“ก็นะ ลูกค้าพอใจก็พอแล้วนี่ งานออกในนามร้าน นี่เงิน 5,000 หลังจากเสร็จงานตามที่สัญญา เอาไปสิ เธอต้องการเงินไม่ใช่เหรอ” ประโยคของคุณศศิทำให้ฉันสะอึกไปเลย ที่ผ่านมาฉันดูหน้าเงินขนาดนั้นเลยเหรอ มันไม่คุ้มเลยสักนิดความภาคภูมิใจกับเงินนี่
“ฉันไม่รับเงินค่ะ แต่ฉันอยากจะขอ ออกแบบชุดแต่งงานในครั้งนี้”
“หล่อนคิดว่าหล่อเป็นใคร ไม่เจียมกะลาหัว ถ้าไม่ได้ชื่อฉันจะมีงานนี้ไหม แค่ชุดเพื่อนเจ้าสาว เอาให้รอดก่อนเถอะย่ะ” แล้วคุณศศิก็สะบัดบ๊อบเดินเข้าห้องทำงานของตัวเองไปเลย
“นิน ทำไมอยากออกแบบชุดแต่งงานชุดนี้อ่า นินก็รู้ คุณศศิไม่ยอมหรอก งานใหญ่ สร้างชื่อเลย คุณศศิเธอไม่ให้หลุดแน่นอน” พี่สองพูดพลางวางมือบนไหล่
“เพราะมีคนขอมา แล้วก็เลิกแต๊ะอั๋งฉันได้แล้ว ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่แล้ว”
“เธอก็ยังเป็นคนที่พี่รักอยู่นี่”
“ที่บ้านฉันมีผู้ชายหน้ามึนแล้ว ที่ทำงานไม่ต้องก็ได้ พี่ควรกลับไปง้อน้องปลาแรดของพี่ ฉัน
