ปล่อยไปไม่ได้แล้ว

1210 คำ

ยามดึกของวันรถยนต์คันหรูขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่พร้อมกับดับไฟหน้ารถยนต์ ใช้เพียงไฟข้างถนนส่องทางแทน ตาเรียวคมจ้องมองเข้าไปภายในรั้วบ้านหลังใหญ่ที่ปิดไฟมืดสนิท ความเงียบปกคลุมไปทั่วบริเวณ คุณหมอหนุ่มที่นั่งอยู่ด้านในรถแหงนหน้าเข้าไปมองบ้านหลังใหญ่ด้วยใบหน้าครุ่นคิดพิจารณา บานหน้าต่างที่คิดว่าเป็นห้องของหญิงสาว จนสายตาไปสะดุดเข้ากับผ้าม่านสีขาวสะอาด “เอาวะ? ผิดห้องก็แค่ลูกปืน” เสียงบ่นพึมพำกับตัวเอง สองขายาวก้าวเดินลงจากรถพร้อมกับปิดประตูรถให้เบาที่สุด หมอคามินรีบปีนกำแพงเข้าไปในบ้านของยี่หวาด้วยความคล่องตัว ชายหนุ่มใช้ความสามารถเฉพาะตัวปีนขึ้นไปด้านบนระเบียงที่เชื่อมต่อกับประตูอย่างใจเย็นจนขึ้นมาบนระเบียงห้องได้สำเร็จ เขาใช้มีดเล่มเล็กที่พกติดตัวค่อย ๆ งัดประตูอย่างใจเย็นจนสำเร็จ ภายในห้องที่เงียบสงัดมีเสียงเครื่องปรับอากาศกำลังทำงานอยู่ ร่างบางของหญิงสาวที่หลับสนิทอยู่บนเตียงเป็น

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม