“ไม่ต้องเกร็งนะหมอจะทำเบาๆ”
หมอภีมเอามือออกมาจากตรงนั้นแล้วลากฝ่ามือไปตามโหนกนูนของฉันพร้อมกับจูบฉันไปด้วยสัมผัสนุ่มนวลจากฝ่ามือลากคลำผ่านหย่อมหญ้าอ่อนไปหาเรียวขาทำอยู่อย่างนั้นจนร่างกายที่ตื่นกลัวในตอนแรกเริ่มคุ้นชินเพียงเพราะถูกคุณหมอหว่านล้อมและนำพาฉันด้วยจูบที่แสนจะดูดดื่ม
“ขอเอานิ้วเข้าไปได้มั้ย”
น้ำเสียงของหมอภีมนุ่มน่าฟังเหมือนทุกครั้งแต่ทว่าสายตาที่มองฉันผ่านกรอบแว่นกลับเร่าร้อนอย่างที่ฉันพึ่งจะได้เห็น
“ได้มั้ย”
พอเห็นว่าฉันไม่ตอบหมอภีมก็ถามอีกรอบหัวใจที่พึ่งสงบกระเจิดกระเจิงเพียงเพราะคุณหมอเข้ามากระซิบฉันที่กกหูด้วยน้ำเสียงแหบพร่า
สายตาโอนอ่อนของฉันให้คำตอบแทนคำพูดฉันซุกใบหน้าเห่อร้อนลงไปที่ไหล่กว้างในตอนนั้นนิ้วเรียวยาวของหมอภีมค่อยๆ แทรกเข้าไปในช่องทางคับแคบที่แม้แต่ฉันก็ยังไม่เคยสำรวจมันมาก่อน
หมอภีม
เจ้าของร่างบางกระตุกเกร็งทันทีที่นิ้วของผมเข้าไปได้แค่นิดเดียวประ
