จ้ามจี้
1211 คำ
ปัง ปัง
เสียงดังขึ้นที่ประตูห้องข้างๆ ซึ่งเป็นห้องทำงานของท่องธารา
ปัง ปัง ปัง
คราวนี้เสียงมาดังที่ประตูห้องนอนของข้ามฟ้า แล้วก็เงียบไป
ท่องธาราดันตัวขึ้นจากร่างภรรยาสาว และประคองเธอตามขึ้นมา เกลี่ยผมทัดหูแล้วหอมเธออย่างเสน่หา
“เงียบไปแล้ว กลับเข้าคอกนอนแล้วมั้ง ตอนนี้กำลังเห่อทุบตัวตุ่น อาก็เลยเอาเข้าไปไว้ในนั้นด้วย เล่นเพลินๆ ง่วงก็ล้มตัวหลับเลย”
พูดไปก็เอื้อมไปหยิบทิชชูมาซับร่องรอยรักให้ภรรยา
“แต่งตัวเถอะ ตื่นแล้วไม่มีทางนอนหรอก” เธอบอกและลุกขึ้นไปหยิบเสื้อผ้าบนพื้นมาสวม เช่นเดียวกับสามี
“ไหวไหม แข้งขาอ่อนแรงหรือเปล่า เดี๋ยวอาดูลูกเอง” ท่องธาราเห็นท่าทางอ่อนเพลียของเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“ไหวค่ะ”
ข้ามฟ้าหมุนลูกบิดดันประตู แต่ก็ติดขัด เธอออกแรงดันอีกนิด ประตูเปิดออกไปได้เพียงเล็กน้อย เธอเหลือบตามองท่องธารา เขาจึงจับลูกบิดดันออกเอง
“ติดลูกหมูแน่ๆ ทำอะไรของเขานะ” เขาดันประตูอีกนิด คราวนี้พอจะได้ยินเสียงเจื้อยแจ้ว
“มะ มะ อุ๋น อู๋นนนนน มะ มะ” เสียงใสๆ เล็กๆ ดังไม่หยุด
ข้ามฟ้ายิ้มอย่างปลาบปลื้ม “มะ มะ เรียกแม่แน่ๆ ต๊อบเรียกตุ๋นว่าแม่แน่ๆ เลยอาโต๋” เธอกอดเอวเขาอย่างดีใจ
ท่องธาราโยกหัวเธออย่างเอ็นดู เห็นข้ามฟ้าพยายามสอนให้ลูกเรียกตนเองว่าแม่หลังจากที่เจ้าตัวเล็กเรียกเขาว่า ‘ปู้’ ตามเธอ แต่ต๊อบก็ยังเรียกแต่อุ๋นกับอู๋นจนข้ามฟ้าเริ่มน้อยใจ
เขาดันประตูอีก คราวนี้เปิดออกอย่างง่ายดาย
“อะไรวะเนี่ย” ท่องธาราสบถออกมาเบาๆ ไม่ให้ลูกได้ยิน
บนพื้นนอกห้องมีซีเรียลคาราเมลกระจัดกระจายเต็มไปหมด ส่วนถุงของมันอยู่หน้าทีวี ดูจากปริมาณที่อยู่บนพื้น ในถุงขนาด 1500 กรัมนั้นไม่น่าจะมีซีเรียลหลงเหลือแล้ว เจ้าตัวเล็กกำลังนอนเกลือกกลิ้งซีเรียลอยู่บนพื้น ตามตัวบนหน้า หัวหู แขนขา ใต้ฝ่าเท้ามีแต่ซีเรียล ข้างๆ กันมีค้อนพลาสติกซึ่งมากับชุดทุบตัวตุ่นที่คนเป็นพ่อซื้อมาเสริมสร้างพัฒนาการ
“อุ๋น มะ มะ” เจ้าตัวเล็กลุกพรวดเมื่อเห็นแม่ก้าวออกมา แขนที่เหมือนใส่นวมชี้ไปบนพื้นอย่างภาคภูมิใจ “มะ มะ”
“มะอะไรหรือคะไข่ตุ๋น” ท่องธารารู้แล้วว่า ‘มะ’ ของลูกไม่ได้หมายถึง ‘แม่’
“หิมะ” ข้ามฟ้าตอบโดยไม่มองหน้าสามี “ตุ๋นเปิดการ์ตูนให้ดู มีหิมะตกทั้งเรื่อง เด็กๆ ในเรื่องเล่นหิมะกันสนุกสนาน ลงไปนอนเกลือกกลิ้งมั่ง ปาหิมะใส่กันมั่ง”
ข้ามฟ้ามองตามอารยธรรมที่ลูกบรรจงสร้างไว้เป็นทางไปยังห้องครัว
“มะ ปู้ มะ” เจ้าตัวเล็กอวดพ่อบ้าง
ท่องธาราเบียดตัวแทรกหลังข้ามฟ้าออกไป เหยียบลงไปบนหิมะเสียงดังกรอบ มันเหนียวหนึบด้วยคาราเมล เขานั่งยองๆ เจ้าตัวเล็กก็เดินกรอบแกรบเข้ามาหา ก่อนจะถึงตัวพ่อก็ก้มลงโกยหิมะซีเรียลเอามาโปรยใส่หัวพ่อ เสียงหัวเราะของเจ้าตัวน้อยดังเอิ๊กอ๊าก
ข้ามฟ้ามองพ่อลูกเล่นปาหิมะใส่กัน ลูกทิ้งตัวลงไปเกลือกกลิ้งให้หิมะติดตัวโชว์ยกใหญ่ พ่อก็ปรบมือชื่นชมความฉลาดเฉลียวของผลผลิต
ขาขาวเรียวค่อยๆ ก้าวฝ่าหิมะไปทางห้องครัว
“อู๋นนนนน” เสียงเล็กๆ ร้องเรียก เธอจึงต้องชะงักเท้าหันไปมอง เจ้าตัวเล็กพยักหน้าหงึกๆ “มะ มะ”
ข้ามฟ้าเดินกลับไปหาลูก หยิบคอนเฟล็กซ์ออกจากหัวน้อยๆ จากที่หงุดหงิดก็กลายเป็นขำกับความไร้เดียงสาเมื่อลูกหมูของเธอหยิบหิมะสี่ห้าชิ้นมาโปรยใส่ เล่นกับลูกพอหอมปากหอมคอก็เดินกลับไปทางห้องครัวต่อ
ท่องธาราเห็นเธอยกแขนเท้าเอวท่าทางเคร่งเครียดอยู่ตรงทางเข้าครัวจึงอุ้มลูกตามไป
“มายก้อดดดดด” ท่องธาราอุทาน หันไปมองเจ้าของประติมากรรมที่กำลังหยิบซีเรียลตามแขนใส่ปากเคี้ยวหยุบหยับ
“อ้ำ หม่ำๆ” ต๊อบหยิบซีเรียลอีกชิ้นใส่ปากพ่อ
แผงไข่ไก่สามสิบฟองที่เธอเพิ่งซื้อยกแผงจากรถพุ่มพวงเมื่อตอนเที่ยงซึ่งวางไว้บนโต๊ะกินข้าวโดนทุบแตกทุกฟอง ทั้งไข่ขาวไข่แดงไหลเยิ้มลงมาเปื้อนพื้นครัว
“มันคงเหมือนตัวตุ่นน่ะไข่ตุ๋น อย่าดุลูกนะคะ” ท่องธาราเดินไปลูบหัวทุยๆ ของภรรยา
“ตุ๋นไม่ได้เสียดายไข่หรอกค่ะ แต่ต๊อบปีนเก้าอี้ขึ้นมาบนโต๊ะแบบนี้ ถ้าพลาดขึ้นมาไม่หัวร้างข้างแตกเหรอ” นึกแล้วก็เสียวไส้ ถ้าตกจากเก้าอี้ หัวจะต้องฟาดพื้นกระเบื้องแน่นอน
“เอาน่า มาคิดย้อนหลังก็เครียดเปล่าๆ เรามาหาทางป้องกันดีกว่า”
“นิสัยเหมือนพ่อ ชอบเจาะไข่แดง” ข้ามฟ้าหน้ามุ่ยเดินหนี
“อ้าว ไปเรื่องนั้นอีก ไม่เอาสิคะ” เขาดึงแขนข้ามฟ้าไว้ “ไม่พาล ไม่โมโห ลูกไม่รู้เรื่องนะไข่ตุ๋น”
“นะอุ๋น” เจ้าตัวเล็กพูดตามพ่อ
“โกรธอาโต๋นั่นแหละ บอกว่าจะพาลูกนอนกลางวันแล้วจะของีบด้วย อาโต๋เจ้าเล่ห์จนบ้านเละเลย”
ท่องธาราปล่อยแขนเล็ก แล้วตวัดรวบเอวเธอเข้ามากอด เจ้าตัวเล็กจึงหยิบคอนเฟล็กซ์บนหน้าพ่อมาแปะบนปากแม่
“อุ๋น อ้ำ หม่ำๆ”
“หายโกรธไหม ลูกง้อแล้ว”
“อุ๋น อ้ามมมม” เห็นแม่ยังไม่กิน ก็อ้าปากกว้างๆ เป็นตัวอย่างให้แม่ทำตาม ข้ามฟ้าจึงจำต้องอ้าปากรับคอนเฟล็กซ์ที่ผลุบเข้ามาในปากพร้อมกับนิ้วป้อมสั้น
ท่องธาราหอมแก้มหญิงสาว “พ่อก็ต้องเล่นจ้ำจี้กับแม่ตอนที่ลูกหลับนี่แหละค่ะ”
“ปู้ จ้ามจี้”
“พ่อลูกทะลึ่งเหมือนกันเลย” ข้ามฟ้าส่ายหน้า เขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มซาลาเปาเหนียวหนับกลิ่นคาราเมล “ตุ๋นเก็บกวาดบ้านก่อนนะคะ”
“ค่ะ งั้นอาพาลูกอาบน้ำนะ”
ข้ามฟ้าพยักหน้า ก่อนเดินไปหยิบไม้กวาดหลังบ้าน
“อู๋นนนนน”
“ขาลูก” ข้ามฟ้าชะโงกหน้ากลับเข้ามาในครัว
“จ้ามจี้” เจ้าหนูกำลังเห่อศัพท์ใหม่ “จ้ามจี้”
ข้ามฟ้าตวัดตามองค้อนผู้เป็นพ่อที่มองเธอด้วยแววตาแพรวพราว ก่อนที่เธอจะแอบอมยิ้มกลับออกไปอย่างเขินอาย
“ดีมากไอ้หนู เดี๋ยวพ่อจะเปิดพอร์ทหุ้นให้เป็นรางวัล”
“จ้ามจี้ จ้ามจี้”
“โอเคลูกโอเค จ้ำจี้เยอะๆ พ่อชอบอยู่แล้ว” คุณพ่อจอมโมเมหอมแก้มกลิ่นคาราเมลของลูก แล้วพากันไปอาบน้ำเสียงดังลั่นห้องน้ำ
ผ่านไปชั่วโมงกว่า ห้องครัวกับห้องรับแขกก็กลับมาสะอาดเอี่ยม เสียงพ่อกับลูกเปลี่ยนไปดังเอิ๊กอ๊ากอยู่ในห้องนอน
ตั้บๆๆๆๆๆๆ
“เอิ๊กกกกก” เสียงหัวเราะลงลูกคออย่างสนุกสุดขั้วเปลี่ยนมาดังอยู่ข้างนอกพร้อมกับเสียงวิ่งซอยเท้าหนักๆ
- ผู้เขียน
