“คุณลิชาอยากดื่มกาแฟร้านไหนครับ”
เมื่อพักจากเรื่องรักอันร้อนแรงได้ ดีแลนก็เอ่ยถามคนรัก ระหว่างเดินไปที่รถ
“เดี๋ยวพาไปค่ะ ไม่ต้องขับรถ”
“เดินเหรอ”
“ค่ะ ใกล้ ๆ แค่นี้เอง”
“กาแฟอร่อยแน่นะ”
“แน่นอนค่ะ นาพาไปกินบ่อย ๆ ช่าไปจนสนิทกับเจ้าของร้านแล้ว”
“คุณเรียกตัวเองว่าอะไรนะ”
“ช่าค่ะ”
ดีแลนอมยิ้ม ปกติเธอจะใช้ชื่อนี้กับคนอื่น ไม่ยอมให้ความสนิทสนม แต่พอได้กอดกันกลม กำแพงที่สร้างไว้ก็พังลงทันที... ดีจัง
“ถ้าจะแทนตัวเองว่าลิชาตามที่พ่อแม่ตั้งให้ก็ละอายปากไปหน่อยค่ะ มันดูเวอร์ไปนิด แต่ดีนเรียกช่าว่าอะไรก็ได้นะคะ เรียกที่รักก็ลื่นหูดี” อลิชาเกาะแขน เอียงหน้าซบไหล่ออดอ้อน เป็นแฟนกันแล้ว ทำไมแบบนี้คงเป็นไรเนอะ อิอิ
“คุณน่ารักกว่าเดิมร้อยเท่าเลยนะ รู้ตัวไหมครับ” เขาลูบแก้มเธอเบา ๆ แต่สุดท้ายก็หอมฟอดใหญ่ อดใจมองอย่างเดียวไม่ไหว
“ช่าน่ารักมานานแล้วค่ะ แต่เราเลิกจีบกันแล้วกินกาแฟดีกว่าไหม”
“ได้ค
