เอริณไม่ได้ต้องการเงินหรือเครื่องเพชรที่รามิลหยิบยื่นให้แค่เพียงเท่านี้ แต่เธอต้องการครอบครองเป็นเจ้าของรามิลตลอดไป และด้วยบอกกับตัวเองว่าไม่ยอมให้รามิลสลัดเธอทิ้งง่ายๆ เอริณจึงทำเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาคือการยั่วยวนให้รามิลตบะแตก
หญิงสาวปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกทีละเม็ด แล้วแหวกตัวเสื้อจงใจให้เห็นเนินปทุมถันขาวผ่องที่ถูกประคับประคองไว้ด้วยบราเซียร์สีดำ จากนั้นเอ่ยเรียกเสียงกระเส่าพร้อมกับเอื้อมไปจับมือใหญ่ของรามิลด้วย
“คุณรามิลขา...อยากให้เอริณมอบความสุขให้คุณไหมคะ”
รามิลหันมามองตามเสียงเรียก เมื่อเห็นว่าเอริณกำลังทำอะไรก็สะบัดมือหนี ลุกพรวดจากเก้าอี้สีหน้าบูดบึ้งแลดูน่ากลัวไม่ต่างจากยักษาขณะตวาดลั่น
“หยุดร่านได้แล้ว เอริณ! ออกไป”
“ไม่ไป เอริณอยากทำให้คุณรามิลมีความสุขค่ะ”
“ไม่ออกไปใช่ไหม ถ้ายังงั้นผมจะลากคุณไปเอง”
รามิลเค
