“ลูกจะพยายามให้ดีที่สุดพ่ะย่ะค่ะ” เว่ยซีฮันรับคำอย่างมุ่งมั่น เขามีพระมารดาเป็นถึงฮองเฮาจะทำให้ขายหน้ามิได้เด็ดขาด
“ลูกจะจำคำสอนสั่งของเสด็จพ่อเอาไว้พ่ะย่ะค่ะ” องค์ชายรองกล่าวตอบพลางนึกถึงเสด็จแม่ของตนขึ้นมา ป่านนี้ข่าวเรื่องการชิงตำแหน่งไท่จื่อคงไปถึงตำหนักในแล้ว
“ลูกจะเชื่อฟังเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” องค์ชายสามและองค์ชายสี่เอ่ยตอบ
“เอาล่ะ ตั้งแต่พรุ่งนี้พวกเจ้าสามารถมารับฎีการ้องทุกข์ได้ที่ช่ายกงกง” กงกงคนสนิทก้มหัวคำนับเหล่าเจ้านายตัวน้อยอีกครั้ง
“ฎีกาทุกฉบับพ่อเป็นคนคัดเลือกด้วยตนเอง ดังนั้นไม่ต้องกังวลว่าจะเกิดความลำเอียงขึ้น” นั่นคือคำมั่นจากผู้เป็นพ่อว่าการแข่งขันครั้งนี้พระองค์จะมอบความเท่าเทียมให้กับทุกคน
เว่ยซีฮันและเว่ยซีเหวินรู้สึกอบอุ่นในหัวใจมาก โดยเฉพาะองค์ชายใหญ่ที่คิดมาตลอดว่าพระบิดาอาจจะรักน้องๆ ที่เกิดจากพระสนมหวงกุ้ยเฟยมากกว่าตนที่เกิดจากพระมารดาซึ่งเป็นคนต่างแคว้น ถึงอย
