บทที่30

1431 คำ

เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่าถูกสายตาหวานคมของหมอภีมจ้องมาที่ฉันตรงๆ แต่มันอาจจะเป็นความรู้สึกที่คิดไปเองก็ได้ “พรีมไม่เป็นคนไข้ของคุณหมอหรอกค่ะ” ฉันปฏิเสธทันทีเพราะที่ฉันอยากเป็นคือแฟนของคุณหมอต่างหาก “คุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอะไรทั้งนั้นเพราะผมทำแผลให้คุณเสร็จแล้วพรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลด้วยผมจะจองคิวไว้ตอนห้าโมงเย็นคุณคงเลิกเรียนแล้วใช่มั้ย” “แต่ว่า……..” ประกาศขอให้นางสาวอัจฉราภัสส์ เกียรติสุนทร นักศึกษาคณะสถาปัตยชั้นปีที่สามมาที่กองอำนวยการตอนนี้ด้วยค่ะ ประกาศขอให้นางสาวอัจฉราภัสส์ เกียรติสุนทร นักศึกษาคณะสถาปัตยชั้นปีที่สามมาที่กองอำนวยการตอนนี้ด้วยค่ะ ในตอนที่ฉันกำลังจะอ้าปากเถียงคุณหมอจอมเผด็จการเสียงประกาศจากกองอำนวยการก็ดังขึ้นซึ่งคนที่ประกาศหาอยู่ก็คือฉันเอง “รับทราบค่ะงั้นหนูไปได้แล้วใช่มั้ยคะคุณหมอ” ไม่รอให้คุณหมอเอ่ยตอบฉันลุกขึ้นทันทีแต่เดินยังไม่ถึงไหนน้ำเสียงนุ่มทุ้มก็ตามหล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม