“สวัสดีครับที่รัก”
“ที่รักพ่อมึงสิ!”
ทีแรกดีแลนกับอลิชาไม่เห็นว่าในร้านมีแทนคุณกับพินารีอยู่ด้วย เพราะร้านนี้คนค่อนข้างเยอะ เป็นร้านข้ามต้มชื่อดังของจังหวัด นักท่องเที่ยวและคนในพื้นที่แวะเวียนมาทานอยู่เสมอ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เก้าอี้ว่าง มีคนมานั่งโดยไม่รับเชิญ
“คุณ...” อลิชาจับแขนดีแลนไว้แน่น อยากให้เขาใจเย็น ๆ อย่าไปยุ่งกับคนรักเก่าที่อยู่ดี ๆ ก็มาร่วมโต๊ะ และทักทายด้วยคำที่เมื่อก่อนเธอคงได้ยินแล้วอมยิ้ม แต่ตอนนี้ขยะแขยงแสลงหูเหลือเกิน
“เรื่องหยาบคายไม่ตกใจเท่าไหร่ ตกใจที่พูดไทยชัดมาก” แทนคุณทำหน้าประหลาดใจผสมกวนตีน ก่อนจะมองหน้าดีแลนไม่ละสายตา เพื่อพิจารณาว่าผู้ชายคนนี้ คือเดียวกันกับที่เห็นเมื่อตอนเย็นหรือเปล่า และแม้ว่าจะไม่แน่ใจ แต่เสื้อที่เขาใส่ก็ช่วยยืนยันว่าไม่ผิดตัว
“เป็นอะไรกับลิชา”
“อย่ายุ่งได้ไหม” อลิชาตอบแทนดีแลน มองหาพินารีเพื่อนทรยศว่าหายหัวไปไหน ทำไมไม่มาลากคนของตัวเอ
