ขนาดของเรือนหลังนั้นไม่ใหญ่เท่าเรือนของยายน้อมก็จริง หากในความกะทัดรัดนั้นช่างสวยงาม ลงตัวในแบบของมัน ซ่อนตัวมิดชิด เงียบเชียบอยู่กลางหมู่แมกไม้เขียวขจี
หญิงสาวสะดุดตากับหลังคาปีกไม้สัก แต่ละแผ่นซ้อนกันเป็นผืนหลังคาได้อย่างเป็นระเบียบ สีซีดจางของหลังคาบ่งบอกว่าผ่านแดดฝนมาจนนับฤดูกาลไม่ถ้วน แลเห็นกาแลอันใหญ่ สลักเสลาแผ่นไม้เป็นลวดลายกนกงดงาม ไขว้สานกันอยู่เหนือจั่ว แม้แต่เชิงชายก็ยังอวดลายไม้แกะสลัก ไม่เว้นแม้แต่ที่ปั้นลม บานประตู หน้าต่าง ทุกอย่างล้วนผ่านการสลักเสลาเอาไว้อย่างวิจิตรบรรจง เป็นเรือนหลังน้อยที่จงใจอวดความงามในทุกรายละเอียด ยิ่งพินิจพิจารณา ยิ่งเห็นความละเมียดละไมในทุกกระเบียดนิ้ว ดูจากฝีมือเกาะสลักไม้ที่ไม่ธรรมดา ‘เจ้าของบ้านน่าจะเป็นช่างสลักไม้…หรือไม่ก็อาจจะหลงใหลในศิลปะของงานแกะสลักไม้เป็นพิเศษ’ หญิงสาวสันนิษฐานในใจ
ด้านข้างประตูทางเข้า มีซุ้มเล็กๆ หลังคามุงด้วยใบตองตึง*
