พ่อลูกอ่อนอ้อนรัก

วัยกำลังจำ

“กินสิ หิวไม่ใช่เหรอ” เขาเทอาหารที่ซื้อจากภัตตาคารใส่ชามมาวางบนโต๊ะกินข้าว ตักกุ้งราดซอสมะขามไปใส่จานข้าวของหญิงสาวที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ฝั่งตรงข้าม

“เมื่อไรจะเลิกเอาของของตุ๋นทิ้ง” เธอถามเสียงห้วน ตามองแต่จานข้าวที่พูนด้วยกับข้าวที่เขาตักมาใส่เหมือนประชด

“อาไม่ชอบมัน”

เขารู้ตัวดีว่าลิดรอนอิสรเสรีของข้ามฟ้าในบางเรื่อง ตั้งแต่เธอเข้ามหาวิทยาลัยเขาก็ไปรับไปส่ง โยนของขวัญโยนช่อดอกไม้ที่เธอได้รับมาทิ้ง ส่งคนไปตามรังควานผู้ชายที่มาจีบเธอ

“อึดอัด” เธอพูดพลางตักอาหารเข้าปาก ความอยากอาหารไม่มีเหลือ แต่ก็ต้องกินเพื่อให้ตัวเองมีน้ำนมไปเลี้ยงลูก ซึ่งตอนนี้แม้ต๊อบจะกินอาหารแล้ว แต่ก็ยังชอบกินนมจากอกเธออยู่

“ยังไม่ชิน?”

“ทำไมต้องชินกับเรื่องแบบนี้” ข้ามฟ้าถอยเก้าอี้ไปข้างหลัง ลุกขึ้นไปล้างมือ

“มันจะไม่มีปัญหาเลย ถ้าเชื่อฟังอา เชื่อฟังหัวใจตัวเอง เลิกหลอกตัวเอง” เขาลุกตามไป วางแขนทั้งสองข้างบนซิงก์คร่อมตัวเธอไว้

ข้ามฟ้าหันมา กลับกลายเป็นถูกกักขังอยู่ในอ้อมกอด

“อาโต๋” เธอเบี่ยงหน้าออกจากใบหน้าคมเข้มที่ก้มลงมา

“หนีอะไรก็หนีได้ แต่ไข่ตุ๋นหนีหัวใจตัวเองไม่ได้หรอกรู้ไหม ส่องกระจกดูบ้างว่าสายตาของไข่ตุ๋นมันสะท้อนอะไรออกมาบ้าง”

เขาจับคางเธอให้หันกลับมามองหน้าตนเอง

“เลิกเอาคำว่าบุญคุณ เลิกเอาสถานะอากับหลานมาเป็นกำแพง เราไม่ใช่ญาติกัน”

จุมพิตอ่อนนุ่มประทับลงบนริมฝีปากอิ่ม บดเคล้าดูดดึงจนเธอยอมเผยอริมฝีปาก ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้นเล็กเป็นพัลวัน กระแสไฟแล่นปราดจากโคนลิ้นไปทั่วร่างของข้ามฟ้า สิ้นเรี่ยวแรงตัวอ่อนระทวย มือเล็กจิกต้นแขนแกร่งแน่น แรงปรารถนาโจนทะยานเมื่อมือใหญ่ล้วงเข้ามาในเสื้อด้านหลัง ปลดตะขอชั้นในเธอออกอย่างง่ายดาย

รสรักครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นในคืนส่งตัวเข้าหอ แรมปีที่ร้างราสะสมความโหยหาสุดกลั้น เธอจูบตอบเขาอย่างไม่ประสีประสา

“อาโต๋” เธอเรียกเขาเสียงสั่น เมื่อเขาผละออก

“มีลูกมีผัวแล้วยังจูบไม่เป็นอีก” เขาส่งเสียงหยอกล้อที่ซอกหู ก่อนโลมเลียซอกคอระหง

“อย่าค่ะ” สติที่พอเหลืออยู่บ้างสั่งการ

ท่องธารายิ้ม ช้อนตัวเธอขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์ข้างซิงก์ล้างจาน โน้มศีรษะเธอลงมาแล้วจูบปากบดเคล้า ดูดดึงลิ้นเล็กเข้ามาในโพรงปาก มือหนาลูบไล้เข้าไปในเสื้อ หากคราวนี้เริ่มกอบกุมอกอวบล้นมือ เสียงครางของเธอดังอยู่ในลำคอเมื่อเขาเริ่มบีบขยำ

เขาผละตัวออก แววตาของข้ามฟ้ายังหลงทางอยู่ในวังวนเสน่หา เสื้อของเธอถูกกำจัดออกไปอย่างสมยอมทั้งตัวนอกและตัวใน

“อาโต๋” เธอยันมือข้างหนึ่งไปด้านหลังเพื่อพยุงร่างกายที่กำลังถูกทรมานด้วยหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบ

ปากร้อนดูดกลืนอยู่บนอกอวบตึง ขบเม้มตีตราอย่างโหยหา จุดไฟเสน่หาจนเร่าร้อน สองเต้าถูกฟอนฟัดจากคนเมารัก หน้าขาเริ่มถูกรุกเร้าเมื่อมือหนาลูบคลำอย่างช่ำชอง

“ถ้าทนไม่ไหวบอกอานะคะ”

เขาลูบต้นขาด้านใน ริมฝีปากละจากหน้าอกขึ้นไปจูบปากเธออีกครั้ง แขนเรียวเล็กขยับจากการเท้าพื้นขึ้นมาประคองหน้าเขา จูบของทั้งสองดูดดื่มขึ้นอย่างโหยหาในกันและกัน

ถึงปากจะปฏิเสธ แต่ข้ามฟ้าไม่อาจโกหกหัวใจตัวเองได้ และมันได้ถ่ายทอดออกมาด้วยภาษากายที่ตอบสนองเขาอย่างเร่าร้อน เขาถอนริมฝีปากให้เธอได้หายใจ

“ใส่ได้ไหม” เขาถามเสียงทุ้มพร่า

ข้ามฟ้าไม่ตอบ แต่เท้าแขนเอนกายไปคล้ายจะลงนอนเสียตรงนั้น ท่องธาราถือว่านั่นเป็นคำอนุญาต รีบปลดเข็มขัด ดึงกางเกงทีเดียวลงทั้งนอกและใน ช้อนหลังเธอขึ้นมาให้กอดไหล่เขาไว้

“ตรงนี้เลยนะ อาไม่ไหวแล้ว” เขาบดนิ้วคลึงกลางกายสาวจนเธอยอมยกสะโพกให้เขาดึงกางเกงลง ท่องธาราดึงคางเธอมาจูบปาก กลางกายกดลงไปในร่องรักฉ่ำน้ำ

“เจ็บ” ข้ามฟ้าดันเขาออก

เมื่อท่องธาราตระหนักได้ว่าเธอไม่ต่างจากสาวพรหมจรรย์ เขาจึงแช่แก่นกายที่เข้าไปได้แค่เศษเสี้ยว ตะโบมเคล้นคลึงอกอิ่มเบี่ยงเบนความเจ็บ

“อาๆ อาๆ” เสียงเล็กๆ ดังมาใกล้เรื่อยๆ ดึงสติของข้ามฟ้ากลับมา

เธอผลักเขาออก “อาโต๋ ต๊อบ! ต๊อบเรียกหาอาโต๋” เธอหย่อนตัวลงจากเคาน์เตอร์ หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ เช่นเดียวกับท่องธารา

“อา อา” ต๊อบคลานต้วมเตี้ยมเข้ามาในครัว

พอเห็นพ่อเท่านั้นแหละ เจ้าหนูก็คลานด้วยความเร็วเหมือนวิ่งแข่ง

“อา อา” พอมาถึงก็ลุกขึ้นเกาะขาเขา ติดอกติดใจที่วันนี้พ่อพาเที่ยว

ท่องธาราติดตะขอกางเกงมือไม้สั่น ก่อนคว้าลูกขึ้นมาอุ้ม “ตัวแสบ ตื่นเร็วจัง”

ข้ามฟ้าหันมาทางลูกเมื่อแต่งตัวเสร็จแล้ว “ขอบคุณนะต๊อบ” เสียงของเธอหอบยังไม่หาย ไม่กล้ามองตาเขาตรงๆ

ท่องธาราคว้าแขนข้ามฟ้าที่กำลังเดินหนีไว้ “ไข่ตุ๋น”

“อุ๋น อู๋นนนนน” เสียงเล็กๆ แทรกขึ้นมา

ท่องธาราและข้ามฟ้ามองไปที่ตัวเล็กพร้อมกัน

ข้ามฟ้าขยับมาหาลูก “อะไรนะต๊อบ” .ใจเต้นแรงเมื่อลูกเรียกชื่อตัวเอง

ลูกชายทำจมูกย่น โชว์ฟันสี่ซี่ เอามือป้อมๆ ตะปบลงบนหน้าเธอ “อุ๋น”

“ไข่ตุ๋นขา อาว่าคอกนอนที่ห้องรับแขกคงจะเตี้ยไป ต๊อบปีนออกมาได้” แววตาเขายังไม่คลายความโหยหา จับมือเธอไปวางกลางกาย บีบมือเธอประทับไว้

“แล้วเขาก็อยู่ในวัยกำลังจำด้วย” เธอก้มหน้าด้วยความเขินอาย และหันหลังไป

“อุ๋น อุ๋น” เสียงเจ้าตัวแสบทำให้เธอต้องหันกลับมา “หม่ำ”

“ลูกหิวแล้ว บดข้าวให้ลูกก่อน” ท่องธาราบอกกับข้ามฟ้า จากนั้นก็ก้มลงคุยกับลูก “อัดให้เต็มท้องไปเลยนะตัวแสบ คืนนี้จะได้ไม่ต้องตื่น ทำเพื่อพ่อได้ไหม พ่อจะอ้อนแม่”

................................................