ไปซื้อไอติม
1269 คำ
เธอเปิดประตูพาลูกออกไปเดินดูให้เห็นว่าพ่อไม่อยู่บ้านจริงๆ ต๊อบชี้ไปทั่วบ้าน ในครัว ลานซักล้างหลังบ้าน ห้องทำงานของพ่อ แล้วก็เดินไปที่โรงรถ
“ปู้ ปู้ แอะ แง” หาจนทั่วไม่เจอเจ้าหนูก็ร้องไห้โฮ น้ำตาไหลเต็มหน้า
“ไปรอพ่อหน้าบ้านไหม”
“ปาย ปู้ กรี๊ด กรี๊ด” เจ้าหนูดีดขาพั่บๆ เมื่อเห็นรถบีเอ็มดับเบิลยูที่เคยนั่งเป็นประจำวิ่งมาจอด
ปี๊น ปี๊น
ท่องธาราบีบแตรทักทายลูก เจ้าตัวเล็กยิ่งดิ้นเข้าไปใหญ่จะให้แม่ปล่อย พอเขาเปิดประตูรถลงไปนั่งยองๆ กับพื้น ข้ามฟ้าจึงปล่อยให้ลูกวิ่งเท้าเปล่ามาหา
“หายเหนื่อยเลย” ท่องธาราปล่อยให้ลูกหอมแก้มซ้ายขวาจนน้ำลายชุ่มหน้า ขณะที่เขาใช้มืออีกข้างลูบใต้ฝ่าเท้าอ้วนป้อมเอาเศษดินเศษฝุ่นออก ก่อนจะจับลูกร่อนเป็นเครื่องบินจนเสียงกรี๊ดของเด็กน้อยดังลั่นไปทั้งซอย
“มีของให้ช่วยถือไหมคะ”
ท่องธาราจับลูกกลับมาอุ้ม “เดี๋ยวอาออกมาขนเองค่ะ ซื้อของมาฝากไข่ตุ๋นกับเจ้าตัวเล็กเยอะเลย ตอนนี้ขอฟัดลูกหมูก่อน” เขาดึงศีรษะเธอมาหอมแล้วหันหลังจะเดินเข้าบ้าน
ตือดื๊อดื่อ ตือดื๊อดื่อ
เสียงคุ้นเคยดังขึ้นตรงเวลา เจ้าตัวเล็กมีปฏิกิริยาตอบสนองทันที
“อุ๋น ติม อู๋นนนนนน ติม ปะ”
ต๊อบพยักหน้าหงึกๆ และอ้าแขนไปทางแม่ เจ้าตัวเล็กจำแม่นว่าถ้าไอศกรีมเจ้าประจำมาแม่ของเขาจะรีบคว้าเงิน และอุ้มตัวเองไปเลือกไอศกรีมที่มาจอดเปิดเพลงเรียกหน้าบ้าน
“ทีติมนี่เรียกซะชัดเลยนะ” ข้ามฟ้าบ่น “เดี๋ยวเข้าไปหยิบตังค์ก่อน อาโต๋อุ้มลูกไว้ก่อนนะ”
“เอานี่” เขาตะแคงตัวส่งสัญญาณให้ล้วงในกระเป๋ากางเกง
ข้ามฟ้าล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเขา
“อย่าจับผิดนะ” เขาล้อเธอเล่น
ข้ามฟ้าเหลือบตาค้อนเขา “ถ้าแผลงฤทธิ์ไม่รู้จักเวล่ำเวลาจะจับหักคอ”
เธอบ่นเบาๆ พร้อมกับล้วงกระเป๋าสตางค์แบรนด์ดังออกมา เธออ้ากระเป๋ากำลังจะหยิบธนบัตรในนั้น มืออ้วนๆ ก็อุดลงมาเต็มกระเป๋า และดึงธนบัตรสีม่วงออกไป
“ปะ ติม”
ข้ามฟ้ายังไม่ทันจะเก็บกระเป๋าสตางค์เสร็จ เจ้าตัวเล็กที่ไม่เล็กก็โผมากอดคอทั้งตัว
“อูย เดี๋ยวลูก ให้แม่เก็บของก่อน” ท่องธาราพยายามเบี่ยงกายไปอีกทาง ต้านทานแรงโน้มถ่วงของลูก “รอตรงนี้ก็ได้มั้งคะไข่ตุ๋น เดี๋ยวรถก็วิ่งมา” ท่องธาราท้วง ตอนนี้เด็กในซอยพากันวิ่งไปรุมรถไอศกรีมสามล้อ ดูๆ แล้วน่าจะอีกสักพักกว่าจะเลือกกันเสร็จ
“ปะ ปะ อุ๋น อู๋นนนน” เจ้าตัวเล็กเอาแต่ชี้ไปทางรถไอศกรีม ในที่สุดคุณพ่อก็ทนความน่าเอ็นดูของลูกไม่ได้
“อ้ะ งั้นไปกับแม่ พ่อขนของในรถเข้าบ้านแล้วกัน” เขาส่งลูกให้ข้ามฟ้า
ท่องธารามองตามหลังภรรยาสาวที่อุ้มลูกชายไป ใจก็อดไพล่คิดถึงมันนี่ไม่ได้ เขามั่นใจว่ามันนี่ไม่ใช่ลูกของเขา แต่ก็รู้สึกผูกพัน จิ๊กซอว์ในใจเขายังขาดไปอีกหลายตัว แต่เขาก็จะไม่ละความพยายาม เขาเดินไปเปิดกระโปรงท้ายรถ ของเล่นเจ้าตัวเล็ก เครื่องประทินผิวแบรนด์ดังของภรรยา ขนูกขนม และอีกมากมายถูกขนเข้าบ้านหลายเที่ยว
“เชี่ยเอ๊ย” ท่องธาราสบถเมื่อหันไปเห็นเด็กโค่งเอาลูกของเขาไปอุ้ม เขาปิดกระโปรงท้ายรถสุดแรงจนเสียงดังลั่นสนั่นซอย
“รถบีเอ็มนี่เหล็กมันหนานะ ปิดประตูทีเสียงดังตึ้บ แค่เสียงฟังดูก็รู้ว่าวัสดุไม่เหมือนรถญี่ปุ่น แล้วดูสิ คันเบ้อเร่อเบ้อร่า ตามถนนนานๆ ทีถึงจะเจอรุ่นนี้” คนขายไอศกรีมพูดกับชาวบ้านที่อุ้มลูกเลือกไอศกรีม
“อย่างว่าละนะ คนขับก็ต้องรวย มีเงินเหลือกินเหลือใช้ถึงซื้อคันใหญ่คับซอยขนาดนั้นได้” แม่ของเด็กเออออ
“ก็ดูคนขับสิ ดูเหมือนคนแถวนี้ซะที่ไหน รูปร่างสูงใหญ่ หล่ออย่างกับพระเอกกระโดดออกมาจากจอ” ลูกค้าอีกคนเสริม
“ผัวของนังหนูคนนั้นน่ะ” คนขายไอศกรีมพยักพเยิดไปทางลูกค้าประจำสาวสวยที่กำลังแกะห่อไอศกรีมให้ลูก
“นังหนูดูจะเด็กไปนิดนะ แต่แบบนี้ละ ผัวรักผัวหลงนักเชียว”
“สงสัยจะเมียเก็บ ว่าไหม แบบเศรษฐีซุกเมียเด็กน่ะ”
การนินทาระยะเผาขนจบลง เมื่อข้ามฟ้าแหวกวงเม้าธ์เข้ามาซื้อไอศกรีมเพิ่มเพื่อตุนไว้กินตอนแปลงาน แต่ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยอยู่ถึงตอนนั้น เพราะเจ้าลูกชายตัวดีจะรบเร้าให้พาไปหยิบที่ตู้เย็นจนกว่าจะหมด วันนี้คงต้องซื้อมากกว่าเดิมสองเท่า
“พี่ไม่ไปส่งนะ พ่อเจ้าต๊อบท่าจะหึง ยืนหน้าตาถมึงทึงเลย” รักษ์พูดเบาๆ ไม่ให้ชาวบ้านได้ยินในจังหวะที่ส่งต๊อบคืนให้ข้ามฟ้า
“ขอโทษด้วยนะพี่รักษ์” ข้ามฟ้ารู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุของเรื่องไม่เป็นเรื่อง
“ไม่เป็นไรหรอก พี่เข้าใจ แล้วอุ้มไหวไหม จ้ำม่ำแบบนี้ แล้วก็ไม่ยอมใส่รองเท้าให้ลูกนะ จะได้จูงกลับไปได้”
“แหม ไหวสิ ขามายังมาได้เลย ไปแล้วนะ บ๊ายบายลุงรักษ์สิลูก”
ต๊อบโบกมือข้างหนึ่งให้รักษ์ แต่ตากลมโตจับจดอยู่ที่ไอศกรีมในมืออีกข้าง ทั้งดูดทั้งเลีย พวงแก้มยุ้ยๆ เปรอะเปื้อนไปด้วยช็อกโกแลตดูไม่จืด
“อุ๋น ติมอุด” ต๊อบร้องขึ้นกลางทางระหว่างที่เธออุ้มเดินกลับบ้าน “อู๋นนนนน ติมอุด”
ต๊อบเอี้ยวตัวชี้ไปข้างหลัง
“หืมอะไรคะลูก อ้าว” ไอศกรีมบนมือลูกเหลือแต่ไม้ พอหันไปมองด้านหลังก็เห็นไอศกรีมลงไปกองอยู่บนพื้น
“อุด ติมอุด”
“ไอติมหลุดเหรอลูก ไม่เป็นไรนะครับ เดี๋ยวไปกินแท่งใหม่ที่บ้าน”
เด็กน้อยไม่ฟัง ก้มลงล้วงมือเข้าไปในถุงไอศกรีมที่แม่ถือมา “ติม ติม”
“เดี๋ยวๆๆๆ อย่าโน้มตัวลงมาแบบนี้” ข้ามฟ้าเกร็งแขนจนสั่น ยืนยักแย่ยักยันจนตัวแอ่นอยู่กลางถนน
“ไม่ไหวแล้วต๊อบ ตัวหนักมาก เดี๋ยวค่อยกิน แขนแม่ล้าไปหมดแล้ว” เธอว่าแล้วรีบเดินเร็วๆ ท่องธาราเห็นท่าทางก็รู้แล้วว่าข้ามฟ้าทำท่าจะรับมือไม่ไหว จากที่หน้าบึ้งๆ ก็หลุดขำ และรีบเดินไปช่วย
“อู๋นนนน ติม ติม” ต๊อบไม่ยอมหยุดล้วงถุงไอศกรีม โน้มตัวลงมาเต็มที่ “อู๋นนนน ติม ติม ติม ติม”
“มาพ่ออุ้มเอง” ท่องธาราช้อนมือเข้าใต้รักแร้ ขณะที่เด็กน้อยไม่ได้สนใจอะไรนอกจากตั้งหน้าตั้งตาล้วงถุงไอศกรีม
ข้ามฟ้าถอนหายใจ อ้าถุงให้ลูกหยิบไอศกรีม “ตามสบายนะต๊อบ เลือกให้พอใจ” เธอพูดเสียงงอนๆ
“แม่งอนแล้ว เร็วๆ เจ้าตัวแสบ ดูหน้าซิ เลอะช็อกโกแลตไปครึ่งหน้า”
เจ้าหนูหยิบไอศกรีมขึ้นมาหนึ่งแท่งส่งให้แม่แกะ พอรับมาก็ยิ้มระรื่น ส่งไปที่ปากพ่อ พ่อยังไม่ทันจะอ้าปากรับก็หันกลับไปใส่ปากตัวเองหน้าตาเฉย จากนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตาดูด
*********
- ผู้เขียน
