บ้านพักท้ายไร่สิงรางประกรณ์...เวลา 18:50 น.
“จีอา! พอก่อนเถอะครับพี่หิวข้าวแล้ว” จอมพลบอกหลังจากที่มัวแต่ลงราคาและรายละเอียดต่างๆ อยู่นานหลายชั่วโมง จนตนเองเริ่มจะเวียนหัวและตาลายขึ้นมานิดๆ
“ได้ค่ะ พี่จอมอยากกินอะไรคะ?” คนที่นั่งทำงานเพลินพยักหน้ารับ ก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจอย่างรู้สึกเมื่อยที่ต้นคอ
“อืม...พี่ว่าจะพาจีอาไปหาอะไรกินข้าวที่ข้างนอกครับ” จอมพลเสนอ
“ที่ไหนคะ?” จีอาน่าถามอย่างสนใจ
“ที่รีสอร์ตใกล้ๆ ครับ”
“เอ่อ...แล้วที่นั่นมีคนเยอะไหมคะ” เธอถามอย่างรู้สึกหวั่นใจ เพราะยังไม่พร้อมจะกลับบ้าน หรือว่าเคลียร์ปัญหาใดๆ กับบิดาในตอนนี้
“ไม่เยอะครับ มีมุมส่วนตัวที่หลบสายตาผู้คนด้วย”
“โอเคค่ะ” จีอาน่ายิ้มรับทันใด
“เยี่ยมครับ งั้นอีกชั่วโมงหนึ่งมาเจอกันที่ข้างล่าง” จอมพลบอกก่อนจะล้วงมือถือมากดต่อสายหาเพื่อนรัก เพื่อจะจองโซนวีไอพี
“ค่ะ” จีอาน่าขานรับ แล้วเดินขึ้นบันไดไปอาบน้
