“ครั้งที่สามแล้วต่างหาก”
“ครั้งที่สาม หมายความว่ายังไงคะ”
ดวงตาเรียวรีของฉันจ้องไปยังคนตรงหน้าด้วยความสงสัยก็เราพึ่งจูบกันครั้งแรกชัดๆ จะบอกว่าเป็นครั้งที่สามได้ยังไง
ก๊อกๆๆ
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นก่อนจะได้ยินเสียงพยาบาลดังเข้ามา
“คุณหมอคะ ผอ.เรียกไปพบค่ะ”
“เดี๋ยวผมไปตอนนี้เลยครับ”
หมอภีมส่งเสียงตอบกลับไป
“เป็นเพราะเรื่องที่คุณหมอช่วยพรีมหรือเปล่าคะ”
ฉันรู้สึกผิดที่ทำให้หมอภีมต้องมาเดือดร้อน
“ก็น่าจะเป็นเรื่องนี้”
“พรีมขอโทษนะคะที่ทำให้คุณหมอเดือดร้อน”
หมอภีมอุ้มฉันลงจากโต๊ะก่อนที่สายตาหวานคมจะจ้องมาที่ฉัน
“ไม่ต้องขอโทษผมหรอกมันเป็นเรื่องที่ผมควรทำถ้าผมไม่ทำแบบนี้สิแปลก”
“แปลกยังไงคะ”
ฉันทำหน้าสงสัย
“ก็แปลกตรงที่ไม่มีผู้ชายคนไหนทนเห็นผู้หญิงที่ตัวเองชอบไปกับคนอื่นได้หรอก”
“พรีมพึ่งรู้นะคะว่าคุณหมอปากหวานกับเขาก็เป็น”
ฉันอดไม่ได้ที่จะแซวคนที่ชอบทำหน้าน้ำแข็งตลอดเวล
