ลอนดอน,อังกฤษ
น้ำเสียงหวานยั่วยวนเอ่ยกระซิบบอกรักหนุ่มหล่ออย่างออดอ้อน สองมือโอบต้นคอแกร่งให้โน้มลงมาแนบชิดทรวงอกอวบอิ่มที่แทบล้นทะลักออกมานอกเสื้อเกาะอกสีแดงเพลิง เสียงหวานปนออดอ้อนยังคงดังเป็นระยะ
“โธ่...อลันค่ะ เห็นใจเกรซหน่อยสิค่ะ ที่เกรซต้องไปแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น เพราะเป็นคำสั่งของคุณพ่อนะคะ อลันก็รู้ว่าเกรซรักอลันมากแค่ไหน”
“ทำไมคุณไปบอกคุณพ่อของคุณไปล่ะ...ว่าคุณไม่ได้รักผู้ชายคนนั้น”
“เกรซบอกแล้วค่ะ แต่คุณพ่อไม่ยอม เกรซก็เลยต้องแต่งงาน แต่ยังไงเกรซก็รักอลันคนเดียวนะคะ”
เพียงนภากระซิบบอกเสียงหวาน มือข้างหนึ่งลูบไล้บนแผ่นอกกว้างอย่างเอาใจ แต่ในใจกลับโกรธแค้นเขาไม่น้อย หากไม่เพราะความคึกคะนองเมื่อสี่ปีก่อน เธอคงไม่ต้องมาเจอสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ เพราะวีดีโอม้วนนั้นทำให้เธอไม่สามารถเขี่ยผู้ชายคนนี้ออกไปจากชีวิตได้เสียที
แต่พอขอยุติความสัมพันธ์ อลันก็จะเอาหลักฐานพ
