รามิลอยู่ทำงานจนเวลาล่วงเข้าตีสอง โดยมีเน็กกี้เลขาฯ ส่วนตัวอยู่ทำงานด้วย หากไม่ติดว่าสงสารเน็กกี้ที่ทำงานไปสัปหงกไปเพราะความอ่อนล้าจากการทำงานมาทั้งวัน เขาคงสั่งให้ทำงานจนถึงรุ่งสาง และแน่นอนว่าเน็กกี้ก็ต้องอยู่ทำงานกับเขาด้วยเช่นเดียวกัน
เมื่อสงสารเลขาฯ ซึ่งทำท่าว่าจะทำงานต่อไปไม่ไหวแล้ว รามิลจึงปิดโน้ตบุ้คพร้อมกับออกคำสั่งให้เน็กกี้ลอบเป่าปากด้วยความดีใจ
“เน็กกี้ กลับบ้านได้แล้ว ดึกมากแล้ว”
“ไม่ดึกหรอกครับ แต่ชวนจะเช้าต่างหาก”
เน็กกี้บ่นอุบเบาๆ แต่กระนั่นผู้เป็นเจ้านายก็ยังคงได้ยิน จนต้องถลึงตาใส่พร้อมกับต่อว่าไม่จริงจังนัก
“หุบปาก เก็บของกลับบ้านไปนอนพักผ่อนซะ”
“เจ้านายล่ะครับ จะกลับบ้านหรือนอนที่บริษัทครับ”
ชั้นบนสุดของตึกสูงแห่งนี้เป็นห้องพักสุดหรูของรามิล มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันทุกอย่าง รวมทั้งสระว
