พ่อลูกอ่อนอ้อนรัก

ลูกของเราใช่ไหม

เธอตัดสินใจฝากฝังลูกสาวคนเดียวไว้กับเขาพร้อมทั้งโอนบ้านเป็นชื่อเขาแทนค่าเลี้ยงดูข้ามฟ้า

ข้ามฟ้ามาอยู่กับเขาตอนอายุได้สิบขวบ ตอนนั้นหลานชายของเขาอายุสิบหก ส่วนเขาอายุยี่สิบเก้า ท่องธาราและปัณณ์ช่วยกันกอบกู้ความสดใสของเด็กหญิงข้ามฟ้ากลับคืนมาด้วยการมอบความรักความอบอุ่นให้ โดยมีแวว แม่บ้านคอยเป็นกำลังเสริม ดูแลในเรื่องของผู้หญิงๆ ไม่เคยมีวันไหนที่พวกเขาปล่อยให้เธออยู่ตามลำพัง เขาและปัณณ์สรรหากิจกรรมมาทำร่วมกัน

แม้แต่เวลานอน ทั้งสามก็เลือกที่จะใช้ห้องนั่งเล่นปูฟูกนอนเรียงกัน เด็กทั้งสองจะหลับไปด้วยกันหน้าทีวี ขณะที่เขานั่งดูตลาดหุ้นทั่วโลก ก่อนที่เขาจะไปจับทั้งสองแยก แล้วแทรกตัวลงไปนอนตรงกลาง เป็นหมอนข้างให้เด็กๆ จนกระทั่งข้ามฟ้าเริ่มเป็นวัยรุ่น ทั้งสามจึงแยกห้องกันนอน

แต่ห้องนอนของเขากับข้ามฟ้าก็ยังเป็นคอนเน็ตติ้งรูม ข้ามฟ้าหวาดกลัวความโดดเดี่ยว เธอจะรู้สึกอ้างว้างเมื่อต้องอยู่คนเดียว ตกดึกที่นอนของเขามักจะยวบลง เธอรู้สึกอุ่นใจกับการได้นอนข้างๆ เขา

หลายปีผ่านไปกับคนสามวัย ข้ามฟ้าเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เขาพาแฟนสาวมาที่บ้าน ประตูเชื่อมต่อระหว่างห้องของเขาและเธอถูกเลื่อนปิดและล็อกจากฝั่งของเธอ เธอหันไปเกาะติดปัณณ์ กระฟัดกระเฟียดเวลาที่ปัณณ์พาเพื่อนผู้หญิงมาที่บ้าน เธอหวงพี่ชายอย่างออกนอกหน้า ปัณณ์เป็นวีรบุรุษที่คอยช่วยเหลือเธอ แม้แต่ตอนไปเที่ยวเชียงใหม่ในฤดูหนาวที่หมอกลงจัด การเอาตัวเองเข้าไปบังรถยนต์ที่กำลังพุ่งตรงมายังเธอ อุบัติเหตุที่เคยพรากชีวิตบิดาของเธอไป ปัณณ์ที่ฉุดเธอออกมาจากความตายจึงกลายเป็นฮีโร่ของเธอ ในวัยที่เริ่มรู้จักความรัก เธอจึงคิดว่าปัณณ์คือความรักของเธอ

แล้วในวันรับปริญญาของข้ามฟ้า ปัณณ์ก็มอบของขวัญให้เธอด้วยการขอเธอแต่งงาน แต่ความสุขอยู่กับเธอได้เพียงชั่วครู่ชั่วยาม ก่อนวันแต่งงานหนึ่งวัน ปัณณ์ได้หายตัวไปโดยทิ้งข้อความตามหลังไว้ในไลน์กลุ่มของพวกเขา

‘อาโต๋ครับ ปัณณ์มีธุระด่วน ไม่สามารถอยู่เป็นเจ้าบ่าวได้ ฝากอาโต๋ทำหน้าที่นี้แทนปัณณ์ด้วย แล้วปัณณ์จะรีบกลับมา’

‘ตุ๋น พี่ขอโทษ อย่าดื้อกับอาโต๋นะ’

งานแต่งงานถูกเตรียมไว้แล้ว ข้ามฟ้าจึงยอมเป็นเจ้าสาวของท่องธาราแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้า รวมถึงจดทะเบียนสมรสแบบงงๆ...

งงว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกันแน่

เสียใจไหม...ก็ไม่

ดีใจไหม...ก็ไม่อีก

ก่อนจรดปากกาลงในทะเบียนสมรส ท่องธาราจับมือเธอบีบเบาๆ พร้อมยิ้มอย่างให้กำลังใจ

“รักปัณณ์ ก็ไปรอที่บ้าน มาอยู่ที่นี่ปัณณ์เขาจะหาไข่ตุ๋นเจอเหรอ”

“ถึงเวลาตุ๋นก็กลับไปเองแหละ อย่ามายุ่งกับตุ๋น”

ข้ามฟ้าตะโกนใส่ใบหน้าหล่อเหลาราวนายแบบของชายวัยย่างสี่สิบ ความหล่อเนี้ยบเฉียบคมของเขาทำให้ข้ามฟ้าใจสั่นในระยะหลัง แต่เธอไม่สามารถก้าวข้ามคำว่าผู้มีพระคุณไปสู่สถานะอื่นได้ เมื่อเขาพาคนรักเข้ามาที่บ้าน เธอไม่อยากให้ชีวิตคู่ของเขามีปัญหา จึงพยายามวางตัวให้เหมาะสม แต่ผู้หญิงเหล่านั้นก็ไม่วายมองเธอด้วยสายตามาดร้าย

“ตลกแล้ว ไข่ตุ๋นต้องกลับสถานเดียวค่ะ”

“ตุ๋นยังไม่พร้อม”

“เดี๋ยวอาช่วยเก็บของ” เขามองไปรอบๆ ห้องอีกครั้ง “ก็ไม่เห็นมีอะไรต้องเก็บมาก ความจริงไม่ต้องเอาอะไรไปเลยก็ได้ ไปแต่ตัวนี่แหละ”

“ตุ๋นไม่ได้หมายถึงเก็บของ แต่ตุ๋นหมายความว่าตุ๋นยังไม่อยากกลับตอนนี้”

“จะตอนนี้หรือตอนไหน ไข่ตุ๋นก็ต้องกลับอยู่ดี”

“อาโต๋ไม่มีสิทธิ์มาบังคับ อาโต๋ไม่ใช่เจ้าของชีวิตตุ๋น”

“แน่ใจเหรอ” ท่องธารารัดเอวหญิงสาวไม่ให้เธอดิ้น “อาเป็นทั้งผู้ปกครอง แล้วก็เป็นทั้ง...”

“แอะ อุแว้ อุแว้”

ข้ามฟ้าใจร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เสียงที่เธอภาวนาว่าอย่าเพิ่งดังตอนนี้จู่ๆ ก็ดังขึ้น คิ้วเข้มของผู้ชายตรงหน้าขมวดมุ่น

“อุแว้”

ท่องธาราลากข้ามฟ้าไปยังทิศทางที่มีเสียงทารก เขาไม่รอช้าที่จะเปิดประตูเข้าไป แล้วหันขวับกลับมามองหญิงสาวที่หน้าซีดเผือด ก่อนสาวเท้าไปที่เตียง

ทารกตัวเล็กๆ ชูกำปั้นในถุงมือกลมๆ ไปมา อ้าปากกว้างส่งเสียงร้องลั่น ภาพตรงหน้าพาให้ก้อนสะอื้นแล่นขึ้นมาจุกลำคอ ตาคมถูกบังด้วยม่านน้ำทันควัน

มันเป็นอาการของการตกหลุมรักใครสักคนที่เราไม่เคยรู้จัก และถอนตัวไม่ได้ มันเป็นครั้งแรกที่ท่องธารารู้สึกแบบนั้น

รักแบบไม่มีข้อแม้

รักโดยที่จะไม่ยอมสูญเสีย

“ดะ...เด็ก...” เขาแทบหาเสียงตัวเองไม่เจอ “ลูก...ลูกของอากับไข่ตุ๋นใช่ไหม” เขาถามเสียงสั่นโดยไม่หันมามองหญิงสาว แต่ข้อมือบางกำลังถูกเขาบีบจนเจ็บ

“ไม่ใช่”

แขนขาของท่องธาราไร้เรี่ยวแรง แทบทรุดลงบนพื้นห้องแคบๆ ข้างเตียงขนาดห้าฟุต หลักฐานโทนโท่ขนาดนี้ยังจะปฏิเสธอีกหรือ

ข้ามฟ้าบิดแขนออกจากเขาได้สำเร็จก็เดินเบียดตัวเขาขึ้นไปนั่งบนเตียง

“ลูกของอา” เสียงเขาสั่นเครือแผ่วเบาท่ามกลางเสียงร้องไห้ของทารก แต่มันเป็นเสียงเดียวที่ดังก้องอยู่ในโสตประสาทของข้ามฟ้า

“ไม่ ไม่” เธอพึมพำ มันเป็นเพียงแค่คำพูดติดปากสำหรับคนที่ไม่ทันเตรียมคำตอบ ไม่คิดว่าความลับที่ปิดบังมาร่วมปี ในที่สุดเขาก็ล่วงรู้ นั่นหมายความว่าอิสรภาพที่เธอเฝ้ารอจะไม่เกิดขึ้นจริง เขาไม่มีทางหย่าถ้ารู้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขถือกำเนิดขึ้นมา