“เมาค้างเหรอ”
เธอกะพริบตาปริบ ๆ มองดีแลนด้วยความงง ก่อนจะมองไปที่โต๊ะเล็กหน้าบ้าน โต๊ะที่ใช้ทำหลากหลายกิจกรรม แต่หน้าที่ของมันในวันนี้คือเป็นโต๊ะสำหรับวางอาหารเช้า
“เปล่า... เมื่อวานไม่ได้กินเบียร์สักขวดเลยครับ” เขายืนยันหนักแน่น ไม่เชื่อก็ดูจากหน้าตาอันสดใส แต่ใต้ตาหมองคล้ำกว่าปกตินิดหน่อย เพราะได้นอนเพียงไม่กี่ชั่วโมง
“แล้วสั่งข้าวต้มมากินทำไม” หญิงสาวยังคงสงสัย
ก่อนหน้านี้เธอสร้างเงื่อนไขว่าอย่าดูแลเธอมากเกินไป ไม่ต้องคอยสั่งข้าวเช้ามาให้ ไม่ต้องคอยขับรถพาไปไหน เพราะดูแลตัวเองได้ และอยากใช้เวลาอยู่คนเดียวบ้าง
“คุณบอกว่าข้าวต้มหมูที่โรงแรมเราอร่อย”
“แล้ว?”
“ผมก็เลยอยากให้คุณได้กินของโปรด... ในวันที่เราเป็นแฟนกันวันแรก”
อลิชาได้ยินทุกคำชัดเจน แต่โลกทั้งใบเหมือนหยุดนิ่ง ตัวชาจนขยับไปไหนไม่ได้ มีเพียงหัวใจที่เต้นรุนแรงเกินความจำเป็น
“ได้โปรด ขอความกรุณา ช่วยเมตตาเป็นแฟนกับผมนะครั
