นลินดาถึงกับสะอึกหน้าชาในคำด่าของเอริณ ก่อนจะเอ่ยแก้ต่างให้กับตัวเอง “ฉันไม่ได้ทำอย่างที่คุณเอริณพูดค่ะ”
“ฉันไม่เชื่อแก”
คำพูดของนลินดาไม่ได้ทำให้เอริณเชื่อแม้แต่นิดเดียว นาทีต่อมานลินดาก็ต้องตกใจเมื่อเอริณเข้ามากระชากคอเสื้อเต็มแรงจนเธอเซถลาหน้าคะมำ
“คุณเอริณ ปล่อยฉัน”
พอตั้งตัวได้นลินดาก็จับมือเล็กของเอริณดึงออกจากคอเสื้อของเธอ แต่เอริณยังกำคอเสื้อไว้แน่นตวาดถามเสียงดังโกรธจนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
“ตอบมาว่าแกพาคุณรามิลไปร่านสวาทในโรงแรมไหน”
“ฉันไม่ได้ไปไหนกับเขา ฉันไม่ได้รู้จักกับเขาเป็นการส่วนตัว”
“ตอแหล! ฉันเห็นกับตาว่าคุณรามิลมองแกตาเยิ้ม แถมยังให้ผ้าเช็ดหน้ากับแกด้วย แกปรนเปรอเขาท่าไหนเขาถึงติดหนึบและเฉดหัวฉันทิ้ง”
เมื่อถูกเอริณกำคอเสื้อแน่นจนเริ่มหายใจลำบาก นลินดาก็พยายามผลักร่างของอีกฝ่ายให้ถอย
