“ยี่หวาเป็นยังไงบ้าง” เสียงทุ้มของพี่ชายเอ่ยถามน้องสาว เพราะตั้งแต่ตื่นมายี่หวาเอาแต่นิ่งไม่ยอมพูดคุยเหมือนแต่ก่อน ดวงตากลมโตเศร้าหมองลงจนสังเกตได้ “เฮียมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” “เมื่อวานเย็น” เสียงทุ้มเอ่ยบอกกับน้องสาวของตัวเอง มือหนายกมือขึ้นลูบผมยาวสลวยของยี่หวาด้วยความรักใคร่และเอ็นดู “ทำไมไม่บอกหวาก่อนล่ะคะ” “เฮียอยากเซอร์ไพรส์น้องสาว” น้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเศร้าของก้องภพ ทำให้ร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงหันกลับมามองหน้าพี่ชายตัวเอง “หวาขอโทษนะเฮีย” ก้องภพโน้มหน้าสวยของน้องสาวเอามาไว้แนบอก เพราะเขารู้ดีว่ายี่หวาไม่ชอบร้องไห้ให้ใครเห็น ยิ่งเป็นคนในครอบครัวยิ่งแล้วใหญ่ ถึงแม้ว่ายี่หวาจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กแต่ใจของเธอใหญ่มาก ยี่หวารักครอบครัวและไม่เคยทำให้ครอบครัวก็เสียชื่อเลยแม้แต่ครั้งเดียว ทุกอย่างที่ยี่หวาได้มาก็มักจะหามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเองซึ่งคนภายนอกก็มักจะไม่รู้ว่ากว่าที่ห