ชีคฮาซีมล้มตัวลงนอนข้างๆ ตระการตาอีกครั้งหลังจากที่เขาประสบความสำเร็จในการแสดงความใกล้ชิดหล่อนรับอรุณ เขาไม่คว้าร่างบางมากอดอีกเพราะรู้ว่าหล่อนต้องการอิสระเป็นอย่างมาก ใบหน้างดงามนั้นบูดบึ้ง เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมหล่อนเสียใจอะไรนักหนาที่ตกเป็นของเขา เขาไม่เข้าใจจริงๆ
“ไม่ต้องหน้างอขนาดนั้นก็ได้ เดี๋ยวไปอาบน้ำแล้วลงไปข้างล่างกัน”
“ไม่ ฉันไม่ไปไหน ไม่ทำอะไรแล้ว อยากไปไหนก็ไป ไปให้ไกลๆ ฉันด้วย ฉันเกลียดคุณ”
“แล้วกัน มาเกลียดผมทำไม”
“ยังกล้าถามอีก” หล่อนหันไปร้องเสียงดังใส่เขาอย่างเหลืออด
หมอนสีขาวใบใหญ่ถูกร่างเล็กที่พันผ้าห่มอย่างแน่นหนาโยนใส่เขาจนแทบรับไม่ทัน เขามองหล่อนที่ขยับตัวอย่างทุลักทุเลเพราะห่อตัวเหมือนหนอนดักแด้แล้วก็หัวเราะ ตัวเองยังจะเอาไม่รอดแล้วยังจะทำร้ายคนอื่นอีก
“เอาน่า ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว อย่าเสียใจมากเลยน่า เป็นผู้หญิงของชีคฮาซีมดีจะตาย ไม่ชอบเหรอ มีสามีหน้าตาดี รวยอีก
