“เชื่อเจ้าค่ะ ถึงน้องจะมีผัวมาแล้วถึงสอง แต่น้องก็เชื่อว่าพี่พลคือรักแรกพบ”
ทำอะไรไม่ถูกมากไปกว่าเดิมอีก ขุนพลยิ้มกว้างเหมือนคนบ้า สติหลุดกระจัดกระจายจนปากหยักเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าออกมา
“พิม...” จากนั้นพลันโผเข้ากอดเรือนร่างเล็กเอาไว้ในอ้อมแขน
“พี่พล...” อีกฝ่ายตกใจไม่น้อย เธอไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน ปกติเวลาถูกเกี้ยวพาราสี ต่อให้รักกันมากเพียงใด ก็ไม่มีวันแตะต้องเนื้อตัวจนกว่าจะเข้าหอ
ขุนพลได้สติคืนกลับมาอีกครั้ง เขารีบผละออก มือไม้ที่ใช้กอดหญิงสาวเมื่อครู่เหมือนจะไม่มีที่วางที่พอดิบพอดี ไม่รู้จะเอาไปไว้ตรงไหนเลย เก้ๆ กังๆ ไปหมด
“พี่ขอโทษนะที่ล่วงเกิน โคตรแย่” เขาหมายความอย่างที่พูดจริงๆ เขาไม่ควรไปโดนเนื้อตัวของหญิงสาวอย่างนั้น มันเป็นเรื่องการไม่สมยอม และเขาก็ไม่อยากเป็นหนึ่งในผู้ชายเฮงซวยที่บังคับขืนใจเธอไม่ว่าจะรูปแบบใดๆ เหมือนผู้ชายในชีวิตเธอที่ผ่านมา ถึงเขาจะรู้ตัวว่าตัวเองไ
