“...คุณว่า...มันแฟร์หรือเปล่า?” ธอนทิ้งสายตานิ่งๆ หากแต่น้ำเสียงเย็นเฉื่อยเหมือนคนใจเย็นกลับแฝงไว้ด้วยความไม่ชอบใจ ผ่านแววตาที่เขาใช้มอง
เขาจ้องฉันอยู่แบบนั้นครู่สั้นๆ ก่อนตัดสินใจหันกลับไป จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินแหวกฝูงนักเรียนกับอาจารย์พละซึ่งยังคงยืนอึ้งกับเหตุการณ์บริเวณหน้าร้านขายน้ำ ปล่อยให้เด็กใหม่ที่คนส่วนใหญ่ไม่รู้จักเดินจากไปพร้อมกับงูตัวที่เขาตั้งใจจะค่าชีวิตมัน
“เฮนเลย์!” หากแต่นั่นไม่ใช่กับฉันที่เข้าใจความรู้สึกและเหตุผลของธอนดี แต่ว่า
“หมอนั่นไม่ใช่คน” ยังไม่ทันก้าวเท้าไปไหน ฉันก็ต้องเป็นอันหยุดชะงักลง เมื่อครูสเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่างขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่มีแค่เราเท่านั้นได้ยิน การที่เขาพูดเช่นนั้น มันเลยทำฉันลืมคำสัญญาที่เคยให้ธอนไว้ และหันไปต่อว่าเขาทันทีเพื่อแก้ต่าง
“นายพูดอะไร!?”
“เธอรู้ดี...” รอยยิ้มถือดีผุดขึ้นข้างมุมปากอย่างอวดฉลาด และรอยยิ้มที่ว่านั่นมันกำลังทำให้ใจฉ
