ที่ปรึกษา

ได้แค่มอง

ห้างสรรพสินค้าxxx

น้ำมนต์มาถึงก่อนใครเลยเพราะเมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับ วันนี้เราจะมาเจอกันสามคน และเธอต้องทำหน้าที่เป็นแม่สื่อแม่ชักให้เพื่อนของเธอกับพี่วีก้า แต่ตอนนี้เพื่อนของเธอก็มีคนมาข้องแวะด้วยอยู่เหมือนกันก็คือพี่การันต์นั่นแหละ แต่ดูเหมือนว่าเพื่อนของเธอจะไม่ได้ชอบพี่เขาสักเท่าไหร่ แต่ก็เอาเถอะ ช่างมัน เพื่อนเธอรักใครเธอก็รักด้วย เพื่อนเธอชอบใครเธอก็ชอบไปด้วย เธอชอบที่จะได้เห็นเพื่อนรักของเธอมีความสุข และมีรอยยิ้ม

น้ำมนต์เดินเข้ามาในห้างนั่งอยู่ตรงที่นัดหมายแต่ก็ยังไม่มีใครมา เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ แต่ก็ยังไม่เจอกับเพื่อนของเธอ หรือแม้แต่พี่วีก้าเลยสักนิด เธอเลยคิดว่าจะนั่งรอไปก่อน ระหว่างที่กำลังนั่งรอก็หยิบเอาสมาร์ตโฟนขึ้นมาพร้อมกับหูฟังเอาไว้ฟังเพลง ช่วงนี้เธอติดเพลงเพลงนึงมากๆ เลยล่ะ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงติด แต่ว่าเธอฟังทีไรก็รู้สึกดีไปด้วย

'อยากกอดเธอเอาไว้ สักเท่าไร แต่หัวใจ ฉันก็รู้ดี'

'จูบเธอได้ในฝัน เท่านี้ แค่นี้ เพียงข้างในใจ'

แค่ได้ฟังก็เหมือนน้ำตาจะคลอเบ้าเลยแฮะ บ้าจริง ก็จะทำยังไงได้ล่ะ คนเราไม่สามารถบังคับให้คนที่ไม่ได้รักเราหันกลับมามองเรา หรือรักเราได้หรอกนะ เธอควรจะอยู่ตรงนี้ แอบชอบเขาอยู่แบบนี้ ข้างในใจของเธอ ที่เธอจะรู้เพียงแค่คนเดียวมันก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ

ขณะที่กำลังนั่งฟังเพลงที่ชอบวนไปเรื่อยๆ อยู่นั่น อยู่ๆ ร่างบางของเธอก็สัมผัสได้ถึงลมอุ่นๆ ที่เป่ารดต้นคอของเธอน้ำมนต์ตกใจรีบหันกลับไปทันที ทำให้ปลายจมูกเล็กของเธอเฉียดเข้ากับปลายจมูกโด่งของวีก้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว หัวใจดวงน้อยๆ กำลังเต้นรัว ทั้งตกใจ และไม่เคยคาดคิดว่าเธอจะได้ใกล้เขามากขนาดนี้ ขณะที่กำลังตกอยู่ในภวังค์จ้องมองดวงตาของเขาอยู่นั้น เสียงเพลงในท่อนฮุกก็ดังขึ้นมาพอดี

'รักไม่ได้ บอกกับตัวเอง หัวใจตัวเอง ต้องห้ามตัวเอง บอกมันอย่าหวั่นไหว'

"ขะ ขอโทษค่ะพี่วีก้า"

"ไม่เป็นไรครับ พี่ขอโทษนะ พี่เรียกน้องมนต์ตั้งนานแล้ว ไม่เห็นหันมาก็เลย…" น้ำมนต์ที่ได้สติ กับหัวใจที่กลับมาเต้นด้วยจังหวะปกติ เธอรีบพูดก่อนที่อะไรๆ มันจะแย่ไปกว่านี้ ในขณะเดียวกันก็เหมือนกับว่าวีก้าเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับสิ่งที่เกิดขึ้นมา

เธอ…

คิดไปเองคนเดียว…

ตกใจไปเองคนเดียว…

หัวใจเต้นแรงไปเองคนเดียว…

"ฟังอะไรอยู่เหรอครับ ถึงไม่ได้ยินเสียงพี่เลย"

"มะ มนต์ก็ฟังอะไรไปเรื่อยเปื่อยค่ะ เห็นยังไม่มีใครมาก็เลยเปิดดังหน่อย"

เธอเก็บหูฟังเอาไว้แล้ว และกวาดสายตามองไปรอบๆ หาเพื่อนสาวของตัวเองแต่ก็ยังไม่เจอ วีก้าเห็นท่าทีของเธอก็พูดขึ้น

"น้องเตย ไปเข้าห้องน้ำน่ะครับ"

"อ่อ ค่ะ เตยก็มาแล้วเหรอคะ"

"ครับ พี่ไปรับมา เลยมาถึงช้า ขอโทษนะครับ" น้ำมนต์ยิ้มแห้งๆ ให้วีก้า เธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องรู้สึกอะไร เลยเลือกที่จะเงียบลงในขณะที่กำลังยืนเผชิญหน้ากันอยู่

"มนต์~"

"เตย" เธอยิ้มให้เพื่อนรักของเธอ ยิ่งเห็นเพื่อนรักของเธอนานวันเข้าก็ยิ่งรู้สึกว่า มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยที่จะมีใครมากมายมาชอบเตยหอมเพราะเพื่อนสาวของเธอคนนี้ น่ารักมาก น่ารักจนผู้หญิงอย่างเธอยังต้องมอง และหลงรักเลยล่ะ

"หิวมั้ย เราไปกินอะไรกันดี"

"ตามใจเตยสิ เรากินอะไรก็ได้อยู่แล้วล่ะ"

"แหม ให้เตยเลือกตลอดเลยน้าาา~" เตยหอมหันมาหยิกแก้มนุ่มๆ ของเพื่อนรักเธอ ถึงแม้ว่าเตยหอมจะสงวนท่าทีกับวีก้ายังไง แต่คนอย่างเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าเขากับเพื่อนของเธอก็เหมาะสมกันอยู่เหมือนกัน

ทั้งสามคนพากันเดินไปเรื่อยๆ ช่วยกันเลือกร้าน โดยที่ตอนแรกเตยหอมจะมาเดินกับเธอเอาเสียส่วนใหญ่ แต่เธอเองก็สงสารวีก้าที่พยายามตามจีบเพื่อนเธอออกขนาดนี้ อีกอย่างเตยหอมก็ยังไม่มีใครเธอเลยอยากจะลองเปิดโอกาสให้เพื่อนเธอกับเขาได้ลองใกล้ชิดกันดู

เพราะอย่างไรเสียเธอเองก็รู้ดีว่าเธอน่ะ ได้แค่มอง อยู่แล้ว เธอเป็นมากกว่านี้ไม่ได้

"ร้านนี้แล้วกันเนอะ"

"ได้สิ งั้นเดี๋ยวเราขอไปซื้อของตรงนั้นแป๊บนึงนะ"

"เตยไปเป็นเพื่อน"

"ไม่เป็นไร เราไปไม่นานเตยอยู่กับพี่วีก้าเถอะ" เหลือบสายตาไปมองวีก้าที่ยืนอมยิ้มเพราะเขาน่าจะรู้ทันแผนเธอที่จะให้เขาอยู่กับเตยหอมเพียงลำพัง และไม่ใช่แค่วีก้าที่รู้เตยหอมเองก็รู้เหมือนกัน เธอมองเพื่อนรักของเธอเดินออกมาก่อนจะหันไปหาวีก้าแล้วเดินเข้าไปในร้านพร้อมๆ กัน

"ฟู่ว์~"

น้ำมนต์มองเห็นเพื่อนเดินเข้าไปในร้านกับผู้ชายที่ตัวเองแอบรัก แล้วก็ได้แต่เดินหงอยๆ ออกมาจากตรงนั้น เธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน กินอะไร หรือทำอะไรดี เธอหันกลับมองไปที่เดิมอีกครั้งอย่างรู้สึกใจสั่นแล้วหันกลับมาทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองเมื่อครู่นี้ มือเรียวยกสัมผัสปลายจมูกตัวเองที่เฉียดกับปลายจมูกของเขาก่อนจะก้มหน้าลงแล้วเม้มปากอย่างพยายามไม่เอามาใส่ใจ

"มันทำไม่ได้อะ มันไม่คิดไม่ได้"

พึมพำกับตัวเอง แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมากดเข้าไปในแอปพลิเคชันไลน์ ส่งข้อความหาเตยหอมบอกว่าเธอกลับก่อนนะ ต้องไปรับนะโมที่โรงเรียน

Line

น้ำมนต์ [เรากลับก่อนนะ ม๊าโทรมาบอกให้ไปรับนะโม]

เตยหอม [เค]

"น้องมนต์ไปนานจังนะครับ"

"กลับไปแล้วค่ะ ต้องไปรับนะโม"

"นะโม? "

"น้องชายหัวแก้ว หัวแหวนของนางแหละค่ะ แสบใช่เล่นเลยนะคะ" นะโมเป็นน้องชายแสนรักของน้ำมนต์วัยห้าขวบแสบและซนใช่เล่นเลย

"อ่อ" วีกาพยักหน้ารับคำก่อนจะตักอาหารที่สั่งมาเข้าปากโดยที่บนโต๊ะอาหารไม่ได้มีเสียงพูดคุยอะไรเลย เตยหอมเอาแต่เงียบและนั่งเหม่อ จนกระทั่งกินข้าวเสร็จเขาอยากจะชวนเตยหอมดูหนังต่อ แต่เธอดันพูดแทรกขึ้นมาก่อน

"พี่วีก้าคะ"

"ครับ"

"พี่รู้ใช่มั้ยคะ ว่าเตย…" เขารู้ดีเลยล่ะ รู้ว่าเธอจะพูดว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับเขาไปมากกว่าพี่ชาย เขาเองก็แค่อยากลองพยายามขึ้นมาหน่อย เพื่อที่ว่ายามที่เขาตัดใจเขาจะได้ไม่คิดเสียดายว่าอย่างน้อยๆ เขาก็ได้พยายาม

"พี่รู้ครับ พี่ขอแค่ดูแลน้องเตยแบบนี้ไม่ได้เหรอครับ"

"ยิ่งใกล้ ยิ่งเจ็บนะคะพี่วีก้า"

"เฮ้อ… พี่จะรับผิดชอบความรู้สึกของพี่เองครับ"

"งั้นเตยกลับก่อนนะคะ"

"ให้พี่ไป…" ยังอ้าปากพูดไม่ทันจบ เตยหอมก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน

"เตยขอกลับเองนะคะ"

"น้องเตยครับ เรา…"

"คะ? "

"เราจะเจอกันอีกได้มั้ยครับ"

"นานๆ เจอกันทีดีมั้ยคะ เพราะว่าเตยไม่อยากให้พี่วีก้าเสียใจน่ะค่ะ" พูดจบก็ส่งยิ้มหวานให้วีก้าก่อนจะเดินจากไปโดยที่ชายหนุ่มได้แต่มองแผ่นหลังบางของเธอ และมันเป็นอย่างนี้เสียทุกครั้งที่เขาได้เจอเธอ

"เฮ้อ… ถ้าได้คบกับคนที่ชอบก็คงดีสินะ"

วีก้าส่ายหน้าให้กับตัวเอง แล้วเดินไปอีกทาง เขาเดินไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมายเหมือนกันแต่ว่าสายตาของเขาดันไปสะดุดเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในร้านกาแฟ

"น้ำมนต์" ไหนว่าไปรับน้องชายไง ทำไมมานั่งอยู่ที่นี่ เขาเผลอยืมมองน้ำมนต์อยู่นานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ ได้เห็นเธอนั่งจิบกาแฟ ได้เห็นเธอจดอะไรบางอย่างลงสมุดที่เธอมักจะพกติดตัวเอาไว้เสมอ และได้เห็นเธอนั่งทำอะไรบางอย่างกับไอแพดที่เธอพกติดตัวเอาไว้เสมอ เขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กันที่เขาเห็นเธอแล้วยกยิ้ม จนอดที่จะเอาโทรศัพท์มือถือของเขามาถ่ายภาพของเธอเก็บเอาไว้ไม่ได้

ขณะที่ถ่ายภาพของเธอเก็บเอาไว้เรียบร้อยแล้ว วีก้ากำลังจะก้าวขาเข้าไปทักทายเธอก็เจอเข้ากับใครไม่รู้ได้ เดินเข้ามาหาน้ำมนต์ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวัง เขายื่นโทรศัพท์มือถือให้น้ำมนต์ แต่หญิงสาวยกมือปฏิเสธ ชายคนนั้นเดินแห้วกลับไปทำให้เขาอดนึกถึงตัวเองไม่ได้ เพราะเขาเองก็แห้วกลับมาหลายครั้งเหมือนกัน

"ไม่ชอบเหรอครับ"

"อ่ะ พะ… พี่วีก้า"

"พี่ขอนั่งด้วยนะครับ"

"ค่ะ แล้วยัย…"

"พี่ถูกเทอีกแล้วน่ะสิครับ เฮ้อ…"

วีก้านั่งลงฝั่งตรงข้ามของน้ำมนต์ ไม่นานนักพนักงานก็เอากาแฟร้อนมาเสิร์ฟเขา ส่วนน้ำมนต์ก็เก็บอุปกรณ์ทำงาน ก็นอกจากเธอจะเป็นนักศึกษาแล้ว เธอก็ยังเป็นนักเขียนอีกด้วยนะ

"แล้วไหนน้องเตยบอกว่าเราไปรับน้องชายไง"

"มนต์โกหกน่ะค่ะ ก็อยากให้พี่วีก้ากับยัยเตยได้สนิทกัน"

"พี่ว่า พี่คงหมดหวังแล้วสิ น้องเตยเหมือนจะไม่มีท่าทีให้พี่เลย"

"ตราบใดที่ยัยเตยยังไม่มีคนรักเป็นตัวเป็นตน พี่วีก้าก็ต้องพยายามขึ้นนะคะ" วีก้ากดยิ้มยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มโดยที่เผลอมองน้ำมนต์นานไปหน่อยจนหญิงสาวรู้ตัว

"มีอะไรติดหน้ามนต์เหรอคะ"

"ไม่มีครับ"

"อ้าววว! แล้วมองทำไมคะ"

"ก็มอง…" นั่นสิ ไม่รู้เหมือนกันว่ามองทำไม รู้แต่ว่าเวลาที่ไม่สบายใจ เขามักจะอยากอยู่กับเธอ อาจจะเพราะอยู่กับน้ำมนต์เขาได้เป็นตัวเองล่ะมั้ง ไม่ต้องเกร็งอะไร

"มอง… อะไรคะ"

"มองผู้หญิงที่ชอบหักอกผู้ชายไงครับ เราก็ชอบหักอกผู้ชายเหมือนน้องเตยเลย"

"เอาอะไรมาพูดคะ"

"พี่เห็นเมื่อกี้ครับ"

"ก็มนต์ไม่ได้ชอบเขานี่ เรื่องของความรักความชอบ มันบังคับกันไม่ได้นี่คะ พี่วีก้าก็รู้"

"ตอกย้ำจังเลยนะครับ" ทั้งสองคนคุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งน้ำมนต์และวีก้าดื่มกาแฟจนหมดแก้ว แล้วเดินออกมาพร้อมๆ กัน

หมับ!

"พี่วีก้า!"

"กี้! มาทำอะไร" สาวสวยหุ่นดีที่เธอเห็นวีก้าไปส่งที่มหาวิทยาลัยบ่อยๆ อยู่ๆ ก็มาเกาะที่แขนแข็งแรงของวีก้าโดยที่ข้างตัวของเธอมีหญิงสาวน่าตาน่ารักไม่ต่างกันมาด้วยอีกสองคน และทั้งสองคนต่างก็มองวีก้าตาเป็นมัน

"มาเที่ยวสิ ว่าแต่ใครอะ แฟนเหรอ ตาถึงไม่เบาน้าาา" วิสกี้น้องสาวของวีก้าชะโงกหน้าขยิบตาทักทายน้ำมนต์ก่อนจะยิ้มทะเล้นให้พี่ชายตัวเอง

"เอ่อ… มะ ไม่ชะ…"

"ยุ่งน่า เพิ่งมาถึงหรือไง" น้ำมนต์จะปฏิเสธแต่วีก้าก็พูดขึ้นมาก่อน

"ช่ายยยยยย~ ขอเงินหน่อยสิ"

"ตลอด เลยนะ" บ่นน้องแต่ก็ให้

"เอ่อ… งั้นเดี๋ยวมนต์กลับก่อนนะคะ" น้ำมนต์พูดขึ้นขัดความเงียบตรงนั้น แต่ทว่าวีก้ากลับคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ ต่อหน้าต่อตาน้องสาวของเขาเลย

"เดี๋ยวสิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"มะ ไม่เป็น"

"โอ๊ยยย… พี่ใภ้ขา ไม่เป็นไรหรอกค่าาา กี้อยู่กวนไม่นานเดี๋ยวได้เงินแล้วจะไป" วิสกี้ส่งยิ้มให้น้ำมนต์จนเห็นฟันครบสามสิบสองซี่

"กี้ชื่อ วิสกี้นะคะ พี่ชื่ออะไรคะ"

"น้ำมนต์ค่ะ ไม่ต้องเรียกพี่ก็…"

"ได้ไง ต่อให้ห่างกันแค่ 1 ปี กี้ก็ต้องเรียกค่ะ" เธอพอจะเริ่มคุ้นๆ หน้าของพี่สาวคนนี้อยู่เหมือนกัน เหมือนกับว่าจะเป็นกลุ่มดาวเด่นของเด็กปีสามนะ พี่ชายของเธอนี่ตาถึงไม่เบาเลยน้าาาา

"ได้เงินแล้ว" วีก้าตัดบท แล้วชี้ที่แก้มของตัวเองหลังจากให้เงินน้องสาวไปจำนวนหนึ่ง วิสกี้เองก็เขย่งปลายเท้าขึ้นแล้วหอมแก้มพี่ชายทั้งสองข้าง ข้างแรกไม่เป็นไร แต่ข้างที่สองดันมีเสียงกระซิบเบาๆ ของน้องสาวว่า…

"เอาคนนี้ ชอบคนนี้"