แต่อุรัสสิกาพอจะรู้ว่าเขาฝึกในด้านการเขียนบทอยู่ ธาดลยังไม่ได้บอกถึงความประสบผลสำเร็จที่งานของเขาถูกพิจารณาแล้วผ่าน
นายทุนเจ้าหนังเพิ่งโทรบอกเขาเมื่อช่วงบ่ายนี้
เขาเก็บอุบไว้เงียบสนิท โทรมาบอกข่าวดีแก่เขาก่อนช่วงบ่ายที่เกิดอุบัติเหตุ
ดังนั้นธาดลเกือบลืมเรื่องนี้เสียสนิท แต่คนหนึ่งที่เขาส่งข้อความไปบอกคือพ่อของเขา คุณบูรพา
แม้แม่จะห้ามเขากับพ่อไม่ให้พูดคุยสนิทสนมดังเดิม แต่คงห้ามไม่ได้หรอก
เพราะในส่วนของงาน ธาดลต้องรายงานบิดาให้ทราบอยู่ดี เพราะท่านมีส่วนผลักดันให้เขาก้าวเข้ามาสู่จุดนี้ และแกร่งได้
นี่คือความดีของท่าน ธาดลคิด แยกแยะระหว่างงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกัน
มีเรื่องหนึ่งที่พนัตถามธาดล
“ดล แล้วเรื่องแต่งล่ะ คิดไว้แล้วหรือยัง ตอนไหน ปีไหน” พนัตถามเหมือนยิงออกไปแบบรัวๆ
จนธาดลแทบตอบไม่ทัน อมยิ้มไว้ก่อน
“ทำไมอมยิ้มล่ะ ตอบสิ”
“งั้นของนัทล่ะ พร้อมเมื่อไหร่”
ถูกย
