'ดูแม่ไม่ค่อยจะอยากยื้อเธอไว้สักเท่าไหร่ ไม่เห็นเหมือนตอนที่แม่บังคับให้ผมไปจดทะเบียนสมรสกับเธอเลย.... '
'ก็ไหนบอกมีข้อตกลงอะไรกันตั้งมากมาย แล้วจู่ๆทำไมแม่ยอมง่ายๆ.... '
'แล้วสรุปมัชฌิมาอยู่ไหน ผมจะไปถาม ว่าเธอท้องไหม.... '
คำถามมากมาย ที่ถูกถามออกไปโดยปากของผม แต่สิ่งที่ผมได้รับ มันกลับไม่ใช่คำตอบ แม่มองผมด้วยหน้านิ่งๆ ก่อนจะกระตุกยิ้มออกมาบางๆ เพียงแค่นั้น ก่อนที่ท่านจะเดินจากไป แล้วแบบนี้ผมจะไปเข้าใจได้ยังไง ว่าท่านกำลังคิดอะไร..
ผมไม่เคยมีเบอร์โทรของมัชฌิมา ผมไม่รู้ ว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน หรือเมื่อเธอเลิกลากับผมแล้ว เธอจะไปทำอะไร ผมไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย..
ผมเดินทอดน่องไปตามทางเดินของโรงพยาบาล ก็ในเมื่อแม่เธอไม่สบาย แล้วยัยนั่นจะไปที่ไหนได้ ผมเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเก่า เมื่อทันทีที่ผมย่างเท้าในพื้นที่ของโรงพยาบาล ฝนก็ตั้งท่าจะตกลงมา..
"มีคนอยู่ข้างในไหม"
ผมรีบถาม เมื่อจัง
