บทที่ 1/2 ผู้หญิงของพี่ชายแฝดสาม
1142 คำ
“ถ้าทำไม่เป็นเดี๋ยวพี่สอนให้” พี่นุพูดดักทางอีกรอบ ดวงตาคมกริบหลังเลนส์ใสสะท้อนเปลวไฟปรารถนาที่ยากจะกลบมิด
“พวกพี่ไม่ได้รีบร้อนให้หนูแนนต้องทำหน้าที่ของตัวเองตอนนี้เดี๋ยวนี้ พวกพี่จะค่อยๆ สอนสิ่งที่หนูต้องรู้และต้องทำ” พี่เนสอธิบายอย่างใจเย็น
รอยยิ้มบางๆ ที่ประดับบนใบหน้าหล่อเหลามันคือสีหน้าของหมาป่าเจ้าเล่ห์หุ้มหนังแกะชัดๆ ดูเหมือนใจดีแต่ไม่ใช่เลยสักนิด
“แต่หนูแนนต้องจำข้อห้ามที่สำคัญที่สุดไว้ ห้ามมีแฟนเด็ดขาด ถ้าพวกพี่จับได้ว่าแอบไปไหนมาไหนกับผู้ชายสองต่อสองได้เป็นเรื่องแน่ พวกพี่จะมอบบทลงโทษแสนทรมานให้เราจดจำไปชั่วชีวิตเลย!”
คนสุดท้ายที่ขู่เธอเสียงเหี้ยมคือพี่นิว ในบรรดาพี่ชายทั้งหมดเขาทั้งใจร้อนและดิบเถื่อนที่สุดแล้ว
นรีนุชก้มหน้าก้มตาไม่โต้เถียงกลับสักคำ ในใจยังคงหวาดหวั่นและสั่นกลัวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้วนอกจากทำตามความต้องการของพี่ชาย เธอไม่โกรธและไม่คิดเกลียดพวกเขาด้วยที่ใจดำทำกับเธอได้ลงคอ
คนที่มาแย่งกินแย่งผลาญเงินทองของครอบครัวพวกเขาจะมีสิทธิ์อะไรไปอวดดีกับเจ้าของบ้านตัวจริงได้ ชีวิตของเธอไม่ได้เป็นของเธอนานแล้ว เธอตั้งใจว่าหลังเรียนจบจะใช้ทั้งชีวิตดูแลพ่อแม่และพี่ชายให้ดีที่สุด เพียงแต่ตอนนี้เวลามันแค่ร่นขึ้นมาเร็วนิดหนึ่ง และเธอไม่คาดคิดว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการจะเป็นร่างกายเธอ
“หนูแนนยังเป็นน้องสาวของพี่ๆ ทุกคน ไม่ต้องเจียมเนื้อเจียมตัว ทำตัวปกติได้เหมือนเดิม”
นรินทรจำเป็นต้องพูดเรื่องนี้ให้ชัดเจน ถึงพวกเขาจะต้องการตัวเธอก็ไม่ได้คิดจะเอาเปรียบหรือลดสถานะให้ไปเป็นนางบำเรอเหมือนในละครน้ำเน่า
“แนนยัง…ยังเป็นน้องสาวของพี่นุ พี่เนส พี่นิวได้อยู่เหรอคะ ฮึก!” ดวงตากลมโตแดงระเรื่อช้อนขึ้นมองหน้าพี่ชายสามคนด้วยความสับสนปนน้อยใจ
นรีนุชไม่รู้เลยว่าท่าทางน้อยเนื้อต่ำใจของเธอจะไปกระตุ้นสัญชาตญาณสัตว์ป่าดุร้ายให้ตื่นขึ้นเพราะความหิวกระหาย สามแฝดหันหน้ามองกันโดยไม่ได้นัดหมาย
พวกเขาเป็นเด็กที่เกิดจากไข่ใบเดียวกัน หน้าตาเหมือนกันแทบแยกไม่ออก แม้บุคลิกนิสัยจะแตกต่างกันสุดขั้ว ทว่าความชอบกลับไม่ต่างกันเลยสักนิด
ในวันนั้นเมื่อหลายปีก่อน เด็กผู้หญิงตัวน้อยเจ้าของดวงตากลมโตราวกับตุ๊กตา ผิวขาวอมชมพู ตัวเล็กบอบบางน่าทะนุถนอม แววตาตื่นกลัวเมื่อเห็นคนเยอะๆ มารุมล้อม พวกเขาเห็นประกายความหวังและความสิ้นหวังในดวงตาเธอเหมือนเตรียมใจที่จะถูกทิ้งไว้ข้างหลังอีกครั้ง
ตอนที่พวกเขายิ้มและรับเธอมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว รอยยิ้มที่น่ารักและงดงามที่สุดก็ผุดขึ้นบนริมฝีปากจิ้มลิ้ม ภาพความทรงจำในตอนนั้นยังคงเด่นชัดอยู่ในใจไม่เลือนหายเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง
นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาไม่อาจทนรอให้ทุกอย่างสายเกินไปแล้วค่อยมาตามแก้ปัญหาทีหลัง การพูดจาทวงบุญคุณอย่างโหดร้ายใจดำจึงบังเกิดขึ้น เพื่อนำไปสู่การได้ครอบครองเป็นเจ้าของนางฟ้าตัวน้อยที่พวกเขาจับจองไว้ตั้งแต่วันแรกที่เจอ
นรินทร นราวุฒิ นนทกร ทั้งสามคนลุกมานั่งเบียดกับน้องสาวตัวนุ่มนิ่มน่าฟัด แฝดคนโตอุ้มน้องน้อยมานั่งบนตัก แฝดคนรองบีบแก้มใสช่วยเช็ดน้ำตาออกให้อย่างอ่อนโยน แฝดคนเล็กยีผมดำขลับทิ้งตัวลงราวกับม่านน้ำตกยาวถึงเอวอย่างเอ็นดู
ให้ตายเถอะ ร้องไห้ซะน่าสงสารโคตรน่าเอาเลย!
“อ๊ะ พะ…พี่นิว” เสียงหวานอุทานด้วยใบหน้าแตกตื่นลนลานที่จู่ๆ สายคล้องไหล่ของชุดสวยถูกนนทกรดึงรั้งลงมาจนห้อยตกอยู่บนท่อนแขน “พะ พี่นุ อื้ออ!”
นรีนุชตกใจกับเสียงครางในคอของตัวเอง เธอนั่งตัวเกร็งเมื่อ
ฝ่ามือใหญ่ของพี่นุกอบกุมทรวงอกของเธอไว้ด้วยสองมือ เขานวดคลึงขยำเบาๆ เหมือนต้องการตรวจสอบความนุ่มหยุ่นเต่งตึง พี่นิวก้มมาจูบหัวไหล่เธอ ไล้ริมฝีปากหยักเซ็กซี่ร้อนผะผ่าวลงมาตามเรียวแขนกลมกลึง
“เสียงครางเพราะจัง” พี่เนสเอ่ยชมพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาไล้หลังมือจากสีข้างลงมายังสะโพกผาย เธอสะดุ้งเมื่อชายกระโปรงถูกนิ้วชี้เกี่ยวขึ้นมาเชื่องช้าสั่นประสาทเธอ จนมันถกขึ้นมาเกือบถึงจุดยุทธศาสตร์ เธอถึงตาโตรีบผลักมันกลับลงไปที่เดิม
“อย่า…อย่าแกล้งแนนเลยนะคะ แนน…แนนยังไม่พร้อม”
“รู้อยู่แล้วล่ะว่าไม่พร้อม ถึงต้องค่อยๆ ทำให้คุ้นเคยไง” พี่เนสว่ามาอย่างนั้น แล้วจัดการตลบชายกระโปรงขึ้นมากองที่เอวเธอ
นรีนุชทั้งเขินทั้งอายและโกรธพี่สามคนที่รุมแกล้งเธอ ถึงจะเป็นฝาแฝดกันก็ไม่เห็นต้องชอบแกล้งเหมือนกันเลยนี่ คนฝั่งซ้ายจุมพิตแขนเธอเบาบางจนขนลุกซู่ คนฝั่งขวาเริ่มลูบไล้ฝ่ามือไปยังเนินสาว ส่วนคนที่ให้เธอนั่งตักก็บีบนวดหน้าอกด้วยความชมชอบ ไม่มีใครคิดจะห้ามปรามใครเลย
“อื้อ…อ๊ะ อะ…อย่าค่ะ พี่นิวอย่าดูดนะคะ พะ พี่นุหยุดขยำก่อนได้มั้ย แนนเจ็บ อื้อ…พี่เนส…ยะ อย่าลูบอีกเลย แนนรู้สึกแปลกๆ”
เสียงร้องห้ามกระท่อนกระแท่นของนางฟ้าตัวน้อยยิ่งเรียกให้แฝดสามคนอยากรุมรังแกเธอ ชุดตัวสวยถูกดึงรั้งมากองที่เอวคอดกิ่วเผยบราเซียร์เล็กจ้อยสีขาวขับผิวขาวกระจ่างใสให้ยิ่งบริสุทธิ์ผุดผ่อง สองเต้าอวบอิ่มเบียดชิดกันดันขึ้นล้นบราตัวจิ๋ว
“อย่าห้ามเลย ตั้งแต่หนูแนนโตมาพวกพี่ก็ไม่ได้เห็นว่าร่างกายน้องสาวเติบโตแค่ไหนแล้ว คงได้เวลาเช็กสภาพตรวจดูให้ทั่วทุกซอกทุกมุมว่าหนูมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง หึหึหึ”
เสียงหัวเราะของพี่เนสทำให้เธอตัวสั่นสะท้านขนลุกชันขึ้นมาทันที พวกพี่ชายจะไม่ให้เธอได้เตรียมตัวเตรียมใจ เตรียมรับมือกับเปลวไฟพิศวาสที่กำลังจะรุมสุมแผดเผาเธอให้มอดไหม้เป็นจุณเลยหรือไง!
- ผู้เขียน
