DNA ฟ้องอยู่บนหน้า
1055 คำ
“ไข่ตุ๋น กัดไหล่อาไว้ อย่าร้อง” ท่องธารากระแทกลึกจนชนผนังมดลูก เขากดศีรษะเธอแนบไหล่ ระรัวกายอย่างไม่ออมแรง คมฟันเธอบนไหล่ทำให้เขาซ่านสะท้าน มวลคลื่นมากมายไหลตามกระแสเลือดมารวมยังกลางกาย เขากระแทกกายหนักเน้นในจังหวะสุดท้าย แล้วปลดปล่อยความอัดอั้นเข้าไปในร่างบางที่ตัวเกร็งกอดเขาขณะถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง
ท่องธารากอดข้ามฟ้านิ่งอยู่ชั่วขณะแล้วจึงค่อยๆ ประคองเธอลงนอน เขากดจูบบนหน้าผาก นวลแก้ม จูบซับความหวานในโพรงปาก เธอจูบตอบเขา ปลดปล่อยตัวเองไปตามความต้องการของหัวใจโดยเนื้อแท้ เขาคือโอเอซิสแห่งความหวัง คือแสงสว่าง คือทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ก็มีหลายเหตุผลที่ทำให้เธอต้องกันตัวเองออกไป
ความเสียวซ่านกลับมาอีกครั้ง เขายังไม่ได้ถอนกายออกไป และกำลังเหยียดขยายจนเธอทรมาน
“หม่ำๆ หม่ำๆ”
“เมื่อกี้ลูกไม่ได้กินนมเหรอ” ท่องธาราถามอย่างงุนงง
“ดูดไปสองทีก็หลับ คงเพลียมาจากข้างนอก แล้วมาตื่นเอาตอนนี้ เราคงต้องหยุดก่อน”
เขาบีบจมูกเธอ ยิ้มใส่ตากลมใส ก่อนก้มลงไปจูบปากอิ่มเบาๆ “เมื่อกี้นี้ดีจังเลยค่ะ เด็กดีของอา”
“อุ๋น อู๋นนนนน” เสียงเล็กเริ่มดังขึ้น เปลเขย่าน้อยๆ
“จึ๊” ท่องธาราส่ายหัวและถอนกายออก ก่อนจะคว้ากางเกงมาใส่
ข้ามฟ้าเองก็ลนลานหยิบกางเกงมาสวม ใส่เสื้อติดกระดุมผิดๆ ถูกๆ หันไปทางเปลก็เห็นมือเล็กป้อมเกาะอยู่ที่ขอบเปล ขณะที่หัวเล็กๆ กำลังพยายามดันออกมาจากผ้าคลุมเปล
“วันหลังไม่ทำแล้วนะอาโต๋”
เขาคว้าหญิงสาวที่ยังหอบมากดลงไปบนที่นอน ไม่สนใจสิ่งที่ข้ามฟ้าพูด “เดี๋ยวค่อยมาต่อ”
“อู๋นนนนน อู๋นนนนน”
“ตีซะดีไหมเนี่ย” ท่องธาราอุ้มต๊อบจากเปลมาวางบนเตียงปุ๊บ เจ้าลูกชายตัวแสบก็รีบคลานไปหาแม่ทันที
มือเล็กป้อมจับๆ ดึงๆ เสื้อแม่ขึ้นเอง แล้วทิ้งตัวลงตะแคงดูดนมแม่ มือป้อมจับหน้าอกอีกข้างบีบขยำเล่นไปด้วย
“เจ็บๆๆๆๆ อูย ต๊อบ” ข้ามฟ้าสอดมือเข้าไปตรงหน้าอก สอดนิ้วเข้าไปในปากลูกแล้วดันหัวนมออกมา ต๊อบลุกขึ้นนั่งตามแม่ คนเป็นพ่อก็ลุกพรวดขึ้นมาด้วยความตกใจกับเสียงร้องของข้ามฟ้า น้ำตาซึมออกมาจากหัวตาหญิงสาวขณะที่เธอลุกขึ้นไปส่องกระจก
“ลูกกัดนม” ข้ามฟ้าดึงเสื้อลง หันมาดึงแก้มลูกชายที่ท่องธาราอุ้มมาดูเธอด้วยความเป็นห่วง “ตาสว่างเลยนะเรา”
ท่องธารายิ้มกริ่ม หอมแก้มยุ้ยๆ ของลูกแรงๆ “ไม่ต้องกินแล้วไอ้หนู สเต็ปต่อไปพ่อจะสอนเองว่าการจะดูดนมให้ผู้หญิงฟินเขาดูดกันยังไง มันไม่เหมือนกัน จริงไหมจ๊ะแม่” เขาหันมายักคิ้วให้เธอ “เมื่อกี้ฟินไหม”
“สอนอะไรกันเนี่ย” เธอมองตาเขาอย่างเอาเรื่อง “แล้วก็ไม่ทำต้องเจ้าชู้แบบพ่อ เรื่องเก่ายังไม่เคลียร์เลย” พูดมาถึงตรงนี้ก็เหมือนสะกิดแผลของตัวเอง เสียงสั่นจนท่องธาราสัมผัสได้ เขาจับแขนเธอแต่หญิงสาวสะบัดออก
“ไข่ตุ๋น ไข่ตุ๋น”
“อุ๋น อุ๋น อุ๋น อุ๋น”
ต๊อบเรียกตามผู้เป็นพ่อพร้อมกับขย่มตัวอย่างสนุกสนาน ต่างจากบิดาที่กำลังหน้าเครียด
“ตื่นมาก็ก่อเรื่องเลย วันหลังกลับมาแล้วคึก พ่อไม่พาไปเที่ยวแล้วนะ”
“อา อา อุ๋น อุ๋น” เด็กน้อยตอบพ่อ
“พ่อ เรียกซิ”
“อา เผาะ”
“พ่อออออออ พูดใหม่ซิ”
“เผาะ เผาะ”
“ก็ยังดีวะ”
*********
“หน้าคล้ายโต๋ขนาดนี้ โต๋ยังไม่เลิกคิดถึงเรื่องตรวจดีเอ็นเออีกเหรอ”
อิงดาวพยักพเยิดไปทางเด็กหญิงวัยสองขวบครึ่งที่กำลังเล่นตุ๊กตากระต่ายที่เพิ่งได้จากท่องธาราอย่างไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ราวกับอยู่ในโลกส่วนตัว
“ก็ไม่เห็นต้องกังวลอะไร ถ้า...”
ท่องธาราพูดไม่ทันจบก็ถูกแทรกขึ้น
“ดีเอ็นเออยู่บนหน้า ไม่เคยได้ยินเหรอ แล้วป้องกันยังไงมันก็มีโอกาสพลาด”
“ไม่ตรวจดีเอ็นเอ รับรองบุตรให้ก็ไม่เอา ให้ลูกมาอยู่กับฉันก็ไม่ยอม”
“หย่าสิ หย่ากลับหลานซะ แล้วมาจดทะเบียนกับฉัน มาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว ง่ายๆ”
ท่องธาราขำอย่างขมขื่น “พูดง่าย ถ้าย้อนกลับไปสักสามปี เธอคงได้รับโอกาสนั้น”
เขาเคยจับได้ว่าอิงดาวนอกใจ ทั้งที่เธอก็รู้ว่าถ้าเขาเจ็บ ก็คือจบ แต่เธอก็ยังพยายามกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง แต่ความรู้สึกของเขามันด้านชาไปเสียแล้ว เธอจึงใช้วิธีการที่สกปรกกับเขา คนที่เธอแอบคบก็ไม่ใช่ใคร เพื่อนสนิทในกลุ่มเทรดด้วยกันนั่นเอง นี่เธอเห็นเขาเป็นศาลาพักร้อนหรือไร นึกจะไปก็ไปนึกจะมาก็พอ แต่ไม่ว่าจะแวะเวียนมากี่ครั้งหัวใจของเขาก็ไม่เหลือพื้นที่ให้เธอแล้ว
“ใครกันแน่ที่พูดง่าย ได้กันแล้วละสิ ยายไข่ตุ๋นน่ะ” อิงดาวขุดเรื่องที่มักทำให้ทะเลาะกันมาพูด
เขาหรี่ตามอง “ทำเป็นรู้ดี”
“สายตาที่โต๋มองมันชัดเจนทุกอย่างแล้ว ถ้าบริสุทธิ์ใจก็หย่าสิ อีกอย่าง โต๋ก็นอนกับผู้หญิงมานับไม่ถ้วน ไม่เห็นจะต้องรับผิดชอบอะไร ไข่ตุ๋นมันง่ายจะตาย เราก็เมียโต๋ และนี่...ลูกของเราก็นั่งอยู่ตรงนี้ ไม่สงสารเด็กตาดำๆ มั่งเหรอ” ตาของอิงดาวเริ่มแดง น้ำตาเอ่อคลอเจียนจะไหล
“ไม่ต้องบีบน้ำตา” เขาพูดเสียงเรียบ “รู้ว่าท้องทำไมไม่กลับมาตั้งแต่แรก”
กริ๊ง กริ๊ง
เสียงโทรศัพท์ของอิงดาวที่วางไว้บนโต๊ะดังขึ้น เธอรีบถือเดินออกไปรับสายข้างนอก
“พ่อจ๋า” มันนี่เดินอุ้มพี่กระต่ายมาหาเขา ท่องธาราอุ้มเด็กหญิงขึ้นมานั่งข้างๆ บนโซฟาตัวเดียวกัน “พ่อจ๋าป้อน”
- ผู้เขียน
