“บอกแล้วไงว่าจะกลับ”
“ก็บอกว่าขับรถไปส่งไม่ไหว อย่าเอาแต่ใจให้มาก”
“จะเรียกรถกลับเอง”
“ตีสาม? ใครมันจะมารับเธอ”
“ก็จะลองเรียกดูอยู่นี่ไง”
“แม่งดื้อจังวะ!!”
“พูดไม่รู้เรื่อง!!”
ฉันกับฉลามเถียงกันอยู่กับนี้ราวสิบนาทีได้ เพราะเจ้าตัวดึงดันไม่ยอมให้กลับห้อง แต่ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอกมันรู้สึกระอายใจกับสิ่งที่เผลอทำลงไป
หมับ! โทรศัพท์ที่เพิ่งหยิบขึ้นมาหวังจะกดเรียกรถให้มารับถูกฉลามแย่งไปดื้อๆ
“เอาคืนมา”
“เธอเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ พูดง่ายๆ แบบเดิมหน่อย”
“นายเป็นคนเปลี่ยนฉันเองนะฉลาม”
เมื่อพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเราทั้งคู่ก็ต่างเงียบ คำที่บอกว่าฉันเปลี่ยนไปเขาไม่ควรพูดมันออกมาเลยด้วยซ้ำ ไม่รู้สึกระอายใจตัวเองหน่อยหรือไง
“ขอโทรศัพท์คืน” เป็นฉันที่พูดขึ้นหลังจากเงียบไปพักใหญ่ แต่ฉลามทำเป็นหูทวนลมไม่ยอมคืนให้
“อยากให้นอนด้วยขนาดนั้นเลยหรอฉลาม”
“ไม่ได้อยากให้นอน แต่ไม่อยากไปส่ง
