ออกจากตำหนักขององค์ชายรองมาชายหนุ่มจะเดินตามหลังหญิงสาวอยู่สองก้าว ส่วนเหล่านางกำนัลที่ดูจะพร้อมใจกันตามหลังทิ้งระยะเพื่อความเป็นส่วนตัวของทั้งคู่ห่างไปถึงห้าก้าว ทำเอาโฉมงามคาดโทษไว้ในใจว่าต้องให้อดขนมของหวานที่นางยกให้เป็นประจำเสียแล้ว!
“ช่วงนี้พี่หว่านถงคงยุ่งกับการดูแลพี่ชายเป็นอย่างมากเลยสินะเจ้าคะ” จะให้เดินเงียบๆ ไปตลอดทางก็ดูจะไม่เหมาะนักในเมื่ออีกฝ่ายก็เป็นถึงพี่ชายของสหายและรู้จักกันมานาน
“เป็นหน้าที่พ่ะย่ะค่ะ” ร่างสูงก้าวเดินเขยิบเข้ามาใกล้ขึ้นอีกนิดเพื่อที่หญิงสาวจะได้ไม่ต้องใช้เสียงมากนักมิเช่นนั้นอาจเจ็บคอได้
“ถึงอย่างนั้นก็ต้องพักผ่อนบ้างนะเจ้าคะ ท่านลุงเองก็ด้วย” ส่วนใหญ่องครักษ์ทั่วไปคงผลัดเปลี่ยนเวรยามกันได้ แต่ถ้าเป็นองครักษ์ประจำพระองค์เวลาพักย่อมน้อยเสียยิ่งกว่าน้อยเนื่องจากต้องตัวติดกับผู้เป็นนายตลอดเวลา
“ขอบพระทัยที่ทรงนึกถึงกระหม่อมและท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ” แค่หญิงสา
