มาเฟียคลั่งรัก 01 การพบเจอ
760 คำ
"กลับบ้านดีๆนะมิน"
"อืม" เธอตอบรับสั้นๆ พลางโบกมือลาเพื่อนสมัยมัธยมไปในตัว วันนี้ทุกคนจัดงานเลี้ยงรวมตัวของเพื่อนเก่า
เธอควานหากุญแจรถยนต์ในกระเป๋าแบรนด์เนมขณะที่ตวัดเรียวขาเดินไปยังรถตัวเอง ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนเธอคงได้กลับไปนอนที่คอนโดมิเนียมเพราะใกล้กว่าทางกลับบ้าน
คามิลล่าขับรถออกจากสถานที่จัดงานเลี้ยง มุ่งหน้าไปยังที่พักตัวเองในอาการมึนหัวจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ เหตุผลหนึ่งที่ไม่อยากกลับบ้านเพราะเธอไม่อยากคุยกับแม่เรื่องแต่งงาน
ครืด~ ครืด~
เธอถอนหายใจพร้อมกรอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย องศาคือแฟนเก่าที่เลิกกันมาได้เกือบหนึ่งปีเต็มและในเวลาหนึ่งปีนั้น เขาเอาแต่โทรหาเธอติดต่อมาทุกช่องทาง แม้จะโดนเธอบล็อกทุกช่องทางการติดต่อก็ตาม เขาก็ยังหาหนทางใหม่เพื่อติดต่อเธอมา
เธอปิดเครื่องจากองศาลงเป็นการตัดความรำคาญ ตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อ สายตาเหลือบมองกระจกข้างรถฝั่งตัวเองเธอสังเกตมาตั้งนานแล้วว่ารถคันข้างหลังขับตามเธอมาตั้งแต่สถานที่จัดงานเลี้ยง
"ทำไมไม่ขับออกก่อน" เธอบ่นขึ้นมา ขับหลีกไปอีกทางเพื่อให้รถข้างหลังขับแซงแต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิดทำให้เธอถอนหายใจออกมาอีกรอบ
ใช้เวลาไม่นานคามิลล่าก็มาถึงคอนโดมิเนียมตัวเอง ร่างบางเดินตรงไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นไปยังชั้นที่ตัวเองอาศัยอยู่
ติ้ง!
แกร๊ก~
เธอทิ้งตัวนอนแผ่หลาบนเตียงขนาดใหญ่ พร้อมปิดเปลือกตาลงช้าๆ ความอ่อนเพลียบวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เธอเริ่มเคลิ้มหลับแต่กลับต้องสะดุ้งขึ้นอย่างน่าหงุดหงิดเมื่อมีเสียงออดดังขึ้น
"จิ๊! คนยิ่งง่วงๆอยู่" เธอบ่นพึมพำอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินมายังประตูห้องคอนโดฯ มองผ่านตาแมวเล็กๆดูว่าใครมาหาแต่กลับเจอแม่บ้านที่เธอมักใช้บริการบ่อยๆยืนอยู่
"ป้าหลินมีอะไรเหรอคะ มาหามินซะดึกเลย"
"ป้า..." ป้าหลินเอื้อนออกมาเสียงสั่น สายตาเหลือบมองไปข้างๆคามิลล่าพร้อมใบหน้าที่ซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด ด้วยความที่ออกมาโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครบางคนกำลังยืนมองอยู่ข้างๆ
"พะ...พวกคุณเป็นใคร!"
"ปล่อยมันไป" เสียงเข้มเอ่ยบอกคนสนิทที่ยืนชี้ปืนใส่ป้าหลิน
มาร์คัสดึงสายตากลับมามองคามิลล่า นัยน์ตาสีเข้มมองตาคนตัวเล็กอย่างไร้ความรู้สึก รับรู้ถึงความรู้สึกกลัวจากอีกฝ่ายที่สื่อออกมาได้ชัดเจน
"คุณเป็นใคร ต้องการอะไร" เธอไม่ถามเปล่า สองเท้าถอยออกห่างจากชายในชุดภูมิฐานเข้าไปในห้อง มือเรียวเอื้อมมือหมายจะปิดประตูลงแต่อีกฝ่ายนั้นไวกว่า
ปัง!!
"กรี๊ดดดดดด!!!" คามิลล่ากรีดร้องด้วยความกลัว ชายคนนั้นใช้มือจับประตูพร้อมกับแทรกตัวเข้ามาแล้วปิดประตูลง ทำให้ตอนนี้เธอและเขาอยู่ในห้องด้วยกัน "ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ! ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความข้อหาบุกรุก!"
"หึ"
"ยะ...อย่าเข้ามานะ!" เธอถอยหลังออกห่างจากชายแปลกหน้าตามสัญชาตญาณขณะที่เขาเอาแต่เดินไล่ต้อนเธอ "นายต้องการอะไร ต้องการเงินเหรอ? เท่าไหร่บอกมาเลย ฉันจะเอาให้"
"เหอะ! ของพวกนั้นฉันมีมากแล้ว แล้วจะเอามาทำไมอีก"
"งั้นนายต้องการอะไร"
"ไม่รู้จักฉัน?"
"ฉันจะรู้จักนายได้ยังไงถามโง่ๆ"
ปึก!
เขาไล่ต้อนจนแผ่นหลังเธอชนผนังห้องเย็นเฉียบและเป็นจังหวะเดียวกันที่เขาเดินถึงตัวเธอ กลิ่นตัวที่หอมบวกกับกลิ่นบุหรี่ที่เจือเข้าด้วยกันทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวไม่น้อย
ดวงตาคู่สวยไม่กล้าสบตากับคนตรงหน้า เธอเหลือบเห็นวัตถุสีดำที่เหน็บอยู่ตรงเอวเขาทำเอาหัวใจกระตุกขึ้นด้วยความกลัว
"มาร์คัส นั่นคือชื่อของฉัน พอจะทำให้เธอรู้จักขึ้นมาบ้างไหม"
"...."
"ฉันถามก็ตอบ" น้ำเสียงเย็นเยือกของมาร์คัส ทำเอาคนฟังถึงกับเสียวสันหลังวาบ ชื่อนี้เป็นชื่อเดียวกันกับผู้ชายที่แม่ของเธอต้องการให้แต่งงานด้วย
"ระ...รู้จัก แต่ว่านายคงไม่ใช่เขาหรอก"
"คนที่เธอกำลังจะแต่งงานด้วย ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วมันจะเป็นใคร คามิลล่า"
- ผู้เขียน
