• Garfield part
ผมมองไอ้ปั้นที่เอาแต่นั่งเงียบตลอดทางแล้วก็ได้แต่สงสาร ผมรู้ว่าถึงพูดอะไรไปก็คงไม่ทำให้มันรู้สึกดีขึ้น ก็เลยเลือกที่จะปล่อยให้ความเงียบค่อย ๆ บรรเทาความเจ็บในใจแทน
ก่อนหน้านี้นิวกลับคอนโดพร้อมไอ้น็อตแล้ว เราแยกกันที่สถานีตำรวจหลังแจ้งความเสร็จ ผมกับไอ้น็อตห้ามนิวยอมความทุกกรณี จะเอาเรื่องไอ้เหี้ยอี้ให้ถึงที่สุด ที่มันบังอาจมาแตะต้องแก้วตาดวงใจผม
“กูขอโทษนะ กับเรื่องที่ผ่านมา” พอถึงหน้าคอนโดไอ้ปั้นก็พูดขึ้น มันก้มหน้าถอนหายใจเหมือนคนปลงตกกับชีวิต “กูไม่คิดว่ามันจะเหี้ยขนาดนี้”
“มึงไม่ผิดเลยเว้ยปั้น เพราะฉะนั้นไม่ต้องขอโทษ ถ้ามึงกำลังคิดว่าตัวเองโง่ กูอยากบอกให้เลิกคิด มึงไม่ได้โง่ มึงแค่ไว้ใจคนผิด”
“กูไม่เคยรู้สึกสมเพชตัวเองขนาดนี้มาก่อน” ไอ้ปั้นเอนหลังกับเบาะแล้วหลับตา “ตั้งแต่เด็ก กูตั้งตัวเป็นผู้พิทักษ์ไอ้นิวกับไอ้บอส ไม่ว่าใครจะมาทำอะไรมันสองคน กูก็จะเป็นคนไล่ตะเพิด
