั้นเลยนะคะ รหัสที่แนบไปให้เลยนะคะ” เพราะเป็นลิฟต์ส่วนตัวเลยต้องมีรหัสขึ้นลิฟต์ด้วย อบเชยที่ไม่เคยเข้ามาในคอนโดหรูขนาดนี้ก็แอบประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย

หลังจากขึ้นมาบนลิฟต์ส่วนตัว ลิฟต์ก็เลื่อนไปที่ชั้นบนสุดของคอนโดนั่นก็คือชั้น25 ซึ่งเป็นลิฟต์แบบบล็อคชั้น ไม่สามารถแวะไปที่ชั้นอื่นได้เลย พอออกมาก็เจอห้องโถงขนาดใหญ่ภายในห้อง มีเฟอร์นิเจอร์ครบครัน จัดแต่งอย่างลงตัว ดูสะอาดสะอ้านดี เธอนั่งรอเจ้าของห้องที่โซฟาด้วยความระมัดระวังตัวไม่น้อย แม้จะง่วงมากก็เถอะ แต่แม่สอนเอาไว้ว่าห้ามมานอนหลับที่ห้องผู้ชาย

แล้วยิ่งกับอีตาบ้านั่นที่หลอกล่อให้เธอมาถึงห้องขนาดนี้ ยิ่งไม่น่าไว้วางใจใหญ่เลย แม้จะง่วงแค่ไหนก็ต้องแหกขี้ตาให้ตื่นขึ้น แต่เมื่อทนต่อความง่วงไม่ไหว เธอจริงถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วล้างหน้า เพื่อให้สดชื่นและสะบัดความง่วงออกไป

ผ่านไปประมาณ1ชั่วโมง...

เจ้าของห้องก็ออกมาจากลิฟต์ แล้วเดินตรงมายังเธอด้วยท่าทีกวนๆ ตามสไตล์เขา ไม่รู้ทำไม ยิ่งเห็นหน้าเขามันก็ยิ่งอยากจะพุ่งเข้าไปข่วนหน้าหล่อๆ นั่นซะ

“หวัดดีป้า เป็นไงห้องผม หน้าอยู่ป้ะ” เขาไม่เข้าประเด็นเรื่องเงินเลย กลับเฉไฉไปเรื่องอื่นแทน

“นี่เงินค่าตัวของนาย” เธอล้วงไปหยิบเงินบึกหนึ่งในกระเป๋าของเธอออกมาวางไว้ที่โต๊ะหน้าโซฟา แล้วเตรียมลุกขึ้น

“เดี๋ยวดิป้า รีบอะไรขนาดนั้นอ่า กลัวผมทำอะไรหรอ” อีตาบ้านี่มันไม่พูดเปล่าแต่กลับเดินพุ่งมายืนตรงหน้าเธอ แล้วโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนแทบจะจูบปากกันอยู่แล้ว แต่เธอก็เอนหลบ

“ไม่ได้กลัว” เธอตอบด้วยน้ำเสียงประหม่า จนคนตรงหน้านั้นสัมผัสได้

“ไม่ได้กลัว แต่เกร็งเชียว ว่าแต่...ไปเอาเงินมาจากไหนล่ะ” ถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว

“ไม่ใช่เรื่องอะไรของนาย ไม่ต้องยุ่ง ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก็พอ”

“อืม...” เขาเบี่ยงตัวไปนั่งลงที่โซฟาด้วยท่าทีสบายๆ ก่อนจะเอื้อมไปหยิบเงินมานับ “เอาป้ะลดให้5หมื่น แล้วป้าจ่ายแค่2แสนพอ”

“...” เงิน5หมื่นมันเยอะมากสำหรับเธอเลยนะ ถามว่าสนใจไหม สนใจอยู่แล้ว แต่ข้อเสนอล่ะ จะเป็นอย่างที่เธอคิดไว้หรือเปล่า “ข้อเสนอล่ะ”

“แหน่ะ ป้ารู้ทันแบบนี้ก็ไม่สนุกเลยนะ” เขายกยิ้มที่มุมปาก

“ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวบอก”

“ทำไมฉันต้องอาบ นายจะล่อฉันขึ้นเตียงอีกแล้วใช่ไหม”

“แสนนึงได้ไหมล่ะ ครั้งนึงแลกกับส่วนลด1แสน” เขายังพยายามคะยั้นคะยอให้เธอยอม จนยอมเสนอส่วนลดราคาสูงขึ้นไปเรื่อย

“เป็นอะไรกับฉันมากป้ะ ทำไมต้องอยากได้ฉันขนาดนั้น” เธอถามในสิ่งที่สงสัยมาตั้งแต่แรก

“ป้า...จิ้มขำๆ เอง ป้าจะเล่นตัวอะไรนักล่ะ นะ อยากลองเอากับแม่ชี ยังไม่เคยลองลุคนี้เลยนะ” ไม่พูดเปล่าแต่เขากับเอื้อมมาดึงชายกระโปรงของอบเชยถลกขึ้นเกือบจะเห็นขาอ่อน

พรึ่บ!!

มือเล็กปัดมือของเขาออกจากปลายกระโปรงของเธอออก พร้อมกับถอยหลังหนีให้ห่างเขาที่สุด

“นี่ไอ้บ้า โรคจิตหรือไง เลิกทำตัวทุเรศแบบนี้ได้แล้ว” เมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกคุกคามทั้งการกระทำแล้วก็สายตาของเขา ก็ทำเอาอบเชยปรี๊ดแตก

ก็ไม่รู้ทำไมถึงต้องอยากแกล้งยัยป้านี่ด้วย ปกติถ้าผู้หญิงปฏิเสธเขาก็จะไม่วุ่นวายอะไรเลยนะ แต่กับเธอเขากับรู้สึกสนใจเป็นพิเศษ และยิ่งเธอต่อต้านเขา เขาก็ยิ่งรู้สึกอยากจะแกล้งเข้าไปอีก

“ป้า ปกติซื้อกินแพงสุดแบบเกรดพรีเมี่ยม5หมื่นเองนะ แต่ป้าได้ไปเป็นแสนเลย ไม่สนใจจริงดิ”

“ดูปากฉันนะ ไม่! สน! ใจ!” เธอเน้นหนักทุกประโยค อาการหัวเสียของเธอมันยิ่งทำให้เขาอยากแกล้ง

“ถามจริง? หรือป้ามีผัวแล้ว?” เท่าที่สืบมาก็ไม่มีนะ หรือว่าเขาสืบผิดกันล่ะ

“ใช่ ฉันมีผัวแล้ว มีลูกที่ต้องดูแลอีก3คน นายอย่ารีดไถกับประชาชนตาดำๆ เลยนะ” เธอตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ แต่หารู้ไม่ว่าเขานั้นได้สืบค้นข้อมูลเธอหมดแล้ว เธอไม่มีทั้งสองอย่างนั่นแหละ ทั้งลูกและก็สามี

“ก็จะช่วยอยู่นี่ไง จะได้ไม่ต้องจ่ายเยอะ ลดให้ตั้งเป็นแสน ถ้าเห็นแก่ลูกก็ขึ้นเตียง ครั้งเดียวเองป้าหนุกๆ” หนุกกับผีน่ะสิ อบเชยคิด ก่อนจะเดินไปที่ลิฟต์

“ไม่ ฉันจะกลับ”

“คีย์การ์ด” เขาเอ่ยบอก แล้วชูคีย์การ์ดให้อบเชยดู พร้อมกับยักคิ้วกวนๆ สองสามครั้ง

“ไม่มีคีย์การ์ด ออกไม่ได้นะป้า”

“เอามา ฉันจะกลับ!!” เธอรีบเดินพุ่งไปเตรียมจะแย่งมันมาจากมือเขา แต่เขาก็ลุกขึ้นยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วชูมันขึ้นเหนือหัวแน่นอนว่าเธอตัวเล็กกว่าเขามาก เลยทำให้การเอื้อมเอาคีย์การ์ดจากเขามันลำบาก

เธอและเขายื้อแย่งกันไปมา กลิ่นกายหอมๆ จากตัวเธอ โชยเข้ามาในโสตประสาทของเขา ทำให้หัวใจของเขากระเจิดกระเจิง

“ฉันจะกลับบ้าน มันดึกแล้ว”

“ก็รู้นี่ว่าดึก ก็นอนนี่กับผมดิ”

“จะเอาให้ได้เลยใช่ไหม!!” เธอถามเสียงแข็ง

“อืม ให้ป้ะล่ะ” ยกยิ้มกวนๆ ใส่

“ได้!!” เธอกล่าว และนั่นทำให้ฐานทัพยิ้มออกมาอย่างพออกพอใจ หึ! สุดท้ายก็ยอมจนได้

“ค่อยคุยกันได้หน่อย”

“ถอดเสื้อผ้าสิ” เธอกล่าวเสียงเรียบ ใบหน้าก็นิ่งเช่นกัน

ฐานทัพไม่รอช้า ถอดสูทออกแล้วเขวี้ยงลงพื้นไป ตามด้วย ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาออกทีละเม็ด จนเผยให้เห็นแผงอกแกร่งขาวๆ ของเขา ดวงตาเบิกโตเล็กน้อยแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ไม่ให้ไก่ตื่น พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ แม้ว่ามันจะเซ็กซี่น่าลูบไล้แค่ไหนก็เถอะ ยอมรับเลยว่าอีตานี่หล่อ รวย เพอร์เฟค แต่ที่รับไม่ได้ที่สุดเห็นจะเป็นความเร้าหรือ กระเหี้ยนกระหือรือของเขานี่แหละ

“แล้วตอนแรกต่อต้าน พอเห็นซิกแพกจ้องตาไม่กะพริบเลยนะ” คนถูกแซวรีบหันหน้าหนีด้วยอาการเขินๆ เล็กน้อย “มองได้ เดี๋ยวเห็นอีกอย่าจะตาโตกว่านี้อีก นี่แค่สาขาย่อยนะ” เขาอวยตัวเอง จนอบเชยกลอกตามองบนพร้อมกับเบะปากใส่

“มั่น!!”

“แน่นอน เดินมานี่ดิป้า”

“ไม่ ทำสัญญากันก่อน” วินาทีนี้ต้องรอบคอบ ไม่งั้นนายนี่ต้องหาช่องว่างกับเธออีกแน่ๆ

“จิ๊ ลีลาจังวะ” ฐานทัพเอื่อมไปหยิบสมุดเช็คเงินสดในลิ้นชักมาเซนต์ พร้อมกับกรอกตัวเลขลงไป1แสนบาทถ้วน “ถ้าทำเสร็จก็เอาเช็คไปเลย” พูดจบก็วางลงบนโต๊ะทันที

“รอบเดียวนะ ห้ามติดใจ” เธอถาม เอาวะถือลดค่าตัวนายนี่ไปเกือบครึ่ง

“สภาพป้า จะมาติดใจอะไรก่อน ป้าไม่ใช่สเปคผมเลย”

“ไม่ใช่สเปคแล้วนายจะล่อฉันทำไม”

“ก็บอกอยู่นี่ไงว่าอยากลอง”

“อยากลอง แต่ยอมเสียเป็นแสนเลย สมองกลวงหรือเปล่า”

“ปากดี อยากรู้ว่าเอวจะดีเหมือนปากไหม”

“เหอะ!! แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง” เธอเดินเข้าไปใกล้ๆ เขาแล้วถาม

“ป้านี่ตลกเนาะ มีผัวไม่ใช่หรอ ก็ทำเหมือนที่ทำกับผัวป้านั่นแหละ” ก็เพราะว่าโกหกไงเลยทำไม่เป็นเนี่ย แต่เอาวะ โตมาจนป่านนี้แล้ว เธอก็ไม่ใช่คนที่จะใสซื่อขนาดนั้น เคยดูมาบ้าง หวังว่าคงจะใช้ประโยชน์ได้ ไม่มากก็น้อย

“เซ็นค่าตัวทนายให้ฉันก่อนว่าฉันจ่ายครบแล้ว จะได้ไม่ต้องตุกติกทีหลัง” ฐานทัพแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ กับความรอบคอบของเธอ แต่ก็ยอมเซ็นให้แต่โดยดี แต่ถ้าเธอตุกติก เธอไม่มีทางได้ออกไปจากห้องนี้แน่ ความปลอดภัยแน่นหนาขนาดนี้ ถ้าจะออกไป เขาต้องเป็นคนไปส่งเท่านั้น เพราะก่อนออกจากลิฟต์ เขาเปลี่ยนรหัสใหม่เรียบร้อยแล้ว หากเธอจะใช้รหัสเดิม ไม่มีทางที่จะเปิดได้แน่นอน

“เซ็นแล้ว ช่วยมาทำตามข้อตกลงด้วย!!”