พิชิตดวงใจนายคาวี

ไม่พอ 2 25+++

"โอ๊ย"

ร่างบางที่หลับไปไม่รู้ว่านานแค่ไหนค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทันทีที่ขยับร่างกายเพื่อจะหยิบผ้าห่มมาปิดบังเรือนร่างที่ยังโป้อยู่

ร่างบอบบางเหมือนกับแหลกละเอียดไปทั้งร่าง บอบช้ำอย่างที่สุดโดยเฉพาะตรงใจกลางสาว

พลอยขวัญต้องทนนอนโป้อยู่อย่างนั้นต่ออีกสักพักจนรวบรวมเรี่ยวแรงได้ถึงเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มมาคลุมกาย

"น่ารำคาญ"

คาวีสบถออกมาเบาๆใส่ร่างบางที่เริ่มขยับตัว ก่อนจะเอนตัวลงไปพิงกับโซฟาแล้วหลับตาลงตามเดิม เพราะเธอขยับตัวทำให้เขาต้องตื่นขึ้นมาเพราะนึกว่ามีใครมาแอบดูอีก

"โอ๊ย"

พลอยขวัญเอาผ้าห่มห่อตัวจนมิดชิดแล้วพยุงร่างกายที่เจ็บระบมของตัวเองลุกขึ้นเพื่อจะหยิบเสื้อผ้าที่ตกอยู่ตามพื้นขึ้นมาใส่แต่งตัวให้กลับมามิดชิดตามเดิม แต่เพราะร่างกายก็ไม่พร้อมและไหนจะมีผ้าห่มมาห่อตัวเอาไว้ด้วยอีก เธอเลยล้มกลิ้งลงไปกับพื้นห้อง

"เห้อ"

คาวีถอนหายใจยาวดังลั่นห้องด้วยกำลังรำคาญหญิงสาวที่ดูจะมีมารยาเกินตัวอย่างที่สุด ทั้งที่เขายังคงนั่งหลับตาเอาตัวพิงกับอยู่บนโซฟา

ร่างบางเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ภายในใจพร้อมกับหยดน้ำตาที่ค่อยๆไหลออกมาอย่างห้ามเอาไว้ไม่ได้ ทำไมเธอถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย

พลอยขวัญนั่งกอดตัวเองร้องไห้อยู่แบบนั้นนานสองนาน จนแสงตะวันเริ่มสาดส่องเข้ามาภายในห้องเพื่อบอกเวลาว่าเช้าแล้ว เธอถึงดึงสติกลับมาได้อีกครั้งแล้วพยายามแต่งตัวให้กับตัวเอง

"ค่าตัวของเธอ"

ร่างหนาลุกขึ้นจากโซฟาเดินมาหาเธอที่นั่งแต่งตัวอยู่กับพื้น ส่งเงินจำนวนหนึ่งให้กับเธอเพื่อเป็นค่าตอบแทนก้อนพิเศษให้กับเธอ นอกเหนือจากที่เธอจะได้จากพวกแม่เล้าที่ซื้อตัวเธอมา ถึงเขาจะไม่ชอบทั้งเธอและก็ทั้งสิ่งที่เธอคิดทำแต่เขาก็ไม่ได้จะใจดำที่จะไม่ให้อะไรเธอเลย

"คุณ"

ใบหน้าหวานที่เปื้อนไปด้วยน้ำตาเงยขึ้นมองหน้าของคนใจดำที่ทำเรื่องทุเรศกับเธอเต็มตา เธอถึงกับตกใจจนดวงตากลมเบิกโตขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

ชายในฝันที่เธอหลงรักเขาเพียงแค่เห็นหน้าเขาเพียงเสี้ยวนาที เขากลับคือซาตานร้ายที่เป็นผู้พรากความบริสุทธิ์ที่เธอหวงแหนไปจากชีวิตของเธอ

"เรียกร้องเพิ่ม"

สายตาคมมองเธออย่างดูถูกเหยียดหยาม เป็นไปตามสูตรของหญิงสาวบริสุทธิ์ที่ก้าวเข้ามาในวงการขายตัวแลกเงิน บีบน้ำตาทำตัวน่าสงสารเรียกร้องเงินทิปจากแขกให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้

"ฉันไม่ได้ขายตัว"

เงินในจำนวนที่เพิ่มขึ้นถูกยื่นมาตรงหน้าของพลอยขวัญ สองมือบางผลักเงินในมือเขาทิ้งไป ด้วยเธอไม่ใช่หญิงขายตัว เธอโดนคนใจร้ายจับตัวมาตั้งหาก

"อย่ามามารยา ฉันไม่ใช่คนที่เธอจะมาต่อรองด้วย"

คนโมโหโน้มร่างบางให้ลงนอนไปกับพื้นโดยมีร่างกำยำของเขาตามลงมาทาบทับเอาไว้

มือหนาจับสองมือบางขึงเอาไว้แน่นกับพื้น สองขาแกร่งเข้าแทรกกล้าระหว่างสองขาเรียว

"ปล่อยนะคนเลว คนชั่ว"

ใบหน้าหวานอาบไปด้วยน้ำตาแห่งความกลัวอีกรอบ ปากก็พร่ำคำด่าใส่เขาเพื่อสร้างเกาะขึ้นมาปกป้องตัวเองให้รอดพ้นจากซาตานร้ายอย่างเขา

"ปากดี"

ใบหน้าหล่อคมที่มีไรหนวดขึ้นประดับประดาสวยงามโน้มลงหาอกอวบของเธอที่เสื้อผ้าปิดบังเอาไว้ไม่มิด อ้าปากกัดเนื้ออ่อนตรงเนินนมของเธอเต็มคำด้วยต้องการทำให้เธอหลาบจำว่าอย่ามาปากดีด่าคนอย่างเขา

"กรี๊ด เจ็บ ปล่อยฉันนะ ปล่อย"

พลอยขวัญกรีดร้องออกมาสุดเสียงพร้อมน้ำตาที่นองอาบแก้มด้วยเกิดความเจ็บปวดตรงหน้าอกจนแทบจะทนไม่ไหว ร่างบางใต้ร่างเขาก็พยายามจะดิ้นหนีสุดชีวิตแต่ก็ทำไม่ได้เพราะเขาใช้ร่างกายที่แข็งแรงกว่ากักขังเธอเอาไว้

"จำเอาไว้"

เขาโน้มใบหน้าลงหาอกอวบของเธออีกรอบ ประกบปากดูดเนื้ออ่อนบนเนินอกเธอข้างๆรอยกัดอย่างเอาแต่ใจ

"ฉันจะรับเงินของคุณ"

ร่างบางที่แสนจะเจ็บช้ำทั้งกายทั้งใจยอมเขาแต่โดยดี เธอไม่อยากต้องเจออะไรที่มันเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว

"แต่ฉันยังไม่อยากจ่ายเงิน"

คาวีเริ่มห้ามความต้องการในตัวเขาเองไม่ได้อีกแล้วเมื่อเขาเริ่มสัมผัสตัวเธอ ปากหนาขยับจุมพิตไปทั่วชุดเดรสที่เธอใส่อยู่ทั้งชุด

"ไม่นะ ออกไป"

พลอยขวัญดิ้นสุดแรงเกิดเพื่อจะผลักไสร่างใหญ่ให้ออกไปให้พ้นจากร่างกายของเธอ แต่ก็ไม่เป็นผลแถมยังไปเสริมให้เขาแหกเรียวขาของเธออ้าออกได้กว้างขึ้นอีก

"หยุดดิ้น"

เขาปล่อยร่างบางท่อนบนให้เป็นอิสระให้เธอดีดดิ้นให้เต็มที่ ก่อนจะส่งมือขวาข้างที่ถนัดแหวกจีสตริงของเธอให้หลบทาง ส่วนมือซ้ายจับเอาท่อนเอ็นที่กำลังจะแปลงร่างเป็นยักษ์ให้ออกมาจากในกางเกง

"อือ ไม่"

ร่างบางขยับหนีเขาแต่ก็ไปไหนไม่ได้ไกลเมื่อแผ่นหลังของเธอชนเข้ากับเตียงนอน แต่ก็ยังมีสองมือพยายามผลักไสร่างกำยำของเขาให้ออกห่างไม่มีหยุด

"ครางออกมา"

นิ้วแกร่งเข้าบดขยี้เม็ดทับทิมสีหวานของเธอที่โผล่ออกมาพ้นกางเกงในตัวจิ๋ว

เขาออกแรงระรัวนิ้วด้วยความเร็วจนน้ำหวานของเธอไหลทะลักออกมา

"อ่ะอู้ย"

พลอยขวัญที่ก่อนหน้านี้ดีดดิ้นไม่ยอมเขากำลังอ่อนระทวยไปทั้งตัว เธอพ่ายแพ้แล้วต่อนิ้วร้ายของเขาอย่างไม่อาจจะเข้าใจตัวเองได้ทำไมถึงง่ายกับเขาได้ขนาดนี้

"อ้าส์"

มือหนาจับท่อนเอ็นยักษ์ที่เขาสาวจนมันแข็งตัวเต็มที่กดเข้าไปในช่องทางคับแคบของเธอ

เขาโดนเธอบีบรัดอย่างหนักจนแทบปริแตกตรงปากทาง แต่ด้วยความแข็งแรงของเขาที่มีมากมายทำให้เขากดเข้าไปในตัวเธอจนมิดลำได้

"อืม"

ปากบางครางรับแรงกระแทกกระทั้นจากเขาอย่างมิอาจห้ามใจตัวเองได้ น้ำตาที่เคยไหลอาบสองแก้มก็ค่อยๆแห้งหายไป

"อ้าส์ เสียวหัวจริงวะ"

สะโพกแกร่งกระแทกกระทั้นส่งแรงเข้าหาเธอสุดแรงของเขา จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องอีกครั้ง รับกับเสียงเตียงที่กำลังสั่นหวั่นไหวเพราะร่างบางเอามันมาช่วยตั้งรับแรงจากเขา

"อื้อ เสียว"

ยิ่งเขากระแทกแรงมากเท่าไหรพลอยขวัญก็เสียวมากขึ้นเท่านั้น สองมือของเธอถึงกับยกขึ้นมาขย้ำเต้าอวบของตัวเองเพื่อระบายความเสียวนั้นออกไปบ้าง

"อ้าส์ ซี้ด"

คาวีถาโถมแรงเข้าใส่ร่างบางมากขึ้นอีก สองมือจับเรียวขาของเธอแหกกว้างตามขึ้นอีกเพื่อให้เธอรับแรงจากเขาไหว

"กรี๊ด"

ปากบางกรีดร้องออกมาอย่างสุขสมพร้อมกับปลดปล่อยน้ำหวานออกมาระลอกใหญ่ เธอพ่ายแพ้แล้วต่อแรงมากมายของเขา

"อ้าส์"

ร่างหนาเองก็ไม่ยอมแพ้รีบส่งตัวเองขึ้นฝั่งตามเธอไปติดๆ พร้อมกับฉีดพ้นน้ำสีขาวขุ่นใส่เธอไปอีกมากล้นชนิดที่ว่าลดปริมานลงเลยแม้จะได้พักไปไม่กี่ชั่วโมง

"คนเลว"

ร่างบางที่ถูกปล่อยตัวให้เป็นอิสระรีบแต่งตัวกลับตามเดิม และขยับถอยหนีไปให้ห่างจากเขาที่แสนจะอันตราย

"เก็บเงินค่าตัวของเธอขึ้นมาจากพื้นซะ แล้วก็กินยานี้ให้ครบ"

เขาเองก็รีบแต่งตัวกลับตามเดิมก่อนจะหยิบยาคุมฉุกเฉินเม็ดที่เหลืออยู่ปาใส่เธอ แล้วเดินออกจากห้องนี้ไปด้วยความหงุดหงิดตัวเอง เขาเกือบจะออกไปทำงานสายเพราะห้ามใจตัวเองที่จะไม่ไปจับเธอกินไม่ได้

ยิ่งนึกคาวีที่แสนจะรักงานของตัวเองก็ยิ่งหงุดหงิด จนแม้แต่บาร์รอนคนที่เขาจำยอมต้องก้มหัวให้เพื่องานยังเข้าหน้าเขาเกือบไม่ติด