#วันต่อมา
ตั้งแต่เมื่อคืนที่ฉันบล็อกช่องทางติดต่อของฉลามทุกอย่าง เพราะมีข้อความของเขาทักมารัวๆ ซึ่งฉันเองก็ไม่ได้เปิดอ่าน เป็นมีนที่สั่งห้ามและบอกให้บล็อกๆ ไปซะผู้ชายแบบนั้น
วันนี้มีเรียนก็หวั่นใจจะเจออยู่แต่คณะเรามันอยู่คนละฟากของมหาวิทยาลัยเลยคงไม่มีทางเจอได้ถ้าไม่ตั้งใจ เพราะก่อนหน้าถ้าเขาไม่มารับก็ไม่เคยเจอกันระหว่างเรียนเลย
“ตาบวมมากไหมมีน” ฉันหันมาถามเพื่อนที่นั่งเรียนข้างๆ เพราะรู้สึกว่าถูกหลายสายตามองตั้งแต่เดินมานั่งเรียนแล้ว
“มันก็บวมแหละ แกร้องไห้นี่นา แต่ไม่มากๆ”
“น่าเกลียดไหม”
“เพื่อนฉันสวยขนาดนี้ถึงตาบวมก็ยังสวย”
“เกินไปแล้วมีน”
“อื้อวันนี้ตอนบ่ายยกคลาสนะแกจะกลับเลยไหม”
“อือ อยากกลับไปพัก”
“คืนนี้ฉันจะนอนด้วยนะ” มีนบอก
“พี่ต้าบ่นแล้วมั้ง แกกลับไปนอนคอนโดก็ได้”
“ไม่ว่าหรอกพี่ต้าเข้าใจ รอให้แกดีขึ้นก่อน”
“เพราะฉันไม่ยอมฟัง….”
“ไม่เอาน่าดาบี อย่างที่แกบอ
