ลวงรัก - 9 ข่มตานอน
1202 คำ
เราไม่รู้จักเขาดีเลยด้วยซ้ำดาบี จะให้มานอนที่ห้องได้ยังไง ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองต่อสองมันไม่เหมาะไม่ควร
ฉันย้ำเตือนกับตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะส่งข้อความตอบกลับฉลาม
ฉัน: อย่าเลยฉลาม ไปเที่ยวก็อย่าดื่มเยอะนะ
ราวกับรอให้ฉันตอบอยู่พอพิมพ์กลับไปข้อความก็ถูกเปิดอ่านทันที
ฉลาม: อืมๆ
จบบทสนทนาของเขาทั้งคู่ ฉันปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเอนตัวลงบนเตียงพลางมองเหม่อที่เพดานห้อง ไม่ชอบเลยที่รู้สึกอ่อนไหวแบบนี้
อยากให้ฉลามใจเป็นแบบเมื่อก่อนที่คอยใช้ฉันสารพัด แบบนั้นคงดีต่อความรู้สึกมากกว่า
เวลาตี 03:00 น.
กริ้ง~~
เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ดังลั่นห้องทำให้ฉันที่นอนหลับอยู่ในภวังค์สะดุ้งตื่น ก่อนจะควานมือหาต้นตอของเสียง
“อื้อ~ ใครหรอ”
ฉันเอ่ยถามปลายสายด้วยน้ำเสียงอู้อี้เพราะยังไม่ตื่นดี แต่ทางนั้นกลับไม่พูดแต่ไม่ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังมากๆ
“ถ้าไม่พูดงั้นวาง….”
( ฉันเมา )
เสียงทุ้มที่เอ่ยขึ้นมานั้นทำให้ฉันที่กำลังสะลึมสะลืออยู่เบิกตากว้างทันที
“….ฉลามหรอ”
( อืม เมา ) เขาย้ำอีกครั้งยิ่งทำให้สงสัยว่าเมาแล้วจะมาบอกกันทำไม
“อื้อ ขับรถกลับบ้านดีๆ นะ ถ้าขับไม่ไหวก็ให้เพื่อน….”
( ไม่รู้พวกมันหายหัวไปไหนหมด )
“อะ อ้าว แล้วตอนนี้ฉลามอยู่ที่ไหน”
( ด้านหน้าคลับ )
“เมามากไหม ขับรถไหวไหม”
( เมามากขับรถไม่ไหว ขอไปนอนห้องเธอได้ไหม )
“คือ…ฉลาม” ฉันเม้มปากแน่นแค่ปฏิเสธออกไปว่าไม่แต่ทำไมรู้สึกว่าปากมันหนึกอึ้งพูดไม่ออก
( กลัวฉันหรอ สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร )
“จะ…จะขับรถมาที่หอฉันไหวหรอ”
( ใกล้ๆ แค่นี้ทำไมจะไม่ไหว )
“………”
( นอนด้วยแค่คืนเดียวไม่ได้หรอดาบี )
เมาแล้วทำไมเสียงอ่อนจัง
“……….” ให้ตายสิ ทำไมใจของฉันมันถึงได้อ่อนยวบยาบขนาดนี้กับน้ำเสียงที่คล้ายกำลังออดอ้อนของเขา
( รอฟังคำตอบอยู่นะ )
“ก็…ก็ได้”
( จะไปตอนนี้ ขอเลขห้องหน่อย )
“หะ ห้อง 407”
( เจอกันนะ )
สายถูกตัดไปพร้อมกับฉันที่กำโทรศัพท์ในมือแน่น รู้สึกผิดกับตัวเองที่ในที่สุดก็ยอมให้เขามานอนที่ห้อง ทั้งที่ควรปฏิเสธมากกว่านี้
ทำยังไงดี!!!
ไม่ถึงสิบนาทีเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ ฉันที่นั่งเหม่อสะดุ้งรีบหันมองประตูทันที ทำใจครู่หนึ่งก่อนจะลุกขึ้นไปเปิดประตู
“ขะ เข้ามาสิ”
ฉลามเข้ามาก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง
“มะ มันแคบหน่อยนะ ฉลามนอนได้ไหม ไม่มีแอร์ด้วย”
“อืม นอนได้” สายตาคมหันมองเตียง ก่อนจะหันมาถามอีกครั้ง “มีแค่เตียงหรอ?”
“อื้อ ฉลามนอนเตียงก็ได้เดี๋ยวดาบีเอาผ้าปูนอนที่พื้น”
“ได้ไง ฉันนอนพื้นเองก็ได้เธอนอนบนเตียงไปเลย”
“แต่ว่าฉลาม….”
“จะให้เจ้าของห้องนอนพื้นได้ไง”
“……….”
“หรือจะนอนบนเตียงด้วยกัน?” คิ้วหน้ายกขึ้นในเชิงถาม ทำเอาฉันหายใจไม่ทั่วท้อง “เอ่อ…..”
“พูดเล่นไม่เห็นต้องหน้าซีดขนาดนั้น”
“ปะ เปล่า”
“กลัวโดนฉันปล้ำหรอ?”
“ฉะ ฉลามพูดอะไรออกมา”
“ฉันไม่ชอบบังคับใคร จำไว้”
“………”
คำตอบนั้นทำให้ฉันทำตัวไม่ถูก ก่อนจะเดินไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบเอาผ้าปูและหมอนออกมาปูให้ฉลามนอน
หลังจากจัดเตรียมที่นอนเสร็จเราทั้งคู่ก็ต่างคนต่างนอน
“ดาบี” ฉลามเรียกชื่อฉันผ่านความมืด
“วะ ว่าไง”
“ฝันดีนะ”
“อื้อ ฝันดีเหมือนกันนะฉลาม”
บรรยากาศภายในห้องกลับมาชวนให้อึดอัดอีกครั้ง นี่เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันให้ผู้ชายเข้ามาในห้อง ทำเอานอนแทบไม่หลับ กว่าจะข่มตาได้ก็ผ่านไปนานเกือบชั่วโมง
#วันต่อมา
ตื่นมาตอนเช้าก็ไม่เจอฉลามแล้วไม่รู้ว่าเขากลับไปตั้งแต่เมื่อไร แต่พอเปิดดูในแชตก็เห็นเขาส่งข้อความมาตอนหกโมงเช้าว่าจะกลับแล้วและขอบคุณที่ให้มาค้างด้วย
ฉลามอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คนอื่นๆ พูดกันก็ได้ เคยได้ยินมาว่าเขาเป็นเสือผู้หญิง แต่เมื่อคืนไม่เห็นว่าจะล่วงเกินอะไรฉันเลย
แต่….ฉันก็เคยเห็นกับตาตัวเองว่าเขานัวกับผู้หญิงในห้องน้ำ แถมยังยื่นข้อเสนอบ้าๆ มาให้
ตอนนี้ความคิดและความรู้สึกสับสนมันกลับมาตีกันอีกครั้ง
@มหาวิทยาลัย
“จะไปไหนดาบี” มีนเรียกฉันเอาไว้
“สั่งข้าวน่ะ” เมื่อกี้ฉลามส่งข้อความมาบอกฉันก็เลยรีบหน่อยกลัวจะถูกดุ
“ให้ฉลามหรอ”
“อื้อ”
“ฉันสงสารแกจริงๆ ต้องมาคอยเป็นเบ๊ให้เขาแบบนี้”
“มันก็ดีกว่าหาเงินมาจ่ายใช่ไหม ฉันโอเคแกไม่ต้องคิดมากนะมีน”
หลังจากได้ข้าวมาแล้วฉันก็รีบเอาไปให้ฉลามที่สวนกุหลาบหลัง ม. โดยมีเขามายืนรอก่อนแล้ว ทำให้แปลกใจเพราะปกติฉลามไม่เคยมารอ
“ยืนรอเลยหรอวันนี้ หิวหรอ คนเยอะมากขอโทษที่ช้านะ”
“ไม่ๆ แค่อยากเจอหน้าก็เลยมายืนรอ”
“ยะ อยากเห็นหน้าหรอ”
“อืม ฉันอยากเห็นหน้าเธอ”
ตึกตัก! ตึกตัก! คำพูดนั้นของฉลามทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเต้นรัว ใบหน้าเห่อร้อนจนเก็บอาการแทบจะไม่อยู่
Talk ฉลาม
“ข้าวมาแล้วครับพวกคุณชายทั้งหลาย” ผมเอาถุงข้าวกล่องวางไว้บนโต๊ะ
“ดาบีซื้อมาให้?”
“เออ ไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใคร”
“แต่มึงชวนกูออกไปกินนอก ม. นะ แล้วให้เธอซื้อข้าวทำไมวะ” ไอ้เสือถาม
“ก็ไม่ทำไมแค่อยากใช้ให้ซื้อมา”
“เออ เมื่อคืนมึงไปนอนห้องดาบีมาเป็นไง” ไอ้ปืนพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่อยากรู้
“ปิดดีลแล้ว?”
“กูว่าไม่รอด”
“อะไรของพวกมึง กูไม่ได้ทำอะไรเลย”
“เดี๋ยว! มึงเนี่ยนะไม่ทำ”
“กูไม่เชื่อ”
“กูก็ไม่เชื่อ น้ำหน้าอย่างมึงได้เข้าไปถึงในห้องขนาดนั้นจะไม่ทำได้ยังไง”
ทั้งไอ้ปืน ไอ้โซ่ ไอ้เสือ ไม่มีใครเชื่อที่ผมพูดสักคน เพราะที่ผ่านมาถ้าคนอย่างผมได้เข้าไปในห้องของผู้หญิงคนไหนแล้วมันก็ต้องจบที่บนเตียงทุกครั้ง ไม่ผิดถ้าพวกมันจะคิดแบบนั้น
“จะรีบทำไมวะ เดี๋ยวไก่ก็ตื่นหมด” ผมบอกพร้อมยิ้มมุมปาก
“ชั่วร้ายจัดๆ”
“สรุปข้าวที่ให้ดาบีซื้อมามึงไม่กิน?”
“อืม กูจะออกไปกินข้างนอก”
“แล้วให้เขาซื้อมาเพื่อ”
ผมไหวไหล่อย่างไม่สนใจอะไร ก่อนจะหยิบบุหรี่เดินออกมาสูบด้านนอกห้อง ทุกอย่างที่ทำไปมันก็อยู่ในแผนทั้งนั้น ไม่ได้มีอะไรพิเศษ
- ผู้เขียน
