ตอนที่ 4

1164 คำ
ก็พบว่าร่างสูงใหญ่ของคนที่ทำให้หล่อนใจสั่น... กำลังยืนตระหง่านง้ำอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ “พะ... พี่พัน” ดาวฉายตกใจ สายตาของพี่เขยแทบไม่ละจากเรือนร่างเย้ายวนของหล่อนที่อยู่ในชุดกระโจมอกด้วยผ้าถุงลายดอกพิกุลเพียงผืนเดียว เนื้อผ้าบางแนบเน้นกับผิวชื้นน้ำทำให้แลเห็นส่วนโค้งส่วนเว้าชัดเจนสะดุดตา ทรวงอกของหล่อนเบียดกันแน่นเพราะขนาดอวบใหญ่จนล้นหลามออกมาจากอก สนั่นสะโพกกลมกลึงตึงเต็ม แน่นเปรี๊ยะอยู่ภายใต้ผ้านุ่งแนบรัด “พี่พันลงมาทำไม” ดาวฉายถามอายๆ กังวลใจว่าสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นในห้องน้ำเมื่อครู่... เขาเห็นหรือเปล่าก็ไม่รู้? แต่หวังว่าพี่เขยคงไม่เห็น ถ้าเขาไม่ได้ตั้งใจจะลงมาแอบดูหล่อนอาบน้ำ “ไม่ได้ยินที่ถามหรือไง... พี่พันลงมาทำอะไร” พันไตรยืนเลียริมฝีปาก สายตายังจับอยู่ที่ทรวงอกของน้องเมียด้วยความลืมตัว เขาคงเป็นห่วงกลัวว่าหล่อนจะ ‘แน่นอก’ เลยหวังดีอยากกระตุกผ้าถุงออก “พี่จะลงมาเก็บผ้า ตากผ้าขนหนูกับเสื้อเอาไว้ ฝนกำลังจะตกแล้ว... เอ็งล่ะ... อาบน้ำเสร็จแล้วหรือ?” คำว่า ‘เสร็จ’ ที่พันไตรเอ่ยออกมาสะกิดหัวใจของหญิงสาวอย่างแรง หล่อนมองหน้าเขาอายๆ... ตอบตัวเองอยู่ในใจว่ายัง... ‘ยังไม่เสร็จ’ สบู่ก้อนน้อยๆ แค่นั้นน่ะหรือจะดับความปรารถนาในใจของหล่อนที่มีต่อพี่เขยคนนี้ “ฉันเก็บผ้าให้... พี่พันเข้าบ้านไปเถอะ โดนฝนเดี๋ยวไม่สบาย” หล่อนแย่งตะกร้าจากมือเขา พันไตรทอดสายตามองตามสะโพกตึงเต็ม ก้าวเนิบนาบออกไปสู่เม็ดฝนที่กลั่นลงมาจากผืนฟ้ามืดดำ ในค่ำคืนที่ความใกล้ชิดกำลังกระตุ้นเร้าให้หัวใจสองดวงเต้นแรงเร่า... เลือดในกายของน้องเมียกับพี่เขยราวจะเดือดระอุขึ้นมาได้... ในทุกครั้งที่เดินเฉียดกรายเข้ามาใกล้กัน           พันไตรเดินเข้ามาหลบฝนที่ชายคา เขาสังเกตเห็นว่าเมื่อดาวฉายกลับเข้ามาในบ้าน น้องเมียก็มีอาการแปลกๆ           ท่าทางของดาวฉายดูกระวนกระวายใจอย่างเห็นได้ชัด... เขาทำอะไรผิดยังงั้นหรือ? หรืออาจเป็นเพราะว่าเรื่องที่เขาบังคับให้หล่อนอาบน้ำให้... แล้วยังฟอกถูตรงนั้น ตรงนี้ของเขา... แต่ก็ไม่น่าจะใช่ “เอ็งเป็นไร... ” พันไตรสังเกตุเห็นท่าทางควบคุมตัวเองไม่ได้ของหญิงสาว หล่อนหันลีหันขวางไม่เป็นตัวของตัวเอง ท่าทางเงอะงะเก้ๆ กังๆ จนทำอะไรไม่ถูก ทำให้ชายหนุ่มเข้าใจว่าบางทีอาจจะเป็นเพราะเขาพลั้งเผลอพูดอะไรออกไปทำให้หล่อนอึดอัดใจหรือไม่ก็โกรธ “เอ็งเป็นอะไร... พี่ถามทำไมไม่ตอบ” เขาทำเสียงเข้ม           “มัน... เอ่อ มันรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ยังไงไม่รู้” ดาวฉายรู้สึกอึดอัดที่จะอยู่ใกล้เขา พี่เขยคนนี้มีแรงดึงดูดอันประหลาดล้ำ เขาหล่อ เขาล่ำ แววตาฉ่ำวาวแฝงเร้นความเร่าร้อนซึ่งหล่อนสามารถรับรู้ได้ด้วยอารมณ์โหยหาของตัวเอง... ว่าพี่เขยคนนี้พยายามเก็บกดความรู้สึกบางอย่างที่มีต่อหล่อนเอาไว้เช่นกัน เรื่องนี้ดาวฉายรู้สึกมานานแล้ว... ว่าพันไตรมักจะลอบมองหล่อนด้วยสายตาแปลกๆ ตั้งแต่ครั้งที่พี่สาวของหล่อนยังมีชีวิตอยู่ แต่สำนึกในความถูกต้องทำให้เขาพยายามปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองเอาไว้           “โดนฝนแค่นี้เอ็งถึงกับร้อนๆ หนาวๆ จะเป็นไข้เชียวหรือ” เสียงของพันไตรบอกความห่วงใย หากดาวฉายเท่านั้นที่รู้ว่าอาการวูบวาบของหล่อนนั้นไม่เกี่ยวกับฝนเลยสักนิด           “เป็นอะไรหรือเปล่า ‘ดาวฉาย’... ”           เป็นครั้งแรกที่พี่เขยคนนี้เรียกชื่อของหล่อนออกมาเต็มๆ ช้า ชัด ราวต้องการจะสะกดออกมาทีละตัวอักษร สายตาคมกริบจ้องมองพวงแก้มเปล่งปลั่งซับสีชมพูระเรื่อเอาไว้ภายใน           “ไม่รู้... ฉันไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ช่างมัน... ฉันขอตัวก่อน”           หล่อนทำท่าว่าจะเดินหนีเข้าห้อง           “แต่พี่รู้... รู้ว่าเอ็งเป็นอะไร?... อาการแบบนี้เป็นเพราะว่าเอ็งต้องการพี่”           ได้ยินเพียงเท่านั้นมือของดาวฉายก็เบาหวิว ไร้เรี่ยวแรงจนทำให้ตะกร้าผ้าร่วงลงสู่ผื้น           รวดเร็วเท่าความคิด…หรืออาจจะไม่ทันได้คิดเลยด้วยซ้ำ คล้ายๆ กับว่ามีแรงดึงดูดหลั่งไหลออกมาจากแววตาของหล่อนและเขา “พี่พัน... ” หญิงสาวเรียกพลางโผเข้ากอดร่างสูงใหญ่ของพี่เขยที่สามารถทำให้หัวใจของหล่อนหวั่นไหวได้อย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้ “ฉัน... ฉันชอบพี่พัน... ชอบมานานแล้ว” ไม่รู้ว่าความกล้าหาญอันใด ทำให้ความในใจของดาวฉายพรั่งพรูออกมาจนหมดสิ้น หล่อนซบใบหน้ากับแผงอกซึ่งรกไปด้วยเส้นขนของเขา พันไตรกอดแรง กอดแน่นจนเรือนร่างน้อยๆ ของน้องเมียระทดระทวยอยู่ในอ้อมแขนกำยำที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นและพร้อมจะปกป้อง เพียงแค่มองตากัน พันไตรก็รู้ว่าเขากับหญิงสาวคนนี้เหมือนกับระเบิดที่ถูกจุดชนวนเอาไว้ มันใช้เวลาหลายวัน…หลายปีก็จริง แต่ไฟปรารถนาในกันและกันก็ค่อยๆ ลุกลามมาทีละน้อย กระทั่งถึงที่สุดของความอดทน... วันนี้มันจึงระเบิดตูมขึ้นในที่สุด ไม่หลงเหลือความยับยั้งชั่งใจใดๆ ต่อกัน   พันไตรสูงมากจนหล่อนต้องเขย่งปลายเท้าเพื่อกอบใบหน้าหล่อเหลาของเขา มือเรียวลูบไล้ตอเคราระคายที่สันกรามทั้งสองข้าง รั้งลงมาประกบแนบริมฝีปากเข้าด้วยกันอย่างโหยหา           ด้วยริมฝีปากของทั้งสองที่ผนึกเข้าหากันแน่น เพราะว่าพันไตรก็โอบกอบใบหน้าของหล่อนด้วยแรงถวิลหาไม่ต่างกัน ริมฝีปากบดเคล้าเข้าด้วยกันอย่างดื่มด่ำเร่าร้อนรุนแรง “ดาวจ๋า... เอ็งรู้ใช่ไหมว่าพี่ต้องการเอ็ง ต้องการมานานแล้วด้วย” จมูกของพันไตรรับรู้ได้ถึงกลิ่นแป้งอ่อนๆ ที่เจืออยู่ในกลิ่นสาบสาว เขาจูบฟัดสูดดมผิวเนียนของแก้มนวลลงมาถึงซอกคอและลาดไหล่สล้างของหล่อน “อ๊อยส์... ” น้องเมียตัวอ่อนตัวงอ โดนจูบจนอ่อนระทวยไปทั้งตัว คนตัวใหญ่จูบไซ้ไล่เรื่อยลงมาถึงรอยยุบน้อยๆ ตรงกระดูกไหปลาร้า แอ่งอารมณ์ที่ทำให้ดาวฉายถึงกับบิดกายดิ้นเร่า แก่นกายใหญ่ยาวที่เบียดคลึงอยู่กับหน้าขาของหล่อนทำให้รู้สึกถึงความร้อนผ่าวแล่นร้าวเข้ามาที่ช่องท้องแขม่วเกร็ง   “พี่อยากจนทนไม่ไหวแล้ว” พี่เขยบอกไม่อ้อม รีบยอบกายลงช้อนร่างระทดระทวยของน้องเมียขึ้นอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน  
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม