ตระการตาวิ่งมาจนถึงร้านอาหาร หล่อนเหลียวหลังมองก็ไม่เห็นว่านายแมงดานั่นไม่ได้ตามมาก็ค่อยโล่งใจ หล่อนจัดแจงเสื้อผ้าเผ้าผมให้เรียบร้อยและก็เดินเข้าไปที่ร้าน ทักทายพี่ๆ ที่ทำงานกันขวักไขว่อยู่ด้วยใบหน้าปรกติ ก่อนจะเดินขึ้นบันไดกลับไปที่ห้องนอน
พอปิดประตูห้องได้เท่านั้นตระการตาก็วิ่งถลาเข้าไปที่เตียงนอนแล้วคว้าหมอนมากรี๊ดใส่สุดแรง กรี๊ดจนเจ็บคอแล้วหล่อนก็เปลี่ยนมาทุบหมอนนั่นอย่างเอาเป็นเอาตาย
ระบายอารมณ์ได้จนพอใจแล้วตระการตาก็มานั่งหอบเหนื่อยอยู่... หล่อนว่าแล้วเชียวว่าทำไมมารดาถึงได้สอนนักสอนหนาว่าอย่าไปหลงใหลได้ปลื้มกับคนหล่อๆ เพราะหน้าตากับนิสัยจะไม่ไปด้วยกัน หล่อนเพิ่งเห็นด้วยกับคำพูดแม่ก็วันนี้
แต่หล่อนก็คิดอีกว่ามันอาจจะไม่จริงก็ได้ ดูอย่างซันมาร์ เขาก็เป็นคนที่หล่อและแสนดีจนหล่อนไม่อยากเชื่อว่าเพื่อนที่ดีอย่างนี้ยังมีอยู่ในโลก สรุปแล้วก็คงเป็นเพราะว่าคนเราวัดที่หน้าตาไม่ได้ หล่อไม่ห
