ต่อมาตกเย็นพอดี เป็นเวลาอาหารค่ำ มนัสวียังคงเก็บตัวอยู่บนห้อง พร้อมกับอาบน้ำแต่งตัวใหม่เรียบร้อย เพราะชุดเดินทางมานั้นมันเหม็นกลิ่นเหงื่อ แม้เธออยากจะลงไปเดินเล่นใจจะขาด แต่ไม่กล้าเอาเสียเลย ลงไปก็ไม่รู้จักใคร ทำตัวไม่ถูก ทำได้เพียงนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ซึ่งเป็นเตียงของพ่อเลี้ยง
“คุณอาเหรอ” มนัสวีเอ่ยเรียกคนที่โทรหา พร้อมกับมองไปรอบๆ ห้อง และเอามือลูบไปที่เตียง อดคิดไม่ได้ว่าสักวันเธอคงได้เป็นเมียนั่นแหละ เพียงแต่ตอนนี้ต้องเตรียมตัว ทำในสิ่งที่เขาสั่งเอาไว้ให้ดีที่สุด
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ระหว่างคิดอะไรเพลินๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ทำให้เธอหันไปมอง แล้วจึงลุกเดินไปหาด้วยอาการประหม่า พอเปิดประตูเข้ามาก็เผยให้เห็นพี่เลี้ยงที่คเชนทร์บอกนั่นคือเกตุวดี
“หิวไหมคะ อาหารเย็นเสร็จแล้ว เชิญคุณวีด้านล่างนะคะ” เกตุวดีบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและยิ้มหวาน
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ” มนัสวีตอบรับเสียงหวานแต่เรียบ พล
