“อยู่ไหนแล้วปั้น ฉันถึงตั้งนานแล้วเนี่ย” ถามคนที่นัดกันว่าจะมาเจอที่ตลาด แต่ฉันเดินรอจนได้ของครบมือ ไอ้คนที่บอกจะมาเดินเป็นเพื่อนก็ยังมาไม่ถึง
(กำลังไป พอดีประธานโทรเรียกเมื่อกี้ ก็เลยแวะเข้ามอ) ฉันถอนหายใจแล้วกดวาง ไม่อยากไปเร่งรัดคนงานเยอะ
เรื่องของเรื่องคืนวันนี้ฉันอยากกินของแซ่บ ๆ แบบสุดขีด เลยโทรชวนเพื่อนว่าอยากมาเดินตลาดนัด เพื่อกินส้มตำเจ้าเด็ดที่ขายประจำอยู่ที่นี่ แต่โทรหาใครก็ไม่ว่างเลยสักคน ทั้งไอ้บอสแล้วก็ไอ้ฝัน มีแค่ไอ้ปั้นที่ตอบมาว่า ‘เจอกันที่นู่น’ ฉันก็เลยออกจากห้องมารอ แต่ก็อย่างที่เห็น สรุปฉันได้เดินคนเดียวเปลี่ยวใจเหมือนเดิม เซ็งมาก…
“น้องนิว” เสียงเรียกไม่คุ้นหูดังมาจากด้านหลัง พอหันมองก็พบว่าเป็นพี่อี้ ที่กำลังเดินยิ้มเข้ามาหา ฉันยกมือไหว้ค่อนข้างทำตัวไม่ถูกนิดหน่อย ที่จู่ ๆ พี่เขาก็เดินมาทักทั้งที่เราสองคนไม่ได้สนิทกัน
“มาคนเดียวเหรอครับ”
“ค่ะ พอดีรอปั้น แต่ก็ยัง
